Παρασκευή, Ιανουαρίου 05, 2007

Like a rainbow



Τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια με κάνουν (ακόμη) να κλαίω. Αρκετά άλλα με ταξιδεύουν και με παρηγορούν, σαν στοργικά χάδια. Έχω και κάμποσα που μου φτιάχνουν τη διάθεση, τη στιγμή που τα ακούω ή που τα σιγοψιθυρίζω (ποτέ δυνατά, δυστυχώς το γονίδιο της καλλιφωνίας του μπαμπά μου δεν ήταν τόσο εγωιστικό που να επιθυμεί να διαιωνιστεί).

Τραγούδια που με «φτιάχνουν», όμως, εμένα την ίδια, που μπαίνουν στα κύτταρά μου, που μου προκαλούν διονυσιακή έκσταση, που με κάνουν να θέλω να χορέψω μπροστά σε κοινό (δεν χορεύω σχεδόν ποτέ) και να τα τραγουδήσω (και) δυνατά, ξεχωρίζω λίγα, και ένα από αυτά ένιωσα έντονη επιθυμία να το έχω διαθέσιμο σήμερα, όλη τη μέρα. (Γιατί; Για κανέναν προφανή λόγο. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου…)

6 σχόλια:

Mh Xeirotera είπε...

Efxome h dionisiakh diathesh na kratisei oso to dynaton perissotero. O Dionisos lene mas exei sosei apo ton adokimo orthologismo... Oso gia ta gonidia, einai ola eksisu egoistika, apla kapion h poreia evodonete allon oxi. OLA omos "thelun" na diasfalisun to taksidi tus. To paron gonidioma einai mono h prosorinh tus stegh :)

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Η στιγμή που εγώ και η μουσική ξανασυναντιόμαστε συνήθως σημαίνει ότι ξαναεπιστρέφω στο κόσμο.

Χαρυβδιςς είπε...

καλη χρονια μ ολα τα καλα
σημερα δε ξερω γιατι ακουω ολη μερα την ομορφη πολη ....αβυσος....

just me είπε...

Kale mou Konstantine, esy pou ksereis kalytera, os viologos, pes mou, to syngekrimeno gonidio kata ou synexise to taxidi tou na pao na to psaxo? Panta ihtela toso poly na tragoudao oraia!

Σωστό κι αυτό, Νεράιδα μου, αλλά όπως ξέρεις εγώ διαθέτω το ταλέντο (;;;) να μπαινοβγαίνω ανάμεσα σε διάφορους κόσμους. Φεύγω από τον ένα και επιστρέφω στον άλλο. Άρα… ποιος ξέρει αν πρόκειται περί επιστροφής ή περί αναχώρησης; :)

Χάρυβδιςς, καλωσήλθες και καλή χρονιά και σε σένα. Ήθελα από καιρό να σου μιλήσω, αλλά είμαι λίγο… ντροπαλή στις νέες γνωριμίες . H Όμορφη πόλη σταθερή αξία, αλλά πραγματικά ποτέ δεν ξέρεις (σε πρώτο επίπεδο, σε δεύτερο ξέρεις πάντα), γιατί «κολλάς» με ένα τραγούδι μια συγκεκριμένη στιγμή.

Mh Xeirotera είπε...

Dear just me (you), eise sigurh kata arxas oti DEN tragudas orea;;; To "gonidio" isos to xeis alla na einai se "recessive state" ke tha parei tin ekdikish tu kapou sto mellon, se kapio allo gonidioma tu genealogikou su dentrou. Gia na sovareuto, h ikanotita tu na tragudas kala, den nomizo na epireazete apo ena monaxa gonidio, alla na exei "polygenic basis" diladi na epireazete apo ena simplegma gonidion. To symperasma: esy traguda ki as ta gonidia na agoniun gia to mellon tus, emeis den thelume tin eoniotita. Sosta;

Ανώνυμος είπε...

Να είσαι πάντα ευδιάθετη με τη συνοδεία της μουσικής που αγαπάς