Σάββατο, Ιουνίου 28, 2008

Του Ιουνίου που αποχωρεί

Περικλής Λύτρας, Σπίτι με θέα τη θάλασσα

Την ώρα που η καταληκτική τρίλια της Εσπερινής Συμφωνίας των πουλιών συνηχεί με το εναρκτήριο, αναποφάσιστο ακόμη, τρίξιμο του τριζονιού _λεπτά πριν αρχίσει ο γκιόνης να καρφώνει ρυθμικά τους μικρούς δωρικούς λυγμούς του στον ασάλευτο αέρα· την ώρα που ο κόσμος απεκδύεται τη βεβαιότητα (βαρβαρότητα;) των χρωμάτων και των σχημάτων και, βαθιανασαίνοντας αγιόκλημα και ηλιοκαμένα σπάρτα, βυθίζεται στην ιαματική ασάφεια των αποχρώσεων (το ροδί, το μοβ, οι διάφανες σκιές)· την άχρονη και άχραντη εκείνη ώρα της παραμυθίας και της εξιλέωσης, σκέψου με _μία μοναδική φορά: ίσως τότε με συγχωρέσεις που σε σκέφτομαι.

Υ.Γ. Αργία μήτηρ πάσης κακίας ή η απίστευτη βλακεία να κουβαλάς λάπτοπ στην εξοχή (ειδικά τον Ιούνιο).

Πέμπτη, Ιουνίου 12, 2008

Μεταφράσεις πολύ προσωπικές


Στη μετάφραση, αλλόγλωσση και ενδογλωσσική, μάλλον δεν χάνεται τελικά η ποίηση, παρά τον πασίγνωστο (και αμφιλεγόμενα "μεταφρασμένο")αφορισμό του Ρόμπερτ Φροστ. Σύμφωνα με μια πολύ ταπεινή γνώμη, η ποίηση, όταν και όπου πραγματικά υπάρχει, με κάποιο μαγικό τρόπο δεν χάνεται ποτέ. Αυτό που χάνεται στη "μετάφραση" είναι η στιγμιαία αυταπάτη πως ό,τι διαβάζεις, όπως ακριβώς το "διαβάζεις" τη μαγική πρώτη φορά πριν αρχίσουν οι αναλύσεις και τα «τι θέλει να πει ο ποιητής», είναι "δικό" σου· πως γράφτηκε για σένα ή πως το έγραψες _γιατί το είχες ήδη σκεφτεί ή νιώσει_ αυτούσιο, εσύ.

Στη συνέχεια, ο μεταφράζων σπεύδει να πάρει όλα του τα ρίσκα –ή κανένα· κι αλίμονο στο αποτέλεσμα, αν πισωγυρίσει και σκεφτεί τα κερδισμένα και τα χαμένα.


Get this widget Track details eSnips Social DNA
"Alone in Kyoto", από το σάουντρακ της ταινίας Lost in Translation

ΥΓ. Σε ό,τι αφορά τις μεταφραστικές προσπάθειες αυτού του μπλογκ _καθότι ερασιτεχνικές_ τα ρίσκα απαγορεύονται από ένστικτο αυτοσυντήρησης. Κι αν παραταθεί η αυθαίρετη ευδαιμονία της μαγικής πρώτης φοράς, ενεργοποιείται πάραυτα ο αυτόματος ορθομεταφραστής (κατά το "αυτόματος ορθογράφος") για να αποκαταστήσει την τάξη και να σώσει το πρωτότυπο.

Τετάρτη, Ιουνίου 04, 2008

Insomnia (ή, Της νύχτας τα καμώματα)


The Heart Asks Pleasure First

The heart asks pleasure first
And then, excuse from pain-
And then, those little anodynes
That deaden suffering;

And then, to go to sleep;
And then, if it should be
The will of its Inquisitor,
The liberty to die.

Emily Dickinson



Michael Nyman, "The heart asks pleasure first" (The Piano)


Η καρδιά την ηδονή πρώτα ζητά
Κι ύστερα, ν' απαλλαγεί απ’ την οδύνη-
Κι ύστερα, εκείνα τα μικρά αναλγητικά
Που απονεκρώνουν τον πόνο·

Κι ύστερα, ν' αποκοιμηθεί·
Κι ύστερα, αν αυτό είναι
Το θέλημα του Ιεροεξεταστή της,
Το δικαίωμα να πεθάνει


*the liberty: την ελευθερία; το δικαίωμα; την άδεια; το προνόμιο; Αχ, Έμιλυ!