ΡΟΥΚΕΤΑ
Δεν είναι ούτε η θάλασσα
δεν είναι ούτε ο κόσμος
το γαλάζιο τούτο φως
στα δάχτυλά μας
κάτω από τα βλέφαρα
χίλιες αντένες
ψάχνουν ζαλισμένες
τον ουρανό
κόκκινο γαρούφαλο
μοναχό στη γλάστρα
στάθηκες σαν έγραφα
μπρος μου σαν αγάπη
ήταν μια ελαφίνα
κίτρινη σα θειάφι
κι ήταν ένας πύργος
από χρυσάφι
μέτρησαν τα χρόνια τους
πέντε κοράκια
μάλωσαν και σκόρπισαν
σαν πεντάλφα
τα μαλλιά της όμορφης
τ’ άσπρισαν τα κρίνα
στο κορμί της όμορφης
έγραψα βιβλία.
Δεν μπορώ να ζω
όλο με παγόνια
μήτε να ταξιδεύω μερόνυχτα
μέσα στα μάτια της γοργόνας.
(Γιώργος Σεφέρης, Ποιήματα, εκδ. Ίκαρος)
Εγώ αυτή τη ΡΟΥΚΕΤΑ θα εκτόξευα, αν πίστευα πως η ποίηση στις μέρες μας εξακολουθεί να θεωρείται επικίνδυνη.
10 σχόλια:
Einai dipla epikindinh pistevo. Sta en dynami thymata ths einai safos epodinh (alla ofelimh). Gia osus den ankizei einai h episfragish tou yparksiakou tus thanatou. Zoh se logou mas!
Na eise kala :)
Συμφωνώ μαζί σου, αλλά μάλλον εμείς ζουμε σε ... άλλο κόσμο!
Kostantine, eixa ypopsin mou ton Elyth poy thn eixe xarakthrisei os th monh epikindinh για τους κρατούντες kai ton Platona pou thn eixe eksorisei apo thn Politeia tou. Se prosopiko epipedo einai etsi opos ta les.
Na eisa kala ki esy!
Αίσθησις, κάποιοι θα μας χαρακτήριζαν "αλλού γι΄αλλού", αλλά εμάς σκασίλα μας, έτσι;
Το ορατό οράτε του αοράτου!
Προσυπογράφω αυτό που προτείνεις, έστω και αν οι στίχοι " δεν ανατρέπουν καθεστώτα "
Ποιητων τα τε πληγματα κροισων.
Καλημέρα σε όλους.
Ας οπλιστούμε λοιπόν ο καθείς με τις "ρουκέτες" του κι ας ανατρέψουμε τη μέρα μας, αφού για τα καθεστώτα συμφωνούμε ότι είναι κομματάκι δύσκολο!
:)
Η ποίηση θεωρείται πάντοτε επικίνδυνη- ίσως γι' αυτό οι ποιητές αφήνονται να δρουν στο περιθώριο... ;)
Αγαπητέ dodos
Σ' ευχαριστώ που έστειλες το ωδικό πτηνό
να κελαηδήσει εδώ (κι εσένα για "επικίνδυνο" σε κόβω!)
:))
Τη σκέψη σας που νείρεται
πάνω στο πλαδαρό μυαλό σας
σάμπως ξυγκόθρεφτος λακές
σε ένα ντιβάνι λιγδιασμένο,
εγώ θα την τσιγκλάω
επάνω στο ματόβρεχτο κομμάτι της καρδιάς μου
φαρμακερός κι αγροίκος πάντα
ως να χορτάσω χλευασμό.
Η απάντηση στο ερώτημα σου είναι "όχι", η ποίηση είναι όπλο που απαιτεί εξασκημένους θύτες αλλά και θύματα.
Δημοσίευση σχολίου