Comig of age pattern by Rocwell Society
Πίστευα πάντα ότι οι άνθρωποι ενηλικιώνονται πραγματικά σε τρεις φάσεις, ή τρεις φορές: όταν αποκτούν παιδιά, όταν ορφανεύουν οι ίδιοι και από τους δυο γονείς τους (ασχέτως της κατάστασης στην οποία βρίσκονταν αυτοί τα τελευταία χρόνια της ζωής τους) και όταν έρθει η στιγμή να παραδεχτούν ευθαρσώς, αιτιολογημένα, και με απόλυτη ειλικρίνεια, «ενώπιον του φοβερού βήματος» του εαυτού τους, ότι οι επιλογές τους για να ζήσουν τη ζωή που ήθελαν (εκτός από τις οριακές καταστάσεις υγείας) ήταν πάντα απείρως περισσότερες από αυτές που υποτίθεται ότι τους επέτρεψαν η οικογένεια, οι σύντροφοί τους, η εκάστοτε οικονομική τους κατάσταση, οι μοχθηροί άνθρωποι γύρω τους, το Κόμμα (λέμε τώρα…), ο καπιταλισμός, η πουτάνα η τύχη τους.
Θεωρώντας ότι, εκτός από το δεύτερο, προσφάτως εκπλήρωσα και το τρίτο κριτήριο, γιορτάζω τη (μερική) ενηλικίωσή μου.
ΥΓ1. Το σχόλιο δεν είναι, προφανώς, κοινωνικοπολιτικό, αλλά αυστηρά υπαρξιακό.
ΥΓ2. Όπα ρε μεγάλη! Μέσα στην πρωτοτυπία σε βρίσκω!
ΥΓ3. Το ανέκδοτο με τον λαγό που πήδαγε την αρκούδα θυμίζει τίποτα;
21 σχόλια:
Anyway είστε θεά! (ελπίζω να γελάσατε με το σχολιάκι...)
τα σέβη μου (μεγαλώσατε πια, θα σας μιλάω στον πληθυντικό...)
Αγαπητέ Ιωάννη, γέλασα μεν, αλλά το είδατε: ακλόνητος φρουρός στις επάλξεις της φιλίας (αυτές οι αχάριστες δεν μου το αναγνώρισαν, όμως...).
Δεν με πτοεί ο πληθυντικός σας, καθότι ξέχασα να αναφέρω ότι εκπληρώνω και ένα τέταρτο κριτήριο ενηλικίωσης, εκείνο που οι "ταρίφες" αντί του "για πού, κοπελιά" σού λένε "που πάτε, κυρία".
:)
@
Σπείρα, προκαταβολικά:
το ποστ δεν αφορά ακριβώς την ημερολογιακή ηλικία μου (παρόλο που εμπλέκεται και αυτή), άρα μη μου πεις πως γκρινιάζω πάλι _θα μπορούσε να γίνει και μία δεκαετία μετά (ΘΕός φυλάξοι!!!)
:)))
Ego pu ithela na hmun fito ke h viologia mu den mu parexei auth thn dinatotita, poia enilisiosi exo ypostei? Fernei ligo sthn trith alla den einai... dioti oti pernuse apo to xeri mu to ekana, emeina apathis, avulos ke ermeo tou kerou (os fito) alla akoma na vgalo oute fylla oute rizes... elpizo omos, kathoti o Theos einai polyeleos (asxetos an kapote fernei ke me portatif). Ke o pathr Serafim, pneumatikos ths manas mu, mu eipe oti o Agios Theos akuei tis ikesies mas arkei na einai agathes. H dikh mu pistevo einai.
Στη γιορτή της μερικής ενηλικίωσης σου , -σου μιλώ στον ενικό γιατί είμαι μεγαλύτερος σου - σου στέλνω μια αγκαλιά λουλούδια
@Mhxeirotera
Exeis vgalei omos anthi, Konstantine mou! Aplos parekampses ta prota stadia ths exelixis.
@Tάσο
...γιατί είμαι μεγαλύτερος σου
Εννοείς, υποθέτω, ότι είσαι πλήρως ενηλικιωμένος.
Ευχαριστώ πολύ για τα λουλούδια!
Κιχ δεν θα βγάλω, αφού με πρόλαβες.
Αχ αυτά τα "αν", που γίνονται αλλοθι για την ατολμία μας καποιες φορες. Μια χαρα σε βρίσκω,και στα δικα μας οι ανηλικοι ;)
Επί τέλους κοπελιά. Καιρός ήταν να αρχίσεις να μιλάς. Γιατί μέχρι τώρα τραγούδαγε ο Σεφέρης
Όσον αφορά το τρίτο κριτήριο ενηλικίωσης, πρέπει να πω ότι ή είμαι γερασμένος πρόωρα ή για κάποιο λόγο έχω υπόψη μου ότι η υπέρβαση των συνθηκών του περιβάλλοντός σου δεν είναι κάτι το αδύνατο - για την ακρίβεια αυτό είναι που ξεχωρίζει αυτούς που έχουν πραγματικά διαφορετικά στόφα. Και όμως, βολεύει να κρύβεται κανείς πίσω από την εντύπωση ότι ο κόσμος του επιφυλάσσει μία μοίρα στην οποία μπορεί να παρέμβει μέχρι ενός συγκεκριμένου ορίου.
Και τελικά δεν ξέρω τι είναι καλύτερο.
Το σίγουρο είναι ότι αν ο δρόμος προς την ενηλικίωση σηματοδοτείται από τρία ορόσημα που συνίστανται σε τόσο επίπονες ψυχολογικές διαδικασίες, τότε η κατάκτησή της είναι σίγουρα ένα πολύ σπουδαίο λάφυρο, που όμως αμφιβάλλω αν είναι άξιον εορτασμού.
Χρόνια πολλά, όπως και να 'χει, να χαίρεστε το μυαλό και τη συνείδησή σας.
διαφορετική* στόφα
και όχι διαφορετικά
γιατί έτσι θα φτιάξουμε καινούριο λεξιλόγιο και γραμματική
το στόφο
τα στόφα
των στόφων
κλπ.
Κερασιά και Σπείρα
Γεια σας, κοπελιές. Ευχαριστώ για τα σχόλια, αλλά επιβράβευση για τη σθεναρή μου στάση υπέρ της φιλίας και ενάντια στις προσπάθειες αποπλάνησης του φουλαριού μου δεν είδα ακόμη. Κι ας μελετώ εντατικά τα videoclip της κ. Έφης Θώδη (για τη Θέλξη ακόμη περιμένω πληροφόρηση...)
Τα δύο πρώτα κριτήρια, σωστά.
Το τρίτο, ασταθές μού φαίνεται... :-)
Αγαπητέ Jason, καλωσόρισες.
Χαίρομαι πολύ που με επισκέφτηκες και μου έδωσες την ευκαιρία να ανακαλύψω το blog σου και να συνδεθώ, ύστερα από καιρό, με τον λόγο ενός σκεπτόμενου νέου ανθρώπου, αλλά και με το deja vu της δικής μου φοιτητικής ζωής.
Σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου, αλλά μην παίρνεις τόσο σοβαρά τα δικά μου, εννοώ ότι έγραψα μεταφέροντας κάποια προσωπικά συναισθήματα που πυροδοτήθηκαν από κάποιες συγκεκριμένες συγκυρίες, αλλά προφανώς τα αναφερόμενα "κριτήρια ενηλικίωσης" ήταν ένα υποκειμενικό σχήμα λόγου και δεν είμαι σίγουρη αν διαθέτουν γενικότερη ισχύ ή επιστημονική ψυχολογική βάση. Το σίγουρο είναι ότι για καθένα μας η στιγμή της ενηλικίωσης_οτιδήποτε και αν σημαίνει αυτό_ είναι αποτέλεσμα πολύ προσωπικών διεργασιών και συγκυριών ζωής· και δεν ξέρω αν είναι "λάφυρο" είναι όμως κάτι που κάποτε σου συμβαίνει, είτε το επιδιώξεις είτε όχι.
Μάλλον σε ζαλίζω με αμπελοφιλοσοφίες, όμως μερικές φορές με μερικούς ανθρώπους προκύπτει η διάθεση συζήτησης (ή έστω προσομοίωσης συζήτησης).
Να είσαι καλά [και αν με ξαναεπισκεφτείς, μίλα μου σε παρακαλώ στον ενικό _αρκετή δόση ενηλικίωσης πήρα τελευταίως :)))]
@poet out of a painter
Δίκιο έχεις, αλλά εγώ που καλώς ή κακώς δεν πρόκειται να εκπληρώσω το πρώτο, και δεδομένου ότι σε αυτή τη χώρα όλα γίνονται με πλειοψηφίες (έστω και σχετικές), τι να κάνω, να μην ενηλικιωθώ ποτέ;
:)
H επιβράβευση θα έρθει εαν περασεις και το σημερινο test (βλ. comments στο blog της Kerasias).
ps: Υπέροχος ο τυπάκος και τα λουλούδια!
Γράφεις πυκνά και όμορφα, με μεστό λόγο και βάθος.
Χρειάζεται μεγάλη τόλμη για το τρίτο βήμα, χαίρομαι που το άγγιξες.
Η ασυνέπειά μου οφείλεται στην ιδιαίτερα φορτωμένη καθημερινίτητά μου, που δε μ' άφησε ούτε νάνοίξω τον υπολογιστή. Καληνύχτα.
Μεγαλη επιτυχια να σε αναγνωριζουν οι ταριφες ως κυρια και οχι ως μανταμ.
Κι εμένα το σχόλιό μου σε αυτό το επίπεδο ήταν.
Καθόλου αμπελοφιλοσοφίες, τιμή μου να μου απαντούν τόσο σοβαρά, για κάποιο λόγο σπανίως μου συμβαίνει. :)
Τον πληθυντικό τον ξεκίνησαν άλλοι πιο πάνω, εγώ απλώς συνέχισα την παράδοση...
Στα επόμενα posts, λοιπόν, θα επικοινωνούμε στον ενικό!
Χαιρετώ.
Πληρώ 1+1/2 κριτήρια(ενας γονιός ζεί!)ενηλικίωσης..εκεί που χάνομαι λίγο είναι με το 3ο.Δεν καταλαβαίνω γιατί λες ότι είναι δύσκολο να παραδεχτεί κάποιος ότι οι επιλογές στη ζωή είναι περισσότερες από αυτές που του επιτρέπουν οι "τριγύρω"?
Για μένα είναι αυτονόητο...ΠΑΝΤΑ οι δυνατότητες επιλογών είναι περισσότερες.
Μήπως εννοούσες τις στιγμές που ξεφεύγουμε απο τις αυταπάτες? Αυτές ναι συμφωνω , ειναι στιγμές "ενηλικίωσης"...
Αλλα και οι αυταπάτες δεν ειναι κομματι ζωής όπως και τα όνειρα?...
Υ.Γ Είμαι νέος στα blogs (αλλα μόνο εκεί!)αλλά χαίρομαι που βρήκα και εσένα (και εγώ μάλλον Σεφερικός ειμαι!, αλλά δεν το λέω!..)
Αγαπητέ Τάκη, καλωσήλθες στην παιδική χαρά των blogs, καλωσήλθες και στη δική μου γωνίτσα (αυτήν με τις κούνιες _ το αγαπημένο μου παιχνίδι ever, ο ευσεβής πόθος του ανθρώπου ότι πετάει).
Επισκέφτηκα κι εγώ το δικό σου μπλογκ και με περίμενε μια μικρούλα, μικρότατη, στιγμιαία έκπληξη· και επιβεβαίωσα για άλλη μια φορά πως έστω και πολύ μικρά κομματάκια, κουρελάκια, σκιές συμπτώσεων συνδέουν τις ζωές των ανθρώπων.
Anyway, για το θέμα των επιλογών, όπως είπα και παραπάνω στον Jason, έγραψα ορμώμενη από κάποιες προσωπικές συγκυρίες, αλλά έτσι κι αλλιώς αναφερόμουν στη στιγμή που αυτό το αυτονόητο που λες το συνειδητοποιούμε σε προσωπική βάση και κυρίως σε σχέση με τα παρελθόντα, τα τετελεσθέντα, και όχι με τα μελλούμενα.
Θα τα ξαναπούμε. Καλωσήθες, ξανά, και να χαίρεσαι το 1ο σου κριτήριο!
:)
@Αίσθησις
Συγχώρα με που δεν σου απάντησα νωρίτερα, δεν είμαι και πολύ ικανή ως οικοδέσποινα (για σιγουριά, καλύτερα να σερβίρεστε μόνοι σας:).
Για μένα η φορτωμένη καθημερινότητα σημαίνει ακριβώς το αντίθετο, να έχω συνεχώς ανοιχτό έναν υπολογιστή.
Φιλιά.
Δημοσίευση σχολίου