The Beach at Sainte-Adresse by Claude Monet
Συννεφιά, για αλλαγή από τις θηριώδεις λιακάδες των τελευταίων εβδομάδων. Αυτή η φωτεινή όμως, που αφήνει να της ξεφεύγουν ισχνές δέσμες ηλιαχτίδων. Και θάλασσα. Πρασινογάλαζη, με μπαλώματα θαμπού ασημιού εκεί που πέφτουν οι δραπέτισσες ηλιαχτίδες, ταραγμένη αλλά χωρίς άγρια κύματα. Χλιαρή νοτιά, με τα αρώματα του γενέθλιου τόπου, ηδονική και λίγο εκνευριστική, σε συνεχή διάλογο με τις αισθήσεις. Το καστανό, υγρό, αγαπησιάρικο και σοφό βλέμμα ενός αδέσποτου μουσούδα και η θέρμη του κεφαλιού του κάτω από το χάδι.
Και ένα τραγούδι από τον φάκελο «Τα τραγούδια μου». Μελαγχολικό, λίγο μελό, πολύ μελό, υπέροχα μελό, με το σχεδόν παιδικό παράπονο στη φωνή του Ντάμιεν Ράις να διερμηνεύει ιδανικά αυτή την ονειρική αμφιθυμική διάθεση στο μεταίχμιο της ανεκπλήρωτης επιθυμίας και της επιθυμίας μη εκπλήρωσης.
Η εικονική ονειροπόληση δεν έχει μαγεία, είναι όμως μαγική. Με ένα κλικ μπορείς να την αναπαραγάγεις όσες φορές θέλεις· με άλλο ένα να την εξαφανίσεις...
Το πεντάλεπτο τελείωσε.
13 σχόλια:
Yparxei kati azitito mesa mu panta. Meta to post su, arxisa na ypoptevome oti isos na to thelo na minei ekei, azitito (isos ke ligo adespoto), gia na mporo na sinkinume me kapia 5lepta. Kalh su mera :)
Συνειδητοποιείς τι πέτυχες? Είσοδο σε...έξοδο από μια πραγματικότητα αυτάρκη, σε μια ολότητα σχεδόν συμπαντική!
Μια κρυστάλλινη σφαίρα κι εγώ στο κέντρο της. Διάμετρος? Πέντε λεπτά...
Ένα σύμπαν του πεντάλεπτου!
Λίγο το έχεις?
Όμορφα που δραπετεύεις just me.
Σήμερα πήρες και μένα μαζίσου.
...μέ πέτυχες "κέντρο"...τ έ λ ε ι ο !
Konstantine, krata to. Mesa sou. Einai auto to "krymmeno trafma" sto "taxidaki anapsixis" _ena trafma to opoio den theleis na giatreftei, alla pou se kanei, paradoxos, kalytero anthropo.
Kalo vradi na exeis.
:)
Γιάννη, το πραγματικό Σύμπαν υποτίθεται ότι είναι διαστελλομενο και δεν έχει διάμετρο, αλλά αν οι ονειροπολήσεις μου γίνουν κι αυτές διαστελλόμενες, η οικονομική μου πραγματικότητα θα... συσταλεί επικίνδυνα, φοβάμαι.
:))
Σπείρα, καλά μας ταξίδια!
Στέλιο, φωτογράφησέ το, και δείξε το μου, αν θες.
[Επίσης, με συγχωρείς που "κελάηδησα" για την Αγαπόρνι στη Super model. Αν ήξερα πόσο κουτσομπόλα είναι, δεν θα έβγαζα κουβέντα. Ελπίζω να μην κάκιωσες στο καημένο το πτηνό! :))))]
Τό προσπαθώ όποτε μπορώ.
Είναι ΒΑΘΥ τό αίσθημα,μήν ανησυχείς γιά τίς κουτσομπόλες.
Ποιά πήγε κι άπλωσε τα ρούχα στην ταράτσα;
ε; ε;
Εγώ πάλι επιμένω ότι χρειάζεσαι διακοπές.
Τι γλυκό το τραγουδάκι σου! Ηταν ένα πολύ ζωντανό πεντάλεπτο.
Καλος μπελας.
Καλημέρα!
Κερασιά, έλα μου ντε!
Αίσθησις, "ζωντανό" αλλά όχι live!
Νερίνα,διακοπή χρειάζομαι, όχι διακοπές, αλλά με εσάς που έμπλεξα ("με την καλή έννοια", που λέει και ένας ηλικιωμένος φίλος όταν χρησιμοποιεί "προχωρημένες" λέξεις), δεν μου κάνει καρδιά!
Καιρέ,
flattered :)
Ένα υπέροχο πεντάλεπτο
με ονειροπόληση...
με φυγή...
με χάδια...
Ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου