Τετάρτη, Ιουλίου 18, 2007

Αίτημα


Dive into the sea by Michael McDyer

Δέξου με. Ξέπλυνε από πάνω μου τ’ αποκαΐδια της μεγάλης φωτιάς (κι όλων των εμπρησμών) και την ενοχή της συν-ενοχής (κι όλες τις ενοχές), βρέξε την ψυχή μου, θόλωσε το βλέμμα μου με τη διαύγειά σου. Αγκάλιασέ με, μπες μέσα μου, πότισέ με με τα αρχέγονα νετρίνα της αιωνιότητάς σου _ ύστατο αντίδοτο στον τρόμο του χρόνου.
Διώξε μου τα όνειρα, στείλε μου όνειρα. Νανούρισέ με.

Στον αφρό σου, στον βυθό σου, δέξου με.

Get this widget Share Track details

΄
Έτυχε και φέτος δεν έχω κάνει μπάνια ακόμη· θα κάνω το πρώτο μου στα μήτρια ύδατα (ο πατέρας μου δεν κολυμπούσε ποτέ, η μητέρα μου με μύησε στη μαγεία της σχέσης με τη θάλασσα).

21 σχόλια:

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

μήτρια ύδατα :)

ioeu είπε...

μετάλαβε και για μένα...

adaeus είπε...

Μετά απ'αυτό το ποστ σ'αγαπώ περισσότερο :) Αιώνιος λάτρης των μητρικών (και μητρίων) και των θαλασσών.

dodo είπε...

Καθαρμός...

Ανώνυμος είπε...

Γγγ..., γουφ, γουφ

Mh Xeirotera είπε...

Kalhmera...

just me είπε...

Κάποια στιγμή αυτού του καλοκαιριού ίσως τύχει να κολυμπάμε όλοι στη Μεγάλη Μπλε ( Πράσινη την είπε η Ευγενία Φακίνου, εξαρτάται απο διάφορους φυσικούς και χημικούς παράγοντες λένε οι φυσικές επιστήμες, αλλά εγώ προτιμώ να τη σκέφτομαι πάντα μπλε), σε ελαφρώς διαφορετικά μήκη και πλάτη, αλλά όχι τόσο μακριά ο ένας από τον άλλο όσο να μην μπορεί να μας ενώσει ένα κύμα που ξεκινά από τον Θερμαϊκό, για παράδειγμα, και σκάει στις βόρειες ακτές της Κρήτης ή αντίστροφα, αφού απλώσει τους κύκλους του έως τον κόλπο της Λάρνακας.
Προς το παρόν, καλό επερχόμενο ΣΚ.
(καλά είμαι, μην ανησυχείτε, απλώς γιορτάζω με τον τρόπο μου το Έτος Εγγονόπουλου).
:)))

Σκυλάκι κλπ,
εδώ τα λατρεύουμε τα αδέσποτα, αλλά πρόσεχε λίγο γιατί έξω κυκλοφορούν και πολύ επικίνδυνοι τύποι. Καλωσήλθες.

Ανώνυμος είπε...

Τότε θα ήρθα στο σωστό μέρος! Για το «άλλο» μην ανησυχείς: εμείς τα του δρόμου δεν φοβόμαστε. Αντίθετα, άλλοι εκεί ΕΞΩ (τα σκυλάκια δεν ξέρουν να βάζουν πλάγια γράμματα) φοβούνται τον ήχο της φωνής μας και σπεύδουν γρήγορα να μας κρύψουν. Προσποιούνται πως δεν υπάρχουμε, αλλά, μάλλον, προσποιούνται πως υπάρχουν.

Για τον Εγγονόπουλο αυτό που λές. Καλά! Εμένα που με βλέπεις, για πολλά χρόνια ήμουν ο σκύλος του. Μάλιστα, όταν έγραφε για τον Εμπειρίκο στον Ηριδανό, σ’ ένα τεύχος αν θυμάμαι καλά του ΄76, μου έλεγε πόσο πολύ τον είχαν συγκινήσει κάποιοι στίχοι του, που σου τους αφιερώνω για το καλωσόρισμα. Γιατί, «αλυσσίδα δεν υπάρχει να μας δένει», εμάς του δρόμου, όμως ξέρουμε να αναγνωρίζουμε και να εκτιμούμε μια ζεστή γωνιά.

"Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες
Όταν τ’ ανοίγω, βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει
Όταν τα κλείνω, βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ".

adaeus είπε...

Σου άφησα μια μπαλίτσα να παίξεις στο μπλογκ μου. :)

Tin Man είπε...

Απανωθέ μου σκούπισε τη θάλασσα που στάζω,
και μάθε με να περπατώ πάνω στη γη σωστά.


Έχασα τα αρχεία μου, έχασα χιλιάδες τραγούδια, έχασα εκατοντάδες φωτογραφίες, έχασα όλους τους τόμους ποίησης που είχα αποθηκεύσει, έχασα την ηλεκτρονική-μηχανική μνήμη του σκληρόκαρδου δίσκου, αλλά δεν έχασα τους αμέτρητους μαγικούς στίχους που έχω αποθηκεύσει στις κρυφές τσέπες του μυαλού μου.

Το υπέροχο ποστ σου ήταν αρκετό για να θυμηθώ μερικούς (του Καββαδία)

υγ
από δανεικό λαπτοπ το σχόλιο:)

MenieK είπε...

Νομίζω το 'χω παρακάνει με τα αποσπάσματα ποιημάτων αλλά βρε παιδιά.... με προκαλείτε κι εσείς!!
...Η Χώρα αυτή μας ενοχλεί, ω Θάνατε! Ας αποπλεύσουμε
αν ο ουρανός και η θάλασσα είναι μαύροι σαν το μελάνι,
οι καρδιές μας που γνωρίζεις γέμισαν ηλιαχτίδες! (Ταξίδι, Baudelaire: Άνθη του κακού)

Caesar είπε...

μικρα ανθη του κακου που μοιραια αναμενατε θα σας κοψουμε
με διακριτικοτητα..........;))

Καπετάνισσα είπε...

Μήτρα η θάλασσα.

Γέννα, ζωή, πέρασμα στο φως.

Στράγγιξε τα περίσσια και πιες αρμύρα ως τα κόκκαλα.

Γίνε θάλασσα.

just me είπε...

Adaeus,
καλά, πλάκα κάνεις! Εσύ παρά θιν' αλός (εντάξει, στα βαθιά, αλλά λέμε τώρα...) και στους άλλους βάζεις homework να τη διεκπεραιώσουν εν καμίνω, με 42 βαθμούς!!!
(Άσε που προηγείται η Νερίνα με το γνωστό παιχνίδι της φωτογραφίας _όχι που θα τη γλίτωνα!Ας δροσίσει με το καλό και βλέπουμε! Να περνάς υπέροχα!!)
:))

Τin Man,
:(((( !!!!
Φρίκη που την έχω ζήσει και ξέρω (αν και εγώ δεν υπήρξα ποτέ τόσο... επιμελής ώστε να έχω αποθηκεύσει χιλιάδες μουσικές και χιλιάδες στίχους, όσο για τα αρχεία της δουλειάς, ευτυχώς είναι μόνο στη δουλειά, σε server)!
Έλα, μη σκας, όμως! Από ένα σημείο και μετά ό,τι χάνουμε (εκτός από ανθρώπους) είναι απελευθέρωση.
Πες του το και του βλαμμένου και "σκληρόκαρδου" δίσκου σου: δεν ελπίζεις τίποτα, δεν φοβάσαι τίποτα (τα είδες όλα, όσον αφορά μια ηλεκτρονική καταστροφή), ΕΙΣΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!
(...και ωραίος και πάντα ποιητής...
και σ' ευχαριστώ για το σχόλιο!)


meniek,
σε προκαλούμε, ε;
;)

caesar,
εγώ πάντως δεν κόβω ποτέ τα άνθη. Τα προτιμώ να ανθίζουν και να μαραίνονται πάνω στο φυτό που τα γέννησε.
:)

Καπετάνισσα,
Γίνε θάλασσα
...μαζί σου, να μυηθώ μέχρι το βυθό, μιας και για κακή μου τύχη με πλάνεψε νωρίς η μεγάλη πόλη!
:)

Mh Xeirotera είπε...

Ti ekpliksis ein' auth, ego pisteva oti apousiazate eis thn megaloniso. Ego eime sthn eterh megaloniso exontas afisei to i-pod mu sto aeroplano xthes ke mh exontas akoma lavei thn aposkevh mu (me OLA mu ta kalokerina rouxa)... Sthn perasmenh mu zoh prepei na hmun megalo kathiki (sorry).

Cheers!

ellinida είπε...

...θέλει αγάπη και αίσθηση
και σπουδαία του Σύμπαντος αντίληψη
για να λύσεις το αίνιγμα.

Υδωρ για σένα γίνομαι
είμαι ψυχρή και θερμαίνομαι
είμαι θερμή και ψύχομαι

Γαία κι'εσύ το ύδωρ που με περιβάλλει
είμαι ξηρή και υγραίνομαι
είμαι υγρή και ξεραίνομαι

διότι

θάνατος είναι γιά την ψυχή ύδωρ να γίνεται
και για το ύδωρ να γίνεται γαία
δίχως την αρμονία του να είσαι και τα δύο ταυτόχρονα
γη που ύδωρ αναβλύζει
μετουσιώνεται σε ψυχή...

Καλημέρα όμορφη με τα ωραία σου. :)

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Ποίημα δεν έχω,
ένα γεια έχω μόνο, το αφήνω και φεύγω! Ουγκ!!!!

ralou είπε...

Ο.κ., διάβασα το θαλασσί σου κείμενο αλλά δεν μου φτάνει.
Δεν μου φτάνει!
Δεν μου φτάνει!
:(
:(

just me είπε...

Konstantine,
elpizo na exeis paralavei tis aposkeves sou by now. Ean, pantos to na menoun piso oi aposkeves sto aeroplano einai kritirio gia to poso megalo kathiki yphrkse kapoios se alles zoes, sou "rixno" by far (kathikia _sorry ki ego_ einai oi ypefthinoi ton aeroporikon etairion, pou to kanoun skopima gia na rythmizoun to fortio, alla den enhmeronoun pote_ apo engyrh phgh afto!).
Cheers, anyway!

Ελληνίδα,
δέχομαι την προσφώνηση "όμορφη", ως έκφραση αισθημάτων, αλλά επιστρέφω τα "ωραία" _αυτά είναι τα δικά σου!
:)

Nεράιδα,
ποίημα είναι για μένα οι χαιρετισμοί σου από μόνοι τους, το ξέρεις!
(Προσπαθώ να σε εξευμενίσω, γιατί μπορεί να μην catch the ball you threw to me!)
:)))

Ραλού,
εμένα πάλι δεν μου έφτασε το τριήμερο στη θάλασσά μου.
Δεν μου έφτασε!
Δεν μου έφτασε!
:)
:)

Emilly είπε...

Είναι προσευχή! Ιδιαίτερο.
Δημιουργεί ήρεμη και αισιόδοξη ατμόσφαιρα.
Και σκέψου ότι με την απλή /"παλαιολιθική"σύνδεση που έχω, δεν μπορώ να ακούσω και τη μουσική...

Mh Xeirotera είπε...

Kalhmera :) Mu eferan ke th valitsa, pali kala! Se efxaristo gia ta kathisixastika peri karmatos. Mia filh mu indi sth malesia mu eixe pei oti exo magalo karma ke prepei kati na kano, mu eixe isigithei na valo sth mpaniera 7 diaforetika eidh louloudion ka na kathiso sto nero gia mia ora peripou. Ego o eksipnos leo den pao sto SPA na kano thn "apokarmatopoihsh" sta etheria elea. Th sinexia thn gnorizeis.... :(