Ανεμοδαρμένα ύψη

Τη βεράντα μου, στον τέταρτο, την έδερνε σήμερα όλη μέρα ο άνεμος. Άγριος άνεμος, τραμπούκος, έριξε κάτω την αδυνατούλα τη λουίζα μου και κανα δυο ακόμη από τις μικρότερες γλάστρες, έκανε φύλλα φτερά τα σώματα των κυριακάτικων εφημερίδων πριν καν επιδοθώ στο φιλόδοξο εγχείρημα του ξεφυλλίσματός τους, προκάλεσε τις γκρινιάρικες αμπελοφιλοσοφίες μου _"σ' αυτή τη χώρα έχει χάσει το μέτρο μέχρι και ο καιρός "(με κ μικρό, όχι βεβαίως ο συν-μπλόγκερ, που δεν το χάνει ποτέ) _ κι εκεί που μάζευα σελίδα-σελίδα ό,τι έμελλε να αποτελέσει την ψυχαγωγία του υπόλοιπου πρωινού μου, αφού για μπάνιο ούτε λόγος, ήρθε και κόλλησε στο πρόσωπό μου μια από αυτές, από τα "Ενθέματα" της Κυριακάτικης Αυγής, με Το γλωσσάριο των ανθέων του Νίκου Εγγονόπουλου σε περίοπτη θέση.

Tο διάβασα έτσι όρθια καταμεσής της βεράντας και, καθώς σήκωσα το βλέμμα, μού φάνηκε πως είδα στον ορίζοντα τον τρομαχτικό δραπέτη του ασκού του Αιόλου ν' αλλάζει όψη και να μου κλείνει πονηρά (και με μια υποψία τρυφερότητας) το μάτι.



ΤΟ ΓΛΩΣΣΑΡΙΟ ΤΩΝ ΑΝΘΕΩΝ
την ποίησιν ή την δόξα;
την ποίηση
το βαλάντιο ή την ζωή;
τη ζωή
Χριστόν ή Βαρραββάν;
Χριστόν
την Γαλάτειαν ή μιαν καλύβην;
την Γαλάτεια
την Τέχνη ή τον θάνατο;
την Τέχνη
τον πόλεμο ή την ειρήνη;
την ειρήνη

την Ηρώ ή τον Λέανδρο;
την Ηρώ
την σάρκα ή τα οστά;
την σάρκα
τη γυναίκα ή τον άνδρα;
τη γυναίκα
το σχέδιον ή το χρώμα;
το χρώμα
την αγάπη ή την αδιαφορία;
την αγάπη
το μίσος ή την αδιαφορία;
το μίσος
τον πόλεμο ή την ειρήνη;
τον πόλεμο

νυν ή αεί
αεί
αυτόν ή άλλον;
αυτόν
εσένα ή άλλον
εσένα
το άλφα ή το ω μέγα;
το άλφα
την εκκίνηση ή την άφιξη;
την εκκίνηση
την χαράν ή την λύπην;
την χαρά
την λύπην ή την ανίαν
την λύπη
τον άνθρωπο ή τον πόθο;
τον πόθο
τον πόλεμο ή την ειρήνη;
την ειρήνη

ν' αγαπιέσαι ή ν' αγαπάς
ν' αγαπώ

Νίκος Εγγονόπουλος