Adaeus, μ' αρέσει που τη μνημονεύεις απλά ως "Αφροδίτη". Τα τραγούδια της τα 'νιωθα πάντα τόσο οικεία... κάποτε...τότε, και να, και τώρα!
Γιάννη, έχεις δίκιο, ο υλικός χώρος ορφανεύει, ο ευκλείδειος, των τριών διαστάσεων. Ο άλλος, της ψυχής, της τέταρτης διάστασης, μένει όσο γεμάτος αντέχουμε να είναι... [α, δεν πάω καλά εγώ, αφού άρχισα να λέω τέτοια... :)))]
Just... living, καλά, εγώ πιστευα ότι διάλεξα ένα λιτό, ως προς την έννοια, nickname, αλλά εσύ άγγιξες το όριο του μινιμαλισμού, απλώς ζώντας :) Καλωσήλθες. (δεν ξέρω από πού είναι η φωτο, αλλά ναι, θα ήταν πολύ όμορφα εκεί).
Konstantine, λάθος απάντησα στην just... living, παραπάνω. Το όριο του μινιμαλισμού είναι οι "καλημέρες" σου, φορτωμένες πάντα με όλες τις αποχρώσεις και όλα τα νοήματα του κόσμου! Γεια σου και σένα.
Ceasar, η συγκεκριμένη "άγια" καθημερινότητα έχει αυτές τις μέρες και ένα αδιόρατο touch από κόλαση, και σίγουρα με προετοιμάζει για κάτι ξεχωριστό. Βαρετή δεν είναι πάντως, δεν παραπονιέμαι! :)
Between sea and sky by Gregory J. Lawler
9 σχόλια:
Και μεις ευχαριστούμε και τις δύο που μας θυμίσατε την Αφροδίτη και αυτό το μικρό διαμαντάκι της. Καλό σου Σαββατοκύριακο :)
ποτέ η καθημερινότητα δεν είναι ορφανεμένη μέσα σε μια τόσο τρυφερή ματιά...
(αυτά κάνεις και μας...στέλνεις κανονικά και...ανεπαίσθητα...)
Καλό Σαββατοκύριακο..!!!
Υγ πολύ ωραία φώτο..θα ήταν πολύ όμορφα εκεί..!!! :-)
Kalhmera :)
Αγία καθημερινότητα, που μας προετοιμάζει για κάτι ξεχωριστό :))
Adaeus,
μ' αρέσει που τη μνημονεύεις απλά ως "Αφροδίτη". Τα τραγούδια της τα 'νιωθα πάντα τόσο οικεία... κάποτε...τότε, και να, και τώρα!
Γιάννη,
έχεις δίκιο, ο υλικός χώρος ορφανεύει, ο ευκλείδειος, των τριών διαστάσεων. Ο άλλος, της ψυχής, της τέταρτης διάστασης, μένει όσο γεμάτος αντέχουμε να είναι...
[α, δεν πάω καλά εγώ, αφού άρχισα να λέω τέτοια... :)))]
Just... living,
καλά, εγώ πιστευα ότι διάλεξα ένα λιτό, ως προς την έννοια, nickname, αλλά εσύ άγγιξες το όριο του μινιμαλισμού, απλώς ζώντας
:)
Καλωσήλθες.
(δεν ξέρω από πού είναι η φωτο, αλλά ναι, θα ήταν πολύ όμορφα εκεί).
Konstantine,
λάθος απάντησα στην just... living, παραπάνω. Το όριο του μινιμαλισμού είναι οι "καλημέρες" σου, φορτωμένες πάντα με όλες τις αποχρώσεις και όλα τα νοήματα του κόσμου!
Γεια σου και σένα.
Ceasar,
η συγκεκριμένη "άγια" καθημερινότητα έχει αυτές τις μέρες και ένα αδιόρατο touch από κόλαση, και σίγουρα με προετοιμάζει για κάτι ξεχωριστό.
Βαρετή δεν είναι πάντως, δεν παραπονιέμαι!
:)
Καλό σου σαββατοκύριακο!!!
Καλές βουτιές!!
Με στραβό αν συζητάς...σε λιγάκι αλληθωρίζεις...
(σε καλό δρόμο είσαι...ένα βήμα μετά...τα φυσικά)
:)
Δημοσίευση σχολίου