Πέμπτη, Μαΐου 17, 2007

Γράψε μου ένα γράμμα



Όλα άρχισαν με ένα άστοχο κλικ, με το οποίο «έδωσα» τα σπασμένα μου Windows XP στο σύστημα, προκαλώντας την παραπλανητικά καθησυχαστική αντίδρασή του «ενδέχεται να έχετε πέσει θύμα πλαστογραφημένου λογισμικού… μπλα μπλα… θέλετε να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα με επίλυση τώρα ή επίλυση αργότερα…». Με ένα δεύτερο άστοχο κλικ, η δις εξαμαρτήσασα και πάντως όχι σοφή γυνή, επέλεξα το τώρα (ατυχέστατα, αν σκεφτεί κανείς ότι συνήθως επιλέγω το αργότερα _ή και το ποτέ) και οδήγησα το σύστημα του υπολογιστή μου ένα βήμα πριν από το απόλυτο σκοτάδι· τα πάντα εξαφανίστηκαν από την οθόνη μου (Έναρξη, μπάρα εργασίας, αρχεία) και έμεινε μόνο, άσπιλος και ακηλίδωτος με όλη του τη σκοτεινή υποβλητικότητα ο καταπληκτικός πίνακας του Έντουαρντ Χόπερ, αυτός του προηγούμενου ποστ. Τίποτα δεν διόρθωσε την κατάσταση: απανωτά κλικ, κλοτσιές, τυφλή χρήση των πλήκτρων εντολών, o άκαρδος υπολογιστής μου παρέμεινε ασυγκίνητος.
ΟΚ! Ανάπνευσα βαθιά και είπα, για αλλαγή, να δω το ποτήρι μισογεμάτο. Να δω την (ενδεχόμενη) καταστροφή ως αφορμή για αναβίωση παλιών συγκινήσεων. Ξέθαψα από το χρονοντούλαπο ένα άθικτο οικολογικό τετράδιο Ecofilia, με υπέροχες, γενναιόδωρα μεγάλες υπόλευκες σελίδες, και το αγαπημένο μου στιλό με τη χοντρούτσικη μπίλια, και στρώθηκα, η ευσυνείδητη μπλόγκερ, να ετοιμάσω ένα ποστάκι που θα δακτυλογραφούσα έτοιμο σήμερα στη δουλειά.

a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y Ζ

Και τότε έπαθα το πρώτο σοκ. Διαπίστωσα περιδεής ότι το χέρι μου, που έτσι κι αλλιώς δεν άντεχε να σφίξει πολύ σταθερά το στιλό, δεν με υπάκουγε: τα ορνιθοσκαλίσματα που χάραζα με κόπο στη σελίδα αμυδρή μονάχα ομοιότητα είχαν (και πάντως μόνο γραφολόγος θα την εντόπιζε) με τα μεγάλα, στρογγυλά και γεωμετρικά γράμματα εξαιτίας των οποίων μού «ανέθεταν προνομιακά» (βλ. φόρτωναν) κάθε είδους γραφική αγγαρεία σε όλους τους εργασιακούς και κοινωνικούς χώρους όπου είχα δραστηριοποιηθεί σε προ-ηλεκτρονικές εποχές. Επίσης, στο πρώτο δεκάλεπτο αυτής της νοσταλγικής ενασχόλησης, με παρέλυσε το γνωστό μούδιασμα και κάψιμο στον καρπό, που συνήθως αισθάνομαι ύστερα από τουλάχιστον εξάωρη εντατική χρήση του ποντικιού.
Αλλά το μεγάλο σοκ δεν ήταν αυτό. Ήταν που, προσπαθώντας να αναπτύξω όπως όπως κάποιες δομημένες προτάσεις, με τις λέξεις σε λογική σειρά, ένιωσα ότι δεν μπορούσα να ολοκληρώσω τους συλλογισμούς μου· χωρίς τη συνδρομή του πλήκτρου backspace, της διαδικασίας copy-paste, της σάρωσης και της μεταφοράς, οι προτάσεις κομματιάζονταν και σκορπούσαν ήδη μέσα στο μυαλό μου πριν τα θραύσματα σκορπίσουν και πάνω στο χαρτί που όλο γέμιζε μουντζούρες και διαγραφές· οι λέξεις, χωρίς το αναγνωρίσιμο ένδυμα της απρόσωπης, καθαρής και απαράλλακτης γραμματοσειράς, μετατρέπονταν σε ένα συνονθύλευμα γραμμάτων που χόρευαν τρελό χορό μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου, αποσυνδεδεμένες από τις έννοιες που αντιπροσώπευαν.

a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z

Ο καλός μου με βρήκε, στις δυόμισι τη νύχτα, να ορνιθοσκαλίζω με πείσμα λέξεις στο τετράδιό μου, σαν τιμωρημένη μαθήτρια αλλοτινών εποχών. Με κοίταξε σχεδόν με αγωνία ρωτώντας με τα μάτια τι συνέβαινε.
«Αγάπη μου, συρρίκνωσα τα Windows
«Γιατί;» ψέλλισε με εκείνο το αξιολάτρευτο ύφος αγουροξυπνημένου μπόμπιρα, ανίκανος, στην κατάσταση αυτή, για κινηματογραφικές αναγωγές και μάλιστα τόσο χαμηλού επιπέδου.
«Για να τα εκδικηθώ! Γιατί εκείνα πρώτα συρρίκνωσαν σε μένα την πιο αξιοθαύμαστη, μοναδική και μαγική δεξιότητα που ανέπτυξε το ανθρώπινο γένος μέσα από επίπονες, ενίοτε αιματηρές περιπέτειες χιλιετιών. Γιατί ακύρωσαν βλάσφημα την εξελικτική πορεία από το ηράκλειο βήμα προς τη χάραξη των βράχων ως τα κρυμμένα μυστικά της Γραμμικής Β’ και τα φωτεινά ιστορημένα χειρόγραφα της σκοτεινής ζωής των μοναχών του Βυζαντίου και της μεσαιωνικής Ευρώπης· αυτή που πρόσφερε, χρυσοφόρο δώρο, στον μίστερ Γκέιτς την οδυνηρή και μαγική περιπέτεια της ανθρώπινης σκέψης για να τη βγάλει στα "παράθυρα". Γιατί το οικολογικό μου τετράδιο και το στιλό που μου είχες χαρίσει με τη συγκινητική αφιέρωση ‘γράψε μου ένα γράμμα’ διεκδίκησαν απόψε τη ζωή τους!»


ΥΓ. Το παραπάνω γράφτηκε προχείρως και διαμιάς στον υπολογιστή του γραφείου μου σήμερα και, αναμένοντας τον τεχνικό και με την προοπτική να έχουν χαθεί τα αρχεία μου, το ποτήρι το βλέπω μισο- έως εντελώς άδειο και οι εξυπνάδες μου δεν με παρηγορούν.


25 σχόλια:

ioeu είπε...

απίστευτο ποστ!
θα το μελετούν οι...μπλογκολόγοι του μέλλοντος.
η μετάβαση από τον homo scribens στον homo bloggens!!!
Γράφεις ιστορία!!!!!

aisthisis είπε...

Με συγκίνησες! Η μόρφωση και η καλλιέργειά σου ρέουν τόσο εύκολα, που είμαι σίγουρη ότι όλα θα επανέλθουν πολύ γρήγορα, μετά από ολιγοήμερο practise.
Eπίσης ήμουν σίγουρη για τον άψογο γραφικό σου χαρακτήρα.

Tin Man είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Απλά άψογο με τα ωραιότερα γράμματα που έχω δει τον τελευταίο καιρό!
Καλό σου βράδυ

adaeus είπε...

Να μας γράψεις τα καλά σου γραμματάκια, να τα σκανάρεις και να μας τα μοστράρεις εδώ, να τα δούμε.

o kairos είπε...

Το ποτηρι του πολιτισμου ειναι γεματο απο σενα.Με οποιο ψευδωνυμο κι αν γραφεις.

Mh Xeirotera είπε...

Divine...

Kalhmera :)

just me είπε...

Κύριε Ioeu,
μην υπερβάλλετε προκαταβολικά στην προσπάθειά σας να με κάνετε "ευπώλητη" _ δεν έχουμε συμφωνήσει ακόμη για τα ποσοστά σας! :)

Καλή μου Αίσθησις,
αν είσαι σίγουρη για όλα όσα μου γράφεις, θα είσαι σίγουρη και ότι οι έπαινοι με κάνουν να νιώθω φοβερά αμήχανα. Όταν θες να μου πεις κάτι, λέγε μου μόνο "με συγκίνησες"· είναι ο μεγαλύτερος έπαινος για μένα (κι εσύ με συγκινείς πάντα, το ξέρεις).

Νεράιδα,
Καλή σου μέρα. Η γενιά των μικρών σου μπλόγκερ δεν θα καταλαβαίνει πια την προτροπή "μάθε, παιδί μου, γράμματα"· το αντίστοιχο που θα συσχετίζεται με την πρόοδό τους θα είναι "μάθε, παιδί μου, post"! :)
Να μου τις φιλήσεις (πότε θα ανεβάσουν καινούργιο ποστ;;;)

Adeus,
δεν έχω σκάνερ, αγαπητέ. Και επίσης, δεν ξέρω πόσο σοβαρά πήρατε όσα έγραψα, αλλά σε βεβαιώνω ότι είναι, όπως λέγαν παλιά στα γυναικεία αναγνώσματα, "ιστορία βγαλμένη από τη ζωή": δεν μπορώ πια να γράψω ιδιοχείρως!!! :-(

Kαιρέ,
μετά από σας!
(Δεν γράφω με πολλά ψευδώνυμα· με ένα γράφω, που είναι κιόλας η μισή αλήθεια: γράφω όπως και εάν υπέγραφα με το ονοματεπώνυμό μου).
Σας ευχαριστώ.

Konstantine,
Divine afto??? Kai <afto ti einai tote?


Καλημέρα!

just me είπε...

Tin Man,
yes, pen friends.

Eυχαριστώ.
(I like the style...)

speira είπε...

Mε τον ένα ή τον άλλο τρόπο το γράμμα του το έγραψες ;-)
Τιποτα δεν χανεται καλη μου Just me οταν είναι εκει σαν ...από πάντα (βλ. καλλιγραφία και δεξιοτεχνία της γραφής).

kerasia είπε...

«Για να τα εκδικηθώ! Γιατί εκείνα πρώτα συρρίκνωσαν σε μένα την πιο αξιοθαύμαστη, μοναδική και μαγική δεξιότητα που ανέπτυξε το ανθρώπινο γένος μέσα από επίπονες, ενίοτε αιματηρές περιπέτειες χιλιετιών. Γιατί ακύρωσαν βλάσφημα την εξελικτική πορεία από το ηράκλειο βήμα προς τη χάραξη των βράχων ως τα κρυμμένα μυστικά της Γραμμικής Β’ και τα φωτεινά ιστορημένα χειρόγραφα της σκοτεινής ζωής των μοναχών του Βυζαντίου και της μεσαιωνικής Ευρώπης· αυτή που πρόσφερε, χρυσοφόρο δώρο, στον μίστερ Γκέιτς την οδυνηρή και μαγική περιπέτεια της ανθρώπινης σκέψης για να τη βγάλει στα "παράθυρα". Γιατί το οικολογικό μου τετράδιο και το στιλό που μου είχες χαρίσει με τη συγκινητική αφιέρωση ‘γράψε μου ένα γράμμα’ διεκδίκησαν απόψε τη ζωή τους!»

ΑΥΤΑ ΤΟΥ ΕΛΕΓΕΣ ΤΟΥ ΕΡΗΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΑΥΡΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ;;;;;;
ΚΑΗΜΕΝΕ Π. ΤΙ ΣΟΥ ΜΕΛΕ ΝΑ ΠΑΘΕΙΣ...
:ppppppppp

just me είπε...

Σπείρα,
;-)

(τι μουσική να "παραγγείλω" στον κύριο Αλέξανδρο Μυράτ;)

Ανώνυμος είπε...

@Κερασιά
Πες τα, κορίτσι μου, πες τα (και θυμήσου να σε κεράσω όπου θέλεις, όταν συναντηθούμε).
Αλλά, για να πω τη μαύρη μου αλήθεια, φταίω κι εγώ για ό,τι τραβάω. Από τη μια της την έγραψα τη ρημαδοαφιέρωση «γράψε μου ένα γράμμα» και από τότε όλο γράμματα μού γράφει και από την άλλη, όλα τα ΄χω κάνει για πάρτη της, μόνο την τεχνοφοβία μου δεν μπορώ να ξεπεράσω και να «μπουκάρω» στο μπλογκ της να τη μαζέψω λιγάκι, γιατί έχει ξεφύγει. Βασίζομαι σε σένα, που σε εκτιμά και σε υπολήπτεται. Λέγε της καμιά προσγειωμένη κουβέντα πού και πού, για να ‘ρχεται στα ίσα της (μεταξύ μας, καλό κορίτσι είναι, μόνο λιγάκι «φευγάτο»· αλλά χαλάλι της, γιατί μου γράφει ωραία γράμματα).

Σ’ ευχαριστώ για τη συμπαράσταση
Α.Π., ο έρημος καλός της

Tin Man είπε...

Just me, έσβησα το προηγούμενο σχόλιο μόνο και μόνο μέχρι να βρω καλύτερη φωτογραφία, που να ταιριάζει καλύτερα με το εξαιρετικό - πραγματικά - ποστ σου.

Ελπίζω να εγκρίνεις :)

υγ
Για το τραγούδι που διάλεξα δεν ρωτάω. Είμαι βέβαιος!

just me είπε...

Τin Man,
όσον αφορά την "έγκριση", ισχύει η απάντησή μου στο προηγούμενο ποστ, άρα το θέμα είναι τι εγκρίνεις εσύ. [Eπί της ουσίας, θα φαινόμουν αχάριστη αν έλεγα ότι μου άρεσε περισσότερο η προηγούμενη?]
:)

Tin Man είπε...

Αχάριστη.

:)))

adaeus είπε...

Τι έχεις? Τον σπασμό του γραφέως? Ο,τι είναι εύχομαι να το ξεπεράσεις και καλό Σαβ/κο.

ralou είπε...

Είμαι και εγώ θύμα του ίδιου συνδρόμου.
Όμως αυτό που μου λείπει πιο πολύ όταν γράφω στο χέρι με τις αυτές διαπιστώσεις, είναι το μαγικό πλήκτρο "undo"
Για να μην πω για τον προφορικό λόγο που όταν πω κάτι άστοχο, κοιτάω πάνω αριστερά από το κεφάλι του συνομιλητή για να το πατήσω το άτιμο και να σβηστεί η κουβέντα.

just me είπε...

Adeus,
δεν ξέρω τι είναι αυτό που λες, και για να είμαι ειλικρινής ούτε θέλω να το μάθω! :)
Καλό Σαββατοκύριακο και από εδώ.

Ραλού,
υπάρχει και μια αντίστοιχη διαδικασία στην προφορική συζήτηση:
μια νεαρή συνάδελφός μου, όταν της λένε πράγματα που δεν θέλει να τα ακούσει, πατάει ένα φανταστικό τηλεκοντρόλ και λέει "Σ' έσβησα! Συνεχίζω..."
Άρα αν το πατάς κι εσύ το φανταστικό undo, θα νιώθεις ούτως ή άλλως καλύτερα!
ΚΑλό Σαββατοκύριακο και σε σένα (τη... μαρουλοσαλάτα-κέρασμα ακόμη την περιμένω!)

kelly alamanou είπε...

Αυτό το ''αγάπη μου συρρίκνωσα τα Windows" Το βρήκα τόσο μα τόσο μα τόσο ευστοχο! Ωραίο ποστ!
Εύχομαι γρήγορα ξεμπερδέμετα με τις λιγότερες δυνατόν απώλειες.

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

Ζωντανή καταγραφή
και τα σχόλια να συμπληρώνουν την εικόνα
και ο καλός σου να συμπάσχει
Βρε τι μας κάνει η μπλογκόσφαιρα
Καλησπέρα

ralou είπε...

Eγω μαρουλοσαλάτα δεν σου υποσχέθηκα να ξηγιόμαστε ε;!
Σου υποσχέθηκα όμως κάτι πράσινο και απενοχοποιμένο και το ετοιμάζω.
Κάτσε να ξε-νεραιδοπιαστω λίγο και ... έφτασεεε!

dodo είπε...

Τι ωραίο γράψιμο το δικό σου! (Όχι, πληκτρολόγημα δεν πρόκειται να το πω)!

aisthisis είπε...

Καλό Σαβ/κο και σ'εσένα, όπου κι αν το περάσεις!
Εγώ με φίλους και με τα παιδιά Αθήνα.

just me είπε...

Ροδούλα-Κέλλυ,
καλωσήλθες από τα μέρη μας. Σ' ευχαριστώ. Κάπως γρήγορα που σ΄επισκέφθηκα κι εγώ, "κόλλησε" το μάτι μου σε μια αναφορά σε "νεανίζοντες πενηντάρηδες" και σε μια φατσούλα: "Ντύλαν". Ωραία μου φάνηκαν, θα τα ξανακοιτάξω!
:)))

Τάσο,
" η μπλογκόσφαιρα μας φέρνει πιο κοντά"!
:)
Καλησπέρα και σε σένα, με χρονοκαθυστέρηση.

Ραλού,
δεν θέλω τίποτα. Φτάνει που ετοίμασες αυτό

Dodos,
κάτι μου λέει ότι εσύ δεν έχεις πάθει το ίδιο πράγμα σε σχέση με τον χρωστήρα!
:)))

Aίσθησις,
τα φιλιά μου.