(... ή οι παρενέργειες μιας δύσκολης εργασιακής μέρας)
Αν ήμουν γάτα:
α) Μπορεί και να βρισκόμουν ακόμη στις Σπέτσες .
β)Δεν θα δούλευα, και πάντως όχι σε δουλειές που με κάνουν να πλήττω θανάσιμα.
γ)Δεν θα χρειαζόμουν οδοντόβουρτσα, κρέμα προσώπου, πιστωτική κάρτα και εξηγήσεις για να παίρνω τους δρόμους όταν θα ήμουν σαν σήμερα (ο συλλογισμός ανήκει στην Π., αλλά με βρίσκει απολύτως σύμφωνη) .
δ) Δεν επρόκειτο να επιβιώσω για πολύ, με τον χαρακτήρα που 'χω, αλλά πάλι πώς μπορώ να είμαι σίγουρη, αφού αν ήμουν γάτα δεν θα ήμουν αυτή που είμαι για να έχω άποψη;
Ένα γεγονός του μικρόκοσμου, σύμφωνα μ' αυτήν την ερμηνεία [της ανθρώπινης αρχής], υπάρχει, μόνο αν παρατηρηθεί. Τότε και μόνο τότε, αναδύεται στην πραγματικότητα μια από τις δυνατές καταστάσεις του. Η περίφημη γάτα του Schroedinger - θεμελιωτή της Κβαντομηχανικής - η έγκλειστη σ' ένα αδιαφανές κουτί, και απειλούμενη από την τυχαία εκπυρσοκρότηση ενός όπλου, δεν είναι ούτε νεκρή ούτε ζωντανή. Είναι εν δυνάμει και τα δύο. Και μόνον το άνοιγμα του κουτιού - η παρατήρηση - την τοποθετούν οριστικά σ' έναν από τους δύο κόσμους. Έτσι και το Σύμπαν: Για να είναι πραγματικό, πρέπει να εξελιχθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να υπάρξουν οι παρατηρητές του. "Ο παρατηρητής" λέει ο Wheeler "είναι απαραίτητος για τη δημιουργία του Σύμπαντος, όσο και το Σύμπαν για τη δημιουργία του παρατηρητή". Πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι, παρά την έλξη που εξασκούν παρόμοιες νοητικές ακροβασίες, ελάχιστα γίνονται αποδεκτές από τον επιστημονικό λόγο. (Ελένη Λόππα, από μια παρουσίαση στο comvos.edu.gr)
(Δεν είναι καλλονή, η Σπετσιώτισσα αρχόντισσα;)
9 σχόλια:
Ολα τα λεφτά η αρχόντισσα κανελλίτσα. Τα πειράματα με τις γάτες, φιλοσοφικά και μη, με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Τις θέλω τρελές κι αδέσποτες και όταν γουστάρουν νάρχονται να μου τρίβονται και να μου χουρχουρίζουν.
εννοείται ότι την φωτογραφία στην έκλεψα...
τώρα, αυτή η γάτα παρατηρημένη στην οθόνη του υπολογιστή μου είναι ζωντανή ή ολοζώντανη???
Η σπετσιωτισσα αρχοντισσα ειναι καλλονη, πραγματι.
Δεν χρειαζεται κρεμες και καθρεφτακια, αλλα μην σε γελαει η νωχελεια της στην φωτογραφια. Στην πραγματικοτητα ζουν μια πολυ σκληρη ζωη, ιδιως αν ειναι αδεσποτες στην Ελλαδα.
Στο φιλοσοφικο πειραμα προσθετω την εξης σκεψη: αν η γατα (και κατ' επεκταση ολος ο "υπαρκτος" κοσμος) υπαρχει μονο αν την παρατηρουμε εμεις, τοτε τι γινεται με τον θανατο μας;
Με αυτην την λογικη, ολοκληρος ο κοσμος πεθαινει μαζι μας. Αφου δεν υπαρχουμε εμεις να τον παρατηρουμε, δεν υπαρχει κι αυτος. Παρηγορο; Δεν ξερω.
Καλησπερα, καλο μηνα.
Το πείραμα της γάτας του Erwin Schrödinger είναι ίσως η βάση για τους ορισμούς των συστημάτων της κβαντικής φυσικής.
Αυτό που ποτέ δεν κατάλαβα, όμως, είναι... υπήρχαν χίλιοι δυο τρόποι να περιγράψει αυτό που ήθελε... γιατί έπρεπε να σκοτώνει μία γάτα (έστω και θεωρητικά); Κρίμα δεν είναι η καημένη η γατούλα...;
Ή ο καημένος ο σκύλος του Ivan Pavlov...
Κατά τα λοιπά, συμφωνώ απολύτως με το ακριβώς από πάνω post.
Zhto lipon to uncertainty principle...
:)
Apo th katastash ths gatas mexri th fysh tu fotos.... einai morio h' kyma, h' ke ta dyo h' tipota?
Who cares btw!
Adeus,
αρκεί να μπορείς να αποδεχτείς την αβεβαιότητα της προσέγγισής τους!
:)
Γιάννη,
Be my guest (or HER guest)!
Dralion,
καλωσήλθες, καλό μήνα και σε σένα! Το ποστ προφανώς δεν έχει να κάνει με τα αδέσποτα (και πολλά από τα δεσποζόμενα, μη σου πω), και ιδίως στην Ελλάδα, γιατί δεν θα μπορούσε ποτέ να γραφτεί με ελαφρότητα, το θέμα πονάει πολύ. Έχουμε μιλήσει γι' αυτό.
Όσο για το φιλοσοφικό μέρος, για μένα δεν αποτελεί παρηγοριά ότι ίσως ο κόσμος πεθάνει (κυριολεκτικά ή... φιλοσοφικά) μαζί μου· αντίθετα, είναι πολύ παρήγορο να σκέφτομαι ότι θα τον αφήσω πίσω μου έχοντας κάνει κάτι για να είναι καλύτερος· αλλά αυτό είναι τόσο μα τόσο... σχετικό!
Ιάσονα,
δίκιο έχεις. Ας είναι, υπάρχει πάντα η τέχνη (εν προκειμένω η λογοτεχνία), που μας σώζει. Σου θυμίζω τον γάτο του Τσεζάιρ, του Λιοιύς Κάρολ, που εξαφανιζόταν αφήνοντας πίσω το χαμόγελό του!
Konstantine,
nai, zhto to uncertainty principle,mono afti exoume, etsi ki allios...
Tha ta poume!
(... αφήνω το χαμόγελό μου, σαν τον γάτο του Τσεζάιρ, και επιστρέφω δρομέως στα εργασιακά μου καθήκοντα, πριν υπάρξουν κι άλλες παρενέργειες, εκτός από αυτό το ποστ)
Καλημέρα!
Με το ακριβώς από πάνω comment* ήθελα να πω, δεν ξέρω γιατί είπα post, το προχωρημένο της ώρας μάλλον.
Εγώ πάλι πιο πολύ στη θέση της γάτας του πειράματος με κόβω παρά στη θέση του παρατηρητή....
Καλή σου μέρα
Νερίνα,
και στη θέση του παρατηρητή ποιον βλέπεις, τον Μαντού;
:))
Καλή σου νύχτα!
Δημοσίευση σχολίου