Οι ομορφότερες κατοικίες θα είναι πάντοτε από πέτρα, τουλάχιστον για μένα. Με την αυλή τους, τα λουλούδια τους και λίγα δενδράκια. Ο κόσμος, μερικές φορές είναι, απλός :)
O pateras mu leei oti apo thn Manh katagete h oikogenia mas (prin apo kapies genies diladi) opotan mu elege panta "Na pas sthn Theia Antigonh na matheis" ego mes sthn antikinonikotita pu na pao ke ti na rotiso ke pu na vro to spiti mes sta tixi ths leukosias? Telika pethane h theia ke emeina me ta erotimatika... tora prospatho me medium na ths miliso alla einai kommataki tsantismenh, o Omar (to medium) leei oti den tha mu to kratisei ke tha mu pei. I'll keep you posted :(
Katapliktikes oi fotografies.
Filia apo thn vroxerh Larnaka dioti opote patao to podi mu PREPEI na xalasei o keros, mu to xrostaei, epidi kserei oti thn exo thn anevasmenh thn diathesh...
Εχω πάει με φίλο και συνάδελφο που είναι από κει. Υπάρχουν κι άλλα χωριά με γκρεμισμένους πύργους. Πιστεύω ότι αν είχα έναν γκρεμισμένο Πύργο θα έπαιρνα έναν τεχνίτη και γω βοηθός και θα πηγαίναμε να τον φτιάξουμε.
Καιρέ, εγώ το δήλωσα ότι έμεινα άφωνη. Προσπάθησα να υπαινιχθώ με τις ερασιτεχνικές φωτογραφίες μου αυτό που είδα: τις πλαγιές όπου η πέτρα μοιάζει, στην κυριολεξία, να φυτρώνει, τις εκπληκτικές, ατέλειωτες σειρές των αναβαθμίδων _πόσα χέρια, πόσα χρόνια χρειάστηκε άραγε για να φτιαχτούν (πρώτη) και, βέβαια, τα οικοδομήματα. Δεν μπορώ δυστυχώς να αποτυπώσω με λέξεις τον ήχο της πέτρινης σιωπής (της αφωνίας, δηλαδή της έλλειψης ανθρώπινων ήχων_δεν ξέρω αν το συγκεκριμένο καταμεσήμερο υπήρχε ψυχή εκεί), τη μυρωδιά του αέρα, το βλέμμα και το γάβγισμα του μοναχικού (μοναδικού) σκύλου που προσπάθησε να μας πουλήσει ψεύτικη αγριάδα για να μας πει ότι η γη αυτή φυλάσσεται, δεν είναι στο έλεος του καθενός, αλλά οπισθοχωρούσε κοιτάζοντας πίσω του καθώς τον ακολουθούσαμε ήσυχα, σαν να μας έκλεινε το μάτι («ξέρω ότι είστε από τους “καλούς“, προχωρήστε!»). Παρέλειψα επίσης να φωτογραφήσω τις πέτρινες μικρές επιγραφές, εντοιχισμένες σχεδόν κάθε δεύτερη στροφή, που πληροφορούσε ότι το τμήμα εκείνο του δρόμου είχε πλακοστρωθεί από κάποια οικογένεια στη μνήμη κάποιου μέλους της _ο τόπος, οι άνθρωποί του, η μνήμη…
Υπάρχουν πάρα πολλά χωριά με πέτρινα οικοδομήματα στη Μάνη, Αδαίε, κι αυτό ήταν κάτι που δεν ήξερα, γιατί νόμιζα ότι πρόκειται μόνο για πολλά αλλά διάσπαρτα κτίσματα. Αλλά στα Μουντανίστικα, που νομίζω ότι είναι από τα ψηλότερα (580 μ.) και τα πιο απομονωμένα, με άφησε περιδεή και κατάπληκτη η εντύπωση ότι οι άνθρωποι που τα κατοίκησαν και πολύ περισσότεροι αυτοί που τα οικοδόμησαν, πρέπει να κατέβαλαν ηράκλεια προσπάθεια για να αναμετρηθούν με τα στοιχεία της φύσης και τις συνθήκες ζωής.
Ελληνίδα, Κέλσιε, Καίσαρα , δεν έχω χρόνο, ούτε τόση ευκολία στις περιγραφές για να μεταφέρω τι άλλο είδα το σαββατοκύριακο στην ελαφρώς ασθματική αλλά τόσο περιεκτική περιπλάνησή μου. Η ανοιξιάτικη φύση, ακόμη και στην επικράτεια της πέτρας, είναι ένα διαρκές, διονυσιακό πανηγύρι. Γι’ αυτό υιοθετώ τη λέξη-επιφώνημα της Νερίνας, μαζί με τα θαυμαστικά της: Mάνη!!!!
Ο τόπος (συν)διαμορφώνει τον χαρακτήρα των ανθρώπων και τα ήθη των κοινωνιών. Παντού. Και εκεί, στο βασίλειο της πέτρας, τοποθετείς στις σωστές ιστορικές και ψυχολογικές βάσεις ό,τι έχεις ακούσει ή διαβάσει, ή και βιώσει, για τον παραδοσιακό πολιτισμό και τα κοινωνικά ήθη της Μάνης. Μόνο που η ιστορική διαδρομή και η ζωή παλαιότερων ανθρώπων δεν πρέπει να γίνεται άλλοθι για σύγχρονες συμπεριφορές και ήθη που αναπαράγουν το περιτύλιγμα και όχι το περιεχόμενο αυτής της αναμέτρησης (αυτό είναι εντελώς άσχετο με τη συζήτηση, αλλά με απασχολεί πάντα, εξαιτίας της κρητικής καταγωγής μου, όπου ο μύθος της λεβεντιάς και της περηφάνιας _ και βέβαια ο…πολιτισμικός απόηχος από τις μπαλωθιές_πουλιέται πια μαζί με τους πλαστικούς βρακοφόρους στα τουριστικά καταστήματα, και βρίσκει ακόμη εγχώριους αγοραστές!).
Σ ευχαριστει ο τοπος,γιατι υμνησες το περιεχομενο και οχι το περιτυλιγμα,σπανιο πραγμα σημερα,οπως μονο ενας σεμνος προσκυνητης μπορει να κανει.Λαδι η στρατα σου.
egw pali paidia....exw spiti ekei kai pigainw ka8e kalokairaki....Eimai 17 xronwn kai akoma anakaliptw merh s'auto to fantastiko xwrio p oses fores k an prospa8isan na t kapsoun steketai akoma or8io...
Oi katoikoi ligostoi ews midaminoi....mono t kalokairi pigainoume oloi...kai panw katw 4 me 5 oikogeneies...
Paidia....to idio liga...sinolo ftanoume ta 5...Diaforwn ilikiwn.....
17 σχόλια:
βουβό επιφώνημα!
Μάνη!!!!
Εξαιρέτου. Πρέπει να πάω το συντομότερο , βορειοελλαδίτης ων
Οι ομορφότερες κατοικίες θα είναι πάντοτε από πέτρα, τουλάχιστον για μένα. Με την αυλή τους, τα λουλούδια τους και λίγα δενδράκια. Ο κόσμος, μερικές φορές είναι, απλός :)
O pateras mu leei oti apo thn Manh katagete h oikogenia mas (prin apo kapies genies diladi) opotan mu elege panta "Na pas sthn Theia Antigonh na matheis" ego mes sthn antikinonikotita pu na pao ke ti na rotiso ke pu na vro to spiti mes sta tixi ths leukosias? Telika pethane h theia ke emeina me ta erotimatika... tora prospatho me medium na ths miliso alla einai kommataki tsantismenh, o Omar (to medium) leei oti den tha mu to kratisei ke tha mu pei. I'll keep you posted :(
Katapliktikes oi fotografies.
Filia apo thn vroxerh Larnaka dioti opote patao to podi mu PREPEI na xalasei o keros, mu to xrostaei, epidi kserei oti thn exo thn anevasmenh thn diathesh...
p.s. den se ksexnao dear just :)
Εχω πάει με φίλο και συνάδελφο που είναι από κει. Υπάρχουν κι άλλα χωριά με γκρεμισμένους πύργους. Πιστεύω ότι αν είχα έναν γκρεμισμένο Πύργο θα έπαιρνα έναν τεχνίτη και γω βοηθός και θα πηγαίναμε να τον φτιάξουμε.
Αφωνος.Πηγες βρε αθεοφοβη και δεν ειπες τιποτε μετα;Πες μου,πως σου φανηκε;Ασε με εμενα.Εσενα γραψε πώς σου φανηκε.Εγω μια πετρα ειμαι απ αυτες.Που σ ευχαριστει,που την εμπιστευτηκες.
Κινδυνεύοντας να γίνω μονότονη και κάνοντας κατάχρηση της ασυλίας που μου έχεις δώσει ή τη πήρα μόνη μου ξαναλέω: Μάνη!!!!!!
Την Αγουαρδιεντε την ήπιατε, δεν την προλαβα, μήπως υπάρχει κανα σύγκλινο εδω να το τσακίσουμε;Bάζω το chianti.
Καιρέ, εγώ το δήλωσα ότι έμεινα άφωνη. Προσπάθησα να υπαινιχθώ με τις ερασιτεχνικές φωτογραφίες μου αυτό που είδα: τις πλαγιές όπου η πέτρα μοιάζει, στην κυριολεξία, να φυτρώνει, τις εκπληκτικές, ατέλειωτες σειρές των αναβαθμίδων _πόσα χέρια, πόσα χρόνια χρειάστηκε άραγε για να φτιαχτούν (πρώτη) και, βέβαια, τα οικοδομήματα. Δεν μπορώ δυστυχώς να αποτυπώσω με λέξεις τον ήχο της πέτρινης σιωπής (της αφωνίας, δηλαδή της έλλειψης ανθρώπινων ήχων_δεν ξέρω αν το συγκεκριμένο καταμεσήμερο υπήρχε ψυχή εκεί), τη μυρωδιά του αέρα, το βλέμμα και το γάβγισμα του μοναχικού (μοναδικού) σκύλου που προσπάθησε να μας πουλήσει ψεύτικη αγριάδα για να μας πει ότι η γη αυτή φυλάσσεται, δεν είναι στο έλεος του καθενός, αλλά οπισθοχωρούσε κοιτάζοντας πίσω του καθώς τον ακολουθούσαμε ήσυχα, σαν να μας έκλεινε το μάτι («ξέρω ότι είστε από τους “καλούς“, προχωρήστε!»). Παρέλειψα επίσης να φωτογραφήσω τις πέτρινες μικρές επιγραφές, εντοιχισμένες σχεδόν κάθε δεύτερη στροφή, που πληροφορούσε ότι το τμήμα εκείνο του δρόμου είχε πλακοστρωθεί από κάποια οικογένεια στη μνήμη κάποιου μέλους της _ο τόπος, οι άνθρωποί του, η μνήμη…
Υπάρχουν πάρα πολλά χωριά με πέτρινα οικοδομήματα στη Μάνη, Αδαίε, κι αυτό ήταν κάτι που δεν ήξερα, γιατί νόμιζα ότι πρόκειται μόνο για πολλά αλλά διάσπαρτα κτίσματα. Αλλά στα Μουντανίστικα, που νομίζω ότι είναι από τα ψηλότερα (580 μ.) και τα πιο απομονωμένα, με άφησε περιδεή και κατάπληκτη η εντύπωση ότι οι άνθρωποι που τα κατοίκησαν και πολύ περισσότεροι αυτοί που τα οικοδόμησαν, πρέπει να κατέβαλαν ηράκλεια προσπάθεια για να αναμετρηθούν με τα στοιχεία της φύσης και τις συνθήκες ζωής.
Ελληνίδα, Κέλσιε, Καίσαρα , δεν έχω χρόνο, ούτε τόση ευκολία στις περιγραφές για να μεταφέρω τι άλλο είδα το σαββατοκύριακο στην ελαφρώς ασθματική αλλά τόσο περιεκτική περιπλάνησή μου. Η ανοιξιάτικη φύση, ακόμη και στην επικράτεια της πέτρας, είναι ένα διαρκές, διονυσιακό πανηγύρι. Γι’ αυτό υιοθετώ τη λέξη-επιφώνημα της Νερίνας, μαζί με τα θαυμαστικά της: Mάνη!!!!
Ο τόπος (συν)διαμορφώνει τον χαρακτήρα των ανθρώπων και τα ήθη των κοινωνιών. Παντού. Και εκεί, στο βασίλειο της πέτρας, τοποθετείς στις σωστές ιστορικές και ψυχολογικές βάσεις ό,τι έχεις ακούσει ή διαβάσει, ή και βιώσει, για τον παραδοσιακό πολιτισμό και τα κοινωνικά ήθη της Μάνης. Μόνο που η ιστορική διαδρομή και η ζωή παλαιότερων ανθρώπων δεν πρέπει να γίνεται άλλοθι για σύγχρονες συμπεριφορές και ήθη που αναπαράγουν το περιτύλιγμα και όχι το περιεχόμενο αυτής της αναμέτρησης (αυτό είναι εντελώς άσχετο με τη συζήτηση, αλλά με απασχολεί πάντα, εξαιτίας της κρητικής καταγωγής μου, όπου ο μύθος της λεβεντιάς και της περηφάνιας _ και βέβαια ο…πολιτισμικός απόηχος από τις μπαλωθιές_πουλιέται πια μαζί με τους πλαστικούς βρακοφόρους στα τουριστικά καταστήματα, και βρίσκει ακόμη εγχώριους αγοραστές!).
Konstantine, cheers! Tha ta poume!
Τι να πούνε οι άνθρωποι; Μιλάνε οι πέτρες. Απλά τις αφουγκράζεσαι καλύτερα στην σιωπή.
Καλή σου μέρα όμορφη.
Σ ευχαριστει ο τοπος,γιατι υμνησες το περιεχομενο και οχι το περιτυλιγμα,σπανιο πραγμα σημερα,οπως μονο ενας σεμνος προσκυνητης μπορει να κανει.Λαδι η στρατα σου.
Τί απίστευτος τόπος!
Η πρώτη φωτογραφία, οι πέτρινοι πύργοι σε παράταξη μάχης, εκπληκτική!
Υπέροχες φωτογραφίες
Δείχνουν την ιδιαιτερότητα και την ομορφιά της Μάνης
Και το κείμενο στα σχόλια ταιριαστό
To Φως!
Το Φως!
Και οι πέτρες.
Και λίγο προσωρινό πράσινο, το δωρο της Ανοιξης.
Καλό Σαββατοκύριακο να μου περάσεις..
egw pali paidia....exw spiti ekei kai pigainw ka8e kalokairaki....Eimai 17 xronwn kai akoma anakaliptw merh s'auto to fantastiko xwrio p oses fores k an prospa8isan na t kapsoun steketai akoma or8io...
Oi katoikoi ligostoi ews midaminoi....mono t kalokairi pigainoume oloi...kai panw katw 4 me 5 oikogeneies...
Paidia....to idio liga...sinolo ftanoume ta 5...Diaforwn ilikiwn.....
Δημοσίευση σχολίου