Speira, η αλήθεια είναι ότι πολύ θα 'θελα να πιπιλίσω ένα βαθύ ρουμπινί και να πέσω σε βαθύ ύπνο υπό τους ήχους του. Φιλιά, θα τα πούμε όταν... ξυπνήσω. (Μην τρομάζεις, μιλάει η κωδεϊνη για τον βήχα!) :) :) :) ---------------------------------- Μeniek, «Ο Λόενγκριν, όμως, μού φάνηκε μια απόλυτη έκφραση αυτής της Μόσχας. Τα βιολιά, οι χαμηλές νότες του βαθύφωνου και κυρίως τα πνευστά ενσάρκωναν συμπυκνωμένη την ώρα του δειλινού, για μένα τότε. Είδα όλα τα χρώματα που είχα στο νου μου. Aγριες, σχεδόν παράφορες γραμμές διαγράφονταν μπρος μου. Δεν τόλμησα να χρησιμοποιήσω την έκφραση ότι ο Βάγκνερ είχε ζωγραφίσει μουσικά την «ώρα μου». Αλλά συνειδητοποίησα πως η τέχνη είναι γενικά πιο δυνατή απ' ό,τι νόμιζα και ακόμα πως η ζωγραφική μπορεί να αποκτήσει τόση δύναμη όση και η μουσική» (Bασίλι Καντίνσκι, Ανασκοπήσεις).
Ε, ναι! :) :) ---------------------------------- N. A. Λάμπη, αλήθεια, δεν τα 'παμε; Xίλια συγγνώμη! Καλή χρονιά, λοιπόν, έστω και στα μισά του πρώτου μήνα της, και... πολλές και πάντα εύστοχες αναλαμπές! :) ----------------------------------- Πόλυ Χατζημανωλάκη, το επισκέφτηκα, εννοείται, το ποστ. Πολύ ενδιαφέρον και πολύ ενδιαφέρουσα η περίπτωση της Ιρίνα. (Και... το ότι θύμισα σε κάποιον κάτι από μια ποιήτρια είναι από τα πιο συγκινητικά που μπορεί ν' ακούσει κανείς. Ευχαριστώ!) ----------------------------------- ioeu, "Να διαπερνούν τα μάτια σου τους ήχους
Όταν κραδαίνουν τα χρώματα" ;) ----------------------------------
11 σχόλια:
Aκόμα καλύτερα θα είναι όταν αρχίσεις να γεύεσαι τα χρώματα. Την καλημέρα μου
...και να βλέπεις μουσικές
Από μένα...
Καλή Χρονιά!
{δεν νομίζω ότι έχουμε ξαναπεί...}
Η ανάρτησή σου μου θύμισε τον στίχο της Irina Ratushinskaya: “grey is the colour of hope”. Της είχα αφιερώσει ένα ποστ στο ιστολογικό μου ξεκίνημα:
Φτιάχνοντας εκμαγεία από σαπούνι: Irina Ratushinskaya
"και η μουσική
που διώχνω μέσα μου αλλ' αυτή γυρίζει δυνατότερη"
Speira,
η αλήθεια είναι ότι πολύ θα 'θελα να πιπιλίσω ένα βαθύ ρουμπινί και να πέσω σε βαθύ ύπνο υπό τους ήχους του. Φιλιά, θα τα πούμε όταν... ξυπνήσω.
(Μην τρομάζεις, μιλάει η κωδεϊνη για τον βήχα!)
:) :) :)
----------------------------------
Μeniek,
«Ο Λόενγκριν, όμως, μού φάνηκε μια απόλυτη έκφραση αυτής της Μόσχας. Τα βιολιά, οι χαμηλές νότες του βαθύφωνου και κυρίως τα πνευστά ενσάρκωναν συμπυκνωμένη την ώρα του δειλινού, για μένα τότε. Είδα όλα τα χρώματα που είχα στο νου μου. Aγριες, σχεδόν παράφορες γραμμές διαγράφονταν μπρος μου. Δεν τόλμησα να χρησιμοποιήσω την έκφραση ότι ο Βάγκνερ είχε ζωγραφίσει μουσικά την «ώρα μου». Αλλά συνειδητοποίησα πως η τέχνη είναι γενικά πιο δυνατή απ' ό,τι νόμιζα και ακόμα πως η ζωγραφική μπορεί να αποκτήσει τόση δύναμη όση και η μουσική»
(Bασίλι Καντίνσκι, Ανασκοπήσεις).
Ε, ναι!
:) :)
----------------------------------
N. A. Λάμπη,
αλήθεια, δεν τα 'παμε; Xίλια συγγνώμη! Καλή χρονιά, λοιπόν, έστω και στα μισά του πρώτου μήνα της, και... πολλές και πάντα εύστοχες αναλαμπές!
:)
-----------------------------------
Πόλυ Χατζημανωλάκη,
το επισκέφτηκα, εννοείται, το ποστ. Πολύ ενδιαφέρον και πολύ ενδιαφέρουσα η περίπτωση της Ιρίνα.
(Και... το ότι θύμισα σε κάποιον κάτι από μια ποιήτρια είναι από τα πιο συγκινητικά που μπορεί ν' ακούσει κανείς. Ευχαριστώ!)
-----------------------------------
ioeu,
"Να διαπερνούν τα μάτια σου τους ήχους
Όταν κραδαίνουν τα χρώματα"
;)
----------------------------------
Ξέρεις πόσο χαίρομαι με τη μουσική σου,ε;...
από τους πολυ καλούς και παλιούς αγαπημένους
ριτς , να μιλήσουμε από εβδομαδα
kyriaz,
ξέρω, ξέρω...
:)
----------------------------------
Ρίτσα,
ναι.
:)
---------------------------------
!!! Ωραίο ταξίδι.
"..βλέπω τ'αρώματα, τα χρώματα μυρίζω..."
:)
Δημοσίευση σχολίου