Μη σου τύχει...

Henry Purcell, (Di...

Η MenieK είναι επίμονο κορίτσι. She won’t take no for an answer! Η απάντησή της στην απάντηση-υπεκφυγή μου στην πρό(σ)κληση που μου έκανε για το μπλογκοπαίγνιον των ημερών (ή μήπως ξεπεράστηκε ήδη και είμαι τραγικά ανεπίκαιρη; ) δεν μου άφησε πολλά περιθώρια: «καλή η προσπάθεια να ξεφύγεις, αλλά δενννννν…»!!!
Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι, τεχνικά, σαφείς:
Παίρνεις ανά χείρας το πλησιέστερο προς εσένα βιβλίο (ποια στιγμή, ακριβώς, δεν ορίζουν ωστόσο οι κανόνες, άρα ευλόγως υποθέτουμε ότι εννοεί τη στιγμή που τους διαβάζουμε, άρα όντας στον χώρο όπου είναι εγκατεστημένος το πισί ή το λάπτοπ μας). Το ανοίγεις στη σελίδα 123, μετράς πέντε περιόδους (δηλαδή, πέντε λογικές ενότητες ανάμεσα σε δύο τελείες) και αντιγράφεις την έκτη, έβδομη και όγδοη περίοδο. Τέλος (προβλεπόμενο), κάνε πάσα της αγγαρείας σε πέντε συμπλόγκερ σου. That’s all.

Προσπάθησα να επιχειρηματολογήσω με τον τρόπο μου ότι αυτά τα παιγνίδια, εκ των πραγμάτων, μόνο «αυθόρμητα» δεν μπορούν να είναι: τρανή απόδειξη ο Adaeus που ομολογεί κιόλας ευθαρσώς το (αναγκαστικά) στημένο του πράγματος (αν εγώ εφάρμοζα ευλαβικά τους κανόνες, θα έπρεπε να γράψω οδηγίες από το το βιβλίο IMS, Training Centers, Βασικές Έννοιες πληροφορικής, Windows XP, Word 2002, Internet, εκδόσεις Β. Γκιούρδας Εκδοτική _ή λήμματα από τον κολλητό μου τον "Μπάμπη", το Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη, αυτά είναι στην κυριολεξία το δεξί μου χέρι. Ε, «δε λέει»). Αλλά η MenieK κλπ...κλπ... Από την άλλη, ένα παιχνίδι είναι πάντα ένα παιχνίδι, αλίμονο στον άνθρωπο που, μέχρι να πεθάνει, δεν εξακολουθεί να δίνει το "παρών" σε όποιο παιχνίδι "τον παίζουν" ακόμη!

Eπέλεξα λοιπόν κι εγώ, με τη σειρά μου, να «πειράξω» λιγάκι τους κανόνες: όντας (ως συνήθως) αμφίθυμη, μετά το ευρηματικό (sic) σχόλιό μου στης Μeniek, ως προς το αν άξιζε ν' αφιερώσω χρόνο γι' αυτό το παιχνίδι, έκλεισα τον υπολογιστή και πήρα στα χέρια ένα πρόσφατο απόκτημα, που πιθανότατα θα είναι από τα "πλησιέστερά" μου για πολύ καιρό: John Donne, The Major Works, σειρά Oxford World’s Classics, εκδόσεις Oxford University Press. Τότε, ξανασκέφτηκα το παιχνίδι. Άνοιξα το βιβλίο στη σελίδα 123, μέτρησα προσεκτικά 5 τελείες και αντιγράφω πιστά την έκτη και την έβδομη περίοδο, που συμβαίνει να είναι οι τελευταίες στροφές από το ποίημα The Ecstasy(η όγδοη είναι η αρχή άλλου ποιήματος, οπότε την παραλείπω ως άσχετη):

To our bodies turn we then, that so

Weak men on love reveal'd may look ;

Love's mysteries in souls do grow,

But yet the body is his book.



And if some lover, such as we,

Have heard this dialogue of one,

Let him still mark us, he shall see

Small change when we're to bodies gone.

(John Donne, The Ecstasy, from Songs and Sonnets)

Antonio Canova, Cupid and Soul (1787-93)

Βέβαια, ούτε λόγος να μεταφράσω John Donne... χάριν παιδιάς, έτσι παραθέτω απλώς το ποίημα και καθείς ας καταλάβει ό,τι μπορεί και ό,τι θέλει.
(Όσο για να χρεώσω άλλους με το πικρόν τούτο ποτήριον, δεν μου το επιτρέπει η αριστοκρατική μου ανατροφή και οι δημοκρατικές μου (μπλογκο)πεποιθήσεις _αν και δεν θα με "χάλαγε" να πειράξω λιγάκι τις αγαπημένες μου Νερίνα και Κερασιά, μιας κι ούτε αυτές μου είχαν χαριστεί στο παρελθόν _αλλά πολύ παλιά, λέμε!)