Ταξίδια

Ένα ποίημα σαν πίνακας Γιαπωνέζου ζωγράφου της περιόδου του Έντο γραμμένο από έναν σύγχρονο Ιρλανδό. Καθόλου κακό ταξίδι για το τέλος μιας άχαρης μέρας...
(Τι μουσική θα ταίριαζε, όμως; Κι έχω άραγε αποδώσει σωστά τον προτελευταίο στίχο;)



Katsushika Hokusai, Pink and Red Peonies Blown to the Left in a Breeze and a Butterfly

ΚΟΚΚΟΣ ΡΥΖΙΟΥ

Τύλιξε το ποίημά μου γύρω απ' τα κινέζικά ξυλάκια σου για να τα κρατήσεις καθαρά.
Μόλις που σε ξέρω. Δεν θέλω να πεθάνεις. Τα ονόματά μας
χωράνε σ’ έναν κόκκο ρυζιού σαν τα δυο σπουργίτια του Χοκουσάι,
ή, σαν το αλογάκι της Παναγίας και την κίτρινη πεταλούδα,
είμαστε μια παρέα στον κήπο όπου τίποτε δεν φυτρώνει άλλο από πέτρες.
Δεν καταλαβαίνω τους χαρακτήρες: φως του ήλιου μέσ' απ' τα φύλλα,
ένα πλέγμα από κισσό, σαν δάχτυλα που χαϊδεύουν ένα κύπελλο, το πρόσωπό σου
σε θραύσματα εκεί που ένας κυπρίνος φιλά το φεγγάρι, ο καταρράκτης
όπου τα πτερύγιά του θα στροβιλιστούν πέρα απ' το βλέμμα μας ανεβαίνοντας προς τον ουρανό.
Τύλιξε το ποίημά μου γύρω απ' τα κινέζικα ξυλάκια σου για να τα κρατήσεις καθαρά.
Σημαίνει αυτό ότι δεν θα έχω πάρει ένα και μόνο φιλί για πάντα;
Το ασύλληπτο στήθος σου γίνεται ο βωμός του μεταξοσκώληκα.

Michael Longley

Katsushika Hokusai, Swimming Carp

A GRAIN OF RICE

Wrap my poem around your chopsticks to keep them clean.
I hardly know you. I do not want you to die. Our names
Fit on to a grain of rice like Hokusai’s two sparrows,
Or else, like the praying mantis and the yellow butterfly,
We are a crowd in the garden where nothing grows but stones.
I do not understand the characters: sunlight through leaves,
An ivy pattern like fingers caressing a bowl, your face
In splinters where a carp kisses the moon, the waterfall
Up which its fins will spiral out of sight and into the sky.
Wrap my poem around your chopsticks to keep them clean.
Does it mean I shall not have taken one kiss for ever?
Your unimaginable breasts become the silk-worm’s shrine.