ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ...
Αυτοί δεν είναι οι δρόμοι που γνωρίσαμε
Aλλότριο πλήθος έρπει τώρα στις λεωφόρους
Αλλάξαν και των προαστίων οι ονομασίες
Υψώνονται άσυλα στα γήπεδα και στις πλατείες.
Ποιος περιμένει την επιστροφή σου; Εδώ οι επί-
γονοι
Λιθοβολούν τους ξένους, θύουν σ' ομοιώματα,
Είσαι ένας άγνωστος μες το άγνωστο εκκλησία-
σμα
Κι από τον άμβωνα αφορίζουνε τους ξένους
Ρίχνουνε στους αλλόγλωσσους κατάρες
Εσύ στους σκοτεινούς διαδρόμους χώσου
Στις δαιδαλώδεις κρύπτες που δεν προσεγγίζει
Ούτε φωνή αγριμιού ή ήχος τυμπάνου·
Εκεί δεν θα σε βρουν. Γιαί αν σ΄αφορίσουν
Κάποιοι _αναπόφευκτα_ στα χείλη τους θα
σε προφέρουν
Οι σκέψεις σου θ' αλλοιωθούν, θα σου αποδώ-
σουν
Ψιθυριστά προθέσεις, θα σε υμνήσουν.
Με τέτοιες προσιτές επιτυχίες θα ηττηθείς.
Τεντώσου απορρίπτοντας των λόγων σου την
πανοπλία
Κάθε εξωτερικό περίβλημά σου περιττό
Και της Σιωπής το μέγα διάστημα, έτσι,
Τεντώσου να πληρώσεις συμπαγής.
Αυτοί δεν είναι οι δρόμοι που γνωρίσαμε
Aλλότριο πλήθος έρπει τώρα στις λεωφόρους
Αλλάξαν και των προαστίων οι ονομασίες
Υψώνονται άσυλα στα γήπεδα και στις πλατείες.
Ποιος περιμένει την επιστροφή σου; Εδώ οι επί-
γονοι
Λιθοβολούν τους ξένους, θύουν σ' ομοιώματα,
Είσαι ένας άγνωστος μες το άγνωστο εκκλησία-
σμα
Κι από τον άμβωνα αφορίζουνε τους ξένους
Ρίχνουνε στους αλλόγλωσσους κατάρες
Εσύ στους σκοτεινούς διαδρόμους χώσου
Στις δαιδαλώδεις κρύπτες που δεν προσεγγίζει
Ούτε φωνή αγριμιού ή ήχος τυμπάνου·
Εκεί δεν θα σε βρουν. Γιαί αν σ΄αφορίσουν
Κάποιοι _αναπόφευκτα_ στα χείλη τους θα
σε προφέρουν
Οι σκέψεις σου θ' αλλοιωθούν, θα σου αποδώ-
σουν
Ψιθυριστά προθέσεις, θα σε υμνήσουν.
Με τέτοιες προσιτές επιτυχίες θα ηττηθείς.
Τεντώσου απορρίπτοντας των λόγων σου την
πανοπλία
Κάθε εξωτερικό περίβλημά σου περιττό
Και της Σιωπής το μέγα διάστημα, έτσι,
Τεντώσου να πληρώσεις συμπαγής.
(Μανόλης Αναγνωστάκης, Τα ποιήματα 1941-1971)
Τα πρώτα χρόνια που έπαψα να πηγαίνω στην πορεία του Πολυτεχνείου (ως σύμβολο της άλλης, της Μεγάλης Πορείας κατά Κούντερα εννοώντας την) καθόμουνα και το διάβαζα, κάθε τέτοια μέρα, και έπειθα τον εαυτό μου ότι εδώ βρισκόταν η απολύτως αιτιολογημένη απάντησή μου στο γιατί. Πάει καιρός πολύς που επιτέλους του ομολόγησα (του εαυτού μου) ότι το ποίημα αποτελούσε προσωπική τοποθέτηση του Αναγνωστάκη και ότι αν πίστευα πως υπήρχε λόγος να απαντήσω εγώ στα δικά μου αδιέξοδα, θα έπρεπε να βρω μια ολόδική μου απάντηση –ή να γράψω ένα ολόδικό μου ποίημα.
Και η απάντηση και το ποίημα περιμένουν ακόμη στα αζήτητα της σύλληψης (κι η ανάγκη να υπάρξουν μου φαίνεται μερικές φορές τόσο μάταιη...)
Αλλά πάλι...
21 σχόλια:
εμένα η πορεία μου στο Πολυτεχνείο τελειώνει την ώρα που η κόρη μου ακουμπά το γαρύφαλλό της στο κεφάλι του Διομήδη... Υπάρχει ένα πολύ ωραίο διήγημα του Βλαχογιάννη για τον εορτασμό της εξόδου του Μεσολογγίου, που εγώ ανενδοίαστα (και αναίσχυντα μη σου πω) οικειοποιήθηκα για να δικαιολογήσω το είδος της συμμετοχής μου στην επέτειο
Style is never out of fashion...
Auto to eixa se t-shirt. To forousa otan phga gia proth fora (ke teleutea) sth Sovietikh Enosh.
Thn teleutea mera ton diakopon mas ypirxe anastatosh, thn eniothes ston aera. Se ligo mathame oti eixe ginei praksikopima. H sovietikh enosh htan parelthon ke emeis perimename ekso apo ena klidomeno aerodromio, thn epoxh prin ta kinita tilefona (P.K).
Kalhmera :)
Τίποτα δεν χάνεται. Νομίζω ότι απλώς το σκεπάζουν και το πνίγουν λίγο τα πολυτελή παπλώματα. Αλλά εχει σημασία να ξέρουμε ότι βρισκεται εκεί. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα καταστεί αναγκαίο.
σε φιλω
ριτς
out of fashion...ευτυχώς!
πώς αλλιώς?
εκ του προηγουμένου:
"χαζούλι" τι λές;
-σε μένα συγγνώμη; μην το ξαναπείς ποτέ αυτό. (δεν μου αξίζει)
-τράβηξα (με τα δόντια) το night,
το πήγα στη θέση του soul, and vice versa.
-εντάξει, τα έχω χάσει και λίγο. Ξεχνάς πως εκεί που τακτοποιούσες τα cd, μου έπεσε στο κεφάλι το reflections του Χατζηδάκι;
εκ του προσφάτου:
η "ανάγκη να υπάρξουν" δεν είναι μάταιη, αλλά δεν είναι και τόσο μεγάλη (ακόμη) ώστε να αποτυπωθούν. Αυτό βέβαια είναι θετικό (διότι η αποτύπωση του προχείρου στις περισσότερες περιπτώσεις στερείται νοήματος...)
Σκυλίσια τοποθέτηση, μην τηνε πάρεις και πολύ στα σοβαρά.
σπεκπ
MenieK,
άρα εσύ έχεις την απάντηση και το ποίημά σου σε "συσκευασία του ενός". Και δεν μπορεί να υπάρξει καλύτερη, πίστεψέ με!
:)
Καλή σου εβδομάδα
-----------------------------------
Konstantine,
dhlono adynamia na statho sto ypsos tou sxoliou sou (no kidding!)
Kalhmera!
:)
-----------------------------------
Ρίτσα,
όπως ακριβώς τα λες, εκτός που, αν και ιδιαιτέρως προσφιλή ως κλινοσκεπάσματα, ποτέ δεν ήταν πολυτελή τα παπλώματά μου.
:)
Σε φιλώ κι εγώ
[στην επόμενη ποιητική βραδιά που θα προκύψει, θα προσπαθήσω να σου αποδείξω τη... λανθάνουσα κοινωνικότητά μου! :))) ]
-----------------------------------
Γιάννη,
Πώς αλλιώς; Πώς αλλιώς, άραγε;
Καλή εβδομάδα
-----------------------------------
Σκυλάκι,
(άσχετο) ένα από τα αγαπημένα μου παιδικά παραμύθια ήταν ο Κοντορεβυθούλης.
Επί του προκειμένου:
αν δεν πάρω στα σοβαρά την τοποθέτηση ενός σκύλου, δεν πρόκειται να πάρω στα σοβαρά κανενός άλλου, ποτέ!
Καλή σκυλίσια εβδομάδα!
(τι σημαίνει σπεκπ; Δεν είμαι και ο Μάικλ Βέντρις να τα αποκρυπτογραφώ όλα!)
----------------------------------
"σκυλάκι που είναι και πιστό..."
αχ, just,...έχετε χάσει λίγο τη φόρμα σας ή μου φαίνεται?
αν είναι για τον e.e.c....χαλάλι!!!
;)
Chadwick...
Ό,τι είναι τώρα out of fashion έχει πιά μάλλον γίνει ιστορία...
εξαίρετος ο Αναγνωστάκης,
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΚΕ ΜΠΕΛΑ
και να 'σαι καλά που μου θύμισες το ποίημα...
Εγώ έπαψα να πηγαίνω στο Πολυτεχνείο. Τελευταία φορά, πήγα στα 18 μου και μας έριξαν δακρυγόνα, έτσι, χωρίς λόγο, κάπου στην Πανεπιστημίου και με ανέβασαν στο ΤΙΤΑΝΙΑ κακήν-κακώς για να καταφέρω να ανοίξω τα μάτια μου (φοράω και φακούς επαφής και τρόμαξα να συνέλθω...).
Εκείνη τη χρονιά αποφάσισα να μην πάω ξανά. Συνέπεσε να πουν και κάτι (ότι θα σκάσει μία βόμβα κοντά) και τρέχαμε πανικόβλητοι...
...τα συναισθήματά μου είναι μπερδεμένα από τότε!
ξαδέλφη,
εσύ τι λες για αυτά;!
ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ!
Αμα έχεις συμμετάσχει στην πρώτη πορεία και στις αμέσως επόμενες...
Αμα οι σύντροφοί σου τότε "εξαγόρασαν" τη θητεία τους στον αγωνιστικό στίβο...
Αμα δεν μπορούμε εμείς οι ίδιοι να πλακώσουμε 10 τσογλάνια που αμαυρώνουν το σύνολο των διαδηλωτών...
Αμα δεν θέλεις να δώσεις άλλοθι σε κάποιους...
Αμα η μαζική πάλη έχει αλλάξει σε μοναχική πάλη με το κατεστημένο του εαυτού σου...
Τότε δεν πας στην πορεία... αλλά θυμάσαι τις σφαίρες που άκουγες μικρός 13αρης στην Πλατεία Βικτωρίας.... και τον αδελφό σου μπαρουτοκαπνισμένο να γυρίζει πρωί στο σπίτι!
Αγαπητέ κ.ioeu-Chadwick
...θα έλεγα ότι σας φαίνεται! Εσείς σκέφτεστε (στην προκειμένη περίπτωση) με την αυστηρότητα και τον ορθολογισμό του ακαδημαϊκού, ενώ εγώ με την "τρέλα" και την ανορθόδοξη φαντασία του Βέντρις.
:)))
----------------------------------
Dodos,
... η οποία ιστορία, θα έλεγα, στην επιστημονική της εκδοχή, θεωρείται στις μέρες μας επίσης out of fashion.
----------------------------------
Ξαδελφούλα,
εδώ μάλλον μας "χωρίζουν" οι γενιές μας. Όχι, εμένα δεν μ' απασχόλησαν ποτέ τα δακρυγόνα αυτά καθεαυτά (είχα συνηθίσει να τα θεωρώ δεδομένα), αλλά το ότι αποτελούν πλέον το "σκηνικό" μιας παράστασης στην οποία οι ρόλοι διεκπεραιώνονται άψογα ένθεν και ένθεν, και στο τέλος όλοι οι συντελεστές της βγαίνουν χέρι-χέρι στη σκηνή για να μοιραστούν το χειροκρότημα (δες τι λέει ο Adaeus παρακάτω).
Σε φιλώ, καλή εβδομάδα και σε σένα!
---------------------------------
Adaeus,
....
(τα είπες όλα. Απλώς εγώ σκεφτόμουν την πορεία του Πολυτεχνείου όχι μόνο ως πορεία μνήμης και απότισης φόρου τιμής, αλλά... με έναν γενικότερο συμβολισμό ως προς τη συμμετοχή. Όχι ότι αυτό δίνει καμιά απάντηση).
...να νιώθω άσχημα που απέχω;!!
το ξέρω πως όλα είναι παράσταση, με αυτούς τους ρόλους εγώ, ΔΕΝ ΠΑΙΖΩ
Γιατί δεν είναι ΠΑΙΧΝΙΔΙ, γαμώτο, ούτε παράσταση...
Θλιβερό.
@ioeu + Just me
Αγαπητέ ioeu-Ventris θερμά συγχαρητήρια! Αλλά μου βάλατε τώρα άλλο πρόβλημα, που ζητά λύση:
Τι πάει να πεί e.e.c., Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός; (και είναι τόσο σημαντικό για τη Just me);
Εγώ δεν είμαι και τόσο καλό σε τέτοια...
Το ότι φοβάστε αγαπητοί μου να πάτε έστω και νοητικά στους σημερινούς δρόμους του πάθους που λέγονται Πολυτεχνείο, τα παιδιά σας το ξέρουν;;.Μπορείτε να κρυφτείτε από τα παιδιά και το χρόνο του συμβιβασμού;; Δεν είναι γιορτή.
Αγαπητέ Διόνυσε,
είσαι σίγουρος ότι κατάλαβες τα σχόλια που διάβασες πριν γίνεις "τιμητής" αυτών που τα έγραψαν και πριν χαρακτηρίσεις ως "φόβο" τα συναισθήματα που περιγράφουν και ως "συμβιβασμό" (με ποιους, με τι, για αγνώστους μιλάμε) την άποψή τους;
Κι αν πρέπει σώνει και καλά να βάλουμε κάτι στη ζυγαριά ποιο θα είναι αυτό, η "συμμετοχή" από κεκτημένη (αγωνιστική) ταχύτητα ή η μνήμη (αυτό που γράφει ο Adaeus) και η μεταφορά της στις νεότερες γενιές (αυτό που γράφει η Meniek);
Kαι ναι, ακριβώς, δεν πρέπει να είναι "γιορτή" (όπως λες κι εσύ).
Καλώς ήλθες, κατά τα άλλα, και το εννοώ.
Σκυλάκι,
qui pro quo, όπως συνηθίζω να λέω για να πουλάω μούρη:
θα σου πω τι σημαίνει το αρκτικόλεξο e.e.c. αν μου πεις ποιο ακριβώς τραγούδι από τις Reflections σού έπεσε στο κεφάλι!
(μ' αυτά και μ' αυτά, παρτίδα scrable μου το έκανες το ποστ _βρήκες και συμπαίκτη, βέβαια!_ και άντε να πιστέψουν τώρα οι άλλοι ότι έκανα, με τον συνήθη αλλοπρόσαλλο τρόπο μου πάντα, "κατάθεση").
Γουφ!
Αγαπητή μου, περιμένω να σε συναντήσω να ξεδιαλυνω λίγο τη θολή εικονα της κοινωνικότητας σου. Είμαι εντελώς σιφουνας, οποτε μην σκιάζεσαι.
Εχω γραψει ( αντιγραψει ) κατι από το Ε της Ελευθεροτυπίας κι εχει πλάκα, νομίζω. Ακουσα και διαβασα διάφορα φαιδρά.
ριτς
αγαπητό σκυλάκι, πουλάω μυστικά. τηλεφωνήστε (που έχουμε και καιρό να σας ακούσουμε...)
;)
t.s.m.
Ρίτσα μου,
anytime (you lead). Είμαι λίγο... τερατολόγος περί τον εαυτό μου, οπότε μη σκιάζεσαι.
:)))
-----------------------------------
Αγαπητέ κ. ioeu,
το ότι είστε έμπορος μυστικών το αντιπαρέρχομαι (κάπως πρέπει να κερδίζουν και οι ποιητές τα προς το ζην). Αλλά και "αγαπητό σκυλάκι... έχουμε καιρό να σας ακούσουμε"; Αυτό τώρα πώς να το χαρακτηρίσω;
(όχι, δεν θα το χάσω το στιλ μου, θα κλείσω το σχόλιο με τα συνηθισμένα μου χαμόγελα)
:))
----------------------------------
Αγαπητό Σκυλάκι,
"αγαπητό σκυλάκι...τηλεφωνήστε, έχουμε καιρό να σας ακούσουμε";:!!
PR (για να μην πω συνωμοσία)πίσω από την πλάτη μου; Πες μου ότι πλήρωνα και τον λογαριασμό του τηλεφώνου από πάνω!!!
(ύστερα από αυτό μην ξαναδώ υπογραφή "σκυλάκι Που Είναι Και Πιστό" _τσάμπα η αποκρυπτογράφηση του κ. Τσάντγουικ!)
:(
όλα είναι μάταια όταν κάθεσαι επι του καναπέος, μια κι έξω απ' τη πόρτα, να η ποίηση ανά χείρας και τώρα το φθινόπωρο είναι όνειρο, μπελάς σκέτος, αλλά γλυκός πάντα!
Καλημέρα σας ωραία μου κυρία!
Reflections - Dedication
Αιχμηρό - αλλά, ευτυχώς, απέφυγα τη γωνία: ελαφρύς τραυματισμός!
Δημοσίευση σχολίου