Obsessed, bewildered by the shipwreck of the singular,
we have chosen the meaning of being numerous (George Oppen)
Τετάρτη, Νοεμβρίου 14, 2007
The dark night of the soul
Όχι απαραίτητα με μυστικιστική (απλώς με λίγο φευγάτη) διάθεση... (Και γιατί θυμήθηκα τη "μάγισσα" Λορίνα, πώς αλλιώς, τακτοποιώντας τα cd μου, η καλή νοικοκυρά!)
Καλημέρα!!!! θΑ ΣΕ ΜΑΛΩΣΩ!!!! Όχι για την (πολύ αγαπημένη τραγουδίστρια) αλλά για το μελαγχολικό του πράγματος. ο τίτλος του τραγουδιού σημαίνει "φάση του ατόμου όπου βιώνει την απόλυτη μοναξιά" (θα τα ξέρεις, τι σου λέω τώρα..) Anyway, όρος δανεισμένος από τη ρωμαιοκαθολική παράδοση... και από έναν Ισπανό ποιητή που ΔΕΝ θυμάμαι το όνομά του...
Όπως κατάλαβε καλέ μου-κακέ-μπελά, όχι πως έχω καμία τρέλα με όλα αυτά, με τη μουσική όμως...!!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ και ελπίζω η μοναξιά να βρίσκεται μόνο στο τραγούδι...
Καλημέρα και από μένα. Η μοναξιά είναι και εντός μας και εκτός μας. Το θέμα είναι να το παλεύουμε για να κερδίζουμε μέρος της κοινωνικότητας και της εξωστρέφειας που δικαιούμαστε. Ολα χρειάζονται στον ανθρώπινο κορμό. Αλλιώς δεν θα μπορεί να ανθίσει. Αρκεί να είναι στην ώρα τους και με το ανάλογο, υποκειμενικό μέτρο Χαιρετώ, νασαι καλά ριτς
Είχα γράψει ότι η φωτεινή καρδιά του κυκλάμινου συμπληρώνεται τέλεια από την σκοτεινή ψυχή της Λαίδης του Shallot... γμτ!!! Τώρα ακούγεται τόσο άκαιρο...
Η "σκοτεινή νύχτα της ψυχής" είναι όντως όρος δανεισμένος από τη ρωμαιοκαθολική μυστικιστική παράδοση, βασισμένος στον τίτλο του ποιήματος του Ισπανού Καρμελίτη μοναχού και μυστικού, Ιωάννη του Σταυρού. Αλλά, αν και γενικά σημαίνει ακριβώς την απόλυτη πνευματική μοναξιά, υποτίθεται ότι σηματοδοτεί και την προετοιμασία της ψυχής για μεταμόρφωση, για τη μεταπήδηση σε ένα ανώτερο πνευματικό στάδιο (είδες η... Βικιπαιδεία;) :) Πέρα από αυτά τα χαριτωμένα μυστικιστικά (μακριά από μένα, αν και εικαστικά και φιλολογικά, μια έλξη μου την ασκούν όσο να πεις) εγώ κράτησα σε πρώτο επίπεδο τους στίχους από το ατμοσφαιρικό ερωτικό ποίημα του Ιωάννη του Τάδε και, φυσικά, την ισάξια με τον ήχο της άρπας αέρινη φωνή του "ξωτικού", της Λορίνας. Αυτά, για να μην ανησυχεί κανείς για την ψυχική μου κατάσταση... :))))
(ειδική μνεία για το Σκυλάκι: Mέσα; Πού μέσα; Εσύ όλο ξεπορτισμένο μου είσαι. Και διαβάζεις και λάθος τους τίτλους μου...)
THE DARK SIGHT OF THE NIGHT Upon a darkened night the flame of love was burning in my breast And by a lantern bright I fled my house while all in quiet rest
Shrouded by the night and by the secret stair I quickly fled The veil concealed my eyes while all within lay quiet as the dead
Oh night thou was my guide oh night more loving than the rising sun Oh night that joined the lover to the beloved one transforming each of them into the other
Upon that misty night in secrecy, beyond such mortal sight Without a guide or light than that which burned so deeply in my heart
That fire t'was led me on and shone more bright than of the midday sun To where he waited still it was a place where no one else could come
Within my pounding heart which kept itself entirely for him He fell into his sleep beneath the cedars all my love I gave And by the fortress walls the wind would brush his hair against his brow And with its smoothest hand caressed my every sense it would allow
I lost myself to him and laid my face upon my lovers breast And care and grief grew dim as in the mornings mist became the light There they dimmed amongst the lilies fair
11 σχόλια:
Kalhmera :)
(p.s. kapoios na mu to kleisei kaloi mu anthropoi...)
Καλημέρα!!!!
θΑ ΣΕ ΜΑΛΩΣΩ!!!!
Όχι για την (πολύ αγαπημένη τραγουδίστρια) αλλά για το μελαγχολικό του πράγματος.
ο τίτλος του τραγουδιού σημαίνει "φάση του ατόμου όπου βιώνει την απόλυτη μοναξιά" (θα τα ξέρεις, τι σου λέω τώρα..) Anyway, όρος δανεισμένος από τη ρωμαιοκαθολική παράδοση... και από έναν Ισπανό ποιητή που ΔΕΝ θυμάμαι το όνομά του...
Όπως κατάλαβε καλέ μου-κακέ-μπελά, όχι πως έχω καμία τρέλα με όλα αυτά, με τη μουσική όμως...!!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ
και ελπίζω η μοναξιά να βρίσκεται μόνο στο τραγούδι...
Κάποτε ήταν το "the dark side of the moon" από τους Pink Floyd;))
the dark soul of the night...
Ευτυχώς που είμαι μέσα...
καλημέρα, όμορφη είναι και η μοναξιά και η Λορίνα κι εσύ μπελά μου φιλάκι, τελειώνει και βδόμαδα, πόσο γρήγορα φεύγουν όλα!
της έφαγα το άρθρο, παλιό εβδομάδα, τέποια που ήτανε καλά της έκανα...
καλημέρα πάλι!
Καλημέρα και από μένα. Η μοναξιά είναι και εντός μας και εκτός μας. Το θέμα είναι να το παλεύουμε για να κερδίζουμε μέρος της κοινωνικότητας και της εξωστρέφειας που δικαιούμαστε. Ολα χρειάζονται στον ανθρώπινο κορμό. Αλλιώς δεν θα μπορεί να ανθίσει. Αρκεί να είναι στην ώρα τους και με το ανάλογο, υποκειμενικό μέτρο
Χαιρετώ, νασαι καλά
ριτς
παιδιά που πήγε το χθεσινό μου σχόλιο?
Μιλάμε με μισεί ο googlobloger...
Είχα γράψει ότι η φωτεινή καρδιά του κυκλάμινου συμπληρώνεται τέλεια από την σκοτεινή ψυχή της Λαίδης του Shallot...
γμτ!!! Τώρα ακούγεται τόσο άκαιρο...
Η "σκοτεινή νύχτα της ψυχής" είναι όντως όρος δανεισμένος από τη ρωμαιοκαθολική μυστικιστική παράδοση, βασισμένος στον τίτλο του ποιήματος του Ισπανού Καρμελίτη μοναχού και μυστικού, Ιωάννη του Σταυρού. Αλλά, αν και γενικά σημαίνει ακριβώς την απόλυτη πνευματική μοναξιά, υποτίθεται ότι σηματοδοτεί και την προετοιμασία της ψυχής για μεταμόρφωση, για τη μεταπήδηση σε ένα ανώτερο πνευματικό στάδιο (είδες η... Βικιπαιδεία;)
:)
Πέρα από αυτά τα χαριτωμένα μυστικιστικά (μακριά από μένα, αν και εικαστικά και φιλολογικά, μια έλξη μου την ασκούν όσο να πεις) εγώ κράτησα σε πρώτο επίπεδο τους στίχους από το ατμοσφαιρικό ερωτικό ποίημα του Ιωάννη του Τάδε και, φυσικά, την ισάξια με τον ήχο της άρπας αέρινη φωνή του "ξωτικού", της Λορίνας. Αυτά, για να μην ανησυχεί κανείς για την ψυχική μου κατάσταση...
:))))
(ειδική μνεία για το Σκυλάκι: Mέσα; Πού μέσα; Εσύ όλο ξεπορτισμένο μου είσαι. Και διαβάζεις και λάθος τους τίτλους μου...)
THE DARK SIGHT OF THE NIGHT
Upon a darkened night
the flame of love was burning in my breast
And by a lantern bright
I fled my house while all in quiet rest
Shrouded by the night
and by the secret stair I quickly fled
The veil concealed my eyes
while all within lay quiet as the dead
Oh night thou was my guide
oh night more loving than the rising sun
Oh night that joined the lover
to the beloved one
transforming each of them into the other
Upon that misty night
in secrecy, beyond such mortal sight
Without a guide or light
than that which burned so deeply in my heart
That fire t'was led me on
and shone more bright than of the midday sun
To where he waited still
it was a place where no one else could come
Within my pounding heart
which kept itself entirely for him
He fell into his sleep
beneath the cedars all my love I gave
And by the fortress walls
the wind would brush his hair against his brow
And with its smoothest hand
caressed my every sense it would allow
I lost myself to him
and laid my face upon my lovers breast
And care and grief grew dim
as in the mornings mist became the light
There they dimmed amongst the lilies fair
THE DARK NIGHT OF THE SOUL βέβαια, ο τίτλος του ποιήματος, τον οποίο δανείστηκε και το ποστ. Είναι η τιμωρία μου... που κορόιδεψα το Σκυλάκι!!!
Συγγνώμη!
:(
Δημοσίευση σχολίου