Καλημέρες. Ηλιόλουστες.
Πριν από μερικά χρόνια θα γινόμουν έξαλλη αν μια μέρα του Δεκέμβρη, κοντά μάλιστα στα Χριστούγεννα, διάλεγε μια τόσο παραπλανητική και ανοίκεια μεταμφίεση σαν τη σημερινή. Από τότε που πέθανε η μαμά μου, η οποία λαχταρούσε τόσο πολύ το φως και τη θαλπωρή του ήλιου μέσα στον γκρίζο νοσοκομειακό θάλαμο –πιο πολύ και από το οξυγόνο που της έλειπε, ένας ιδιόμορφος φωτοτροπισμός με κάνει να στρέφομαι ολόκληρη προς τον ηλιόλουστο ουρανό. Ίσως γιατί δεν μπόρεσα να ικανοποιήσω το αίτημά της να την βγάλω «μία ακόμη φορά» στην ήλιο, ίσως γιατί βαθιά μέσα μου έχει αρχίσει να ηχεί υπόκωφα η μουσική του countdown.
Εξάλλου το σκοτάδι μπορούμε να το δημιουργήσουμε ανά πάσα στιγμή και μόνοι μας, ενώ ο ήλιος δεν «ανάβει» με το πάτημα κάποιου διακόπτη.
Καλημέρες. Ηλιόλουστες.
(ο τίτλος είναι ελαφρώς άσχετος, αλλά μου αρέσει πολύ –την ταινία δεν την έχω δει).
10 σχόλια:
Pera apo to fototropismo, exeis ke mia allh, mizonos shmasias, idiotita ton fiton: th fotosynthesis ...
Den tha sxoliaso tin ousia tu post giati me ponaei ke mena. Su stelno mono ena xamogelo... :)
Τώρα, λουσμένη μες στο φως, περιδινίζεται...
Το φως μέσα σου...
Επίσης σε βεβαιώνω ότι εαν τολμήσει σήμερα να χαλάσει ο καιρός θα έχει να κάνει μαζί μου!
Καλό σου Σαββατοκύριακο
Που θα πάει θα το βρω το κουμπί σου. Εκείνο που αλλάζει ο σταθμός που παίζει μέσα σου.
..ενώ ο ήλιος δεν «ανάβει» με το πάτημα κάποιου διακόπτη.
Ανάβει. Κλείνουμε τα μάτια, βάζουμε το δάχτυλο στον κρόταφο, πιέζουμε ελαφρά μέχρι να ακουστεί το μαγικό "κλικ", και δίνουμε την εντολή " shine on, you crazy sun!".
Σε φιλώ!
Konstantine,
Sou antapodido to xamogelo diplo kai vale. Na eisai kala!
:))))
Γιάννη,
Ετερόφωτη είμαι, από το μεγάλο αστέρι και από τα λόγια των ποιητών. Αλλά σε ευχαριστώ.
Νερίνα,
Πάντα το ήξερα ότι έχω μια νεράιδα-φύλακα, τώρα τη γνώρισα κιόλας!
:)
Κερασιά,
...και τότε, τι τραγούδι θα μου βάλεις να ακούσω;
;)
Κασσιανέ,
Να ΄ξερες πόσα πράγματα έχω κάνει να συμβούν έτσι...
Καλό Σαββατοκύριακο!
Ηλιόλουστες Καλημέρες και από μένα
Τώρα βέβαια είναι βράδυ αλλά μου αρέσει η ευχή
Αγαπητέ Τάσο,
καλωσήλθες. Η ευχή που μου ανταπέδωσες έπιασε τόπο, κι έτσι είναι και σήμερα ηλιόλουστες οι καλημέρες μας.
Σε παρακαλουθούσα έως τώρα σιωπηρά, οδηγημένη από τη γνωστή ποιητική σας παρέα. Θα τα ξαναπούμε σύντομα, ελπίζω.
Παρόμοια εμπειρία είχα κι εγώ με τη μαμά μου. Τελικά οι ηλιόλουστες μέρες μυρίζουν ζωή, γί'αυτό πάντα κάτι μας κάνουν και ιδιαίτερα σε μέρη που θυμίζουν θάνατο.
Καλώς την, αλλά ξαναφεύγα αμέσως. Από μέρες σαν κι αυτές, μη σπαταλάς ούτε λίγα λεπτά στα blogs. Μη βλέπεις εμένα, αναγκαστικά βρίσκομαι μπροστά στο πληκτρολόγιό μου.
Κοίτα μόνο μην ξεχαστείς και μας λείψεις πολύ. Καλά να περνάς.
Δημοσίευση σχολίου