The open sea by Montague Dawson
..."'Ανεμοι πάρτε μας μακριά σ΄ ορίζοντες αστραφτερούς, πνίχτε και κάφτε τους θεούς, μας φτάνει εμάς η θάλασσα"...
Σήμερα το πρωί έπεσα πάνω σε ένα mp3 με τη Μπαλάντα των πειρατών , του Μπέρτολτ Μπρεχτ, από τό "Η Μαρία Φαραντούρη τραγουδάει Μπρεχτ". Είχα πολλά χρόνια να τ' ακούσω αυτό το τραγούδι και είχα ξεχάσει πόσο με γοήτευε, στον καιρό του.
Δεν θα το έκανα ποστ, δεν έχω καν δυνατότητα να το "ανεβάσω" μουσικά και να το μοιραστώ. Θα το έκανα όμως (ελαφρώς άσχετα, δεν πειράζει) σχόλιο, αν σήμερα ο Blogger δεν είχε αμολήσει τα σκυλιά να φυλάνε τα blogs.
Αντί σχολίου, λοιπόν...
Αντί ενθυμήματος...
Τώρα που έχω μάθει να "ανεβάζω" μουσικές, το μπλογκ στο οποίο σκόπευα να αφιερώσω το τραγούδι είναι μόνο μια ανάμνηση και ο οικοδεσπότης του είναι περισσότερο από βέβαιο ότι δεν πρόκειται να το δει και να το ακούσει ποτέ. Ωστόσο, εγώ, επειδή κατά λάθος ξαναπέρασα από αυτό το ποστ, και επειδή είμαι επιρρεπής στη νοσταλγία, είπα να συμπληρώσω αυτό που άφησα μισό τότε... Just for the sake of the good old days!
(23 Απριλίου 2007)
| Η μπαλάντα των πει... |
13 σχόλια:
Just me, ευχαριστώ για την έμπνευση!
Λέω να γράψω ένα τραγούδι.
Την "μπαλάντα του αγανακτισμένου μπλογκερ"!
:)
Έγινες θάλασσα ή μήπως πάντα ήσουν;...
Exeis tin ypeniktikotita tu vithou... just me :) Auth thn ypeniktikotita pu ama tin afugkrasteis akus istories gia pirates, navagia, aenaa taksidia ke thalassina fita...
Τα πάντα κραυγάζουν ότι χρειάζεσαι διακοπές.
Καλημέρα
Κασσιανέ, και σου 'χω πει να μην τσακώνεσαι με τον Blogger, είναι μεγάλος τσόγλανος και πολύ εκδικητικός τύπος!
Γιάννη, είμαι από θαλασσινό τόπο και, επίσης, έτυχε να διαβάσω Καβάφη από την κούνια μου _που λέει ο λόγος.
Mhxeirotera, etsi kai akomi xeirotera :)
Κυρία Πευκίδα, πώς ανακαλύψατε το μπλογκ μου; Και γιατί δεν σφετερίζεστε το όνομα καταξιωμένων μελών της μπλογκόσφαιρας, αντί να εκφράζετε επωνύμως την επαγγελματική σας γνώμη;
:))
Καλημέρα, και όποιος αντέξει σήμερα. Εγώ έφαγα στη μούρη, εκτός από το τράφικ, και έναν ανεκδιήγητο ταξιτζή και έχω τελειώσει, δεν πρόκειται να συνέλθω πριν από το βράδυ).
Το σχόλιο είναι στίχος από επόμενο ποστ μου, αγαπητή. Άλλωστε φαίνεται ότι έχετε καταπιεί καντάρια...θάλλασσας...
(αυτό το j.m. θα μπορούσα να το αντικαταστήσω με κάτι πιο...οικείο?)
@ ioeu
Και με τί οικείο έχεις στο μυαλό σου να αντικαταστήσεις το όνομα της φίλης μου;
Μήπως Joujouka Mou;
:PPPPP
Αγαπητή Kerasia,
έτσι μπορεί να απευθυνθώ μόνο στην γυναίκα μου.
Από τη στιγμή που μιλώ με το ονοματεπώνυμό μου, θεωρώ πιο οικείο, έστω και μέσα σε μια μπλογκο-παρέα, να απευθύνομαι σε κάποιον με το όνομά του. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν σέβομαι απόλυτα την επιθυμία για ανωνυμία. Τόσο απλό.
(Ζητώ συγγνώμη από την οικοδέσποινα, αλλά ποτέ, νομίζω, δεν υπονόησα ότι θέλω να μιλήσω σε αυτό τον τόνο...)
Ioeu
Χαίρομαι που βοήθησα να ξεκαθαρίσετε τις προθέσεις σας.
Αγαπητέ Γιάννη
Η Κερασιά, όπως θα έχεις δει και στο μπλογκ της, διαθέτει ένα διαβρωτικό, αυτοσαρκαστικό, sui generis μοναδικό χιούμορ από το οποίο, κατά τη γνώμη μου πήγασε και το σχόλιό της στο σχόλιό σου. Για μένα είναι σαφές ότι δεν υπονοήθηκε τίποτε και από κανένα. Εξάλλου, πάντα κατά την αίσθησή μου (δεν ξέρω αν είναι λανθασμένη ή εντελώς υποκειμενική) ανάμεσα στους λίγους φίλους που μου κάνουν τόσο καλή παρέα εδώ (κι εγώ στους δικούς τους χώρους, θέλω να ελπίζω) έχει αναπτυχθεί μια οικειότητα, έστω μια εγγύτητα, που επιτρέπει ενίοτε κάποιους πιο προχωρημένους λεκτικούς αστεϊσμούς, στο πλαίσιο μιας κοινής αίσθησης του χιούμορ που νομίζω ότι μοιραζόμαστε.
Επίσης, ενώ σέβομαι απεριόριστα όσους εκτίθενται επωνύμως στο ιδιόμορφο επικοινωνιακό παιγνίδι του μπλόγκινγκ, εγώ ξεκίνησα από μια παρόρμηση της στιγμής, θέλοντας να σχολιάσω κάτι συγκεκριμένο, και μην πιστεύοντας επουδενί ότι η ενασχόλησή μου θα είχε μέλλον. Σε αυτό οφείλεται και το μάλλον κακόγουστο όνομα του μπλογκ (θεωρώντας εκ προοιμίου αυτή την ενασχόληση μπελά), και το όνομα το οποίο επέλεξα για να υπογράψω εκείνο το σχόλιο. Η πορεία με διέψευσε, αλλά πλέον έχω «βολευτεί» μέσα σε αυτό και, αντί οικείου, θα μου φαινόταν αν-οίκειο οποιοδήποτε άλλο. Αυτός είναι και ο μόνος λόγος που δεν ανακοινώνω το όνομά μου, πραγματικά δεν έχω τίποτε να κρύψω, αλλά και τίποτε που να χρειάζεται να επιδείξω.
Και επειδή, όντως, η απρόσωπη και «ανώνυμη» επικοινωνία είναι εύκολο να δημιουργήσει παρεξηγήσεις, να ρωτήσω ό,τι είχα ξαναρωτήσει σε μια παρόμοια περίπτωση:
Φίλοι ; Όλοι;
Gia to sxolio su peri tis Peukidos exo na po mono ena pragma: thanks! Se efxaristo giati diavazeis ta posts mu akadimaika :)
Φυσικά φίλοι. Κάθε μέρα και περισσότερο.
Γιάννη, κάτι ακόμη: στην απάντησή μου στο αρχικό σχόλιό σου εννοείται ότι εννοούσα "έχω διαβάσει Καββαδία" (Καβάφη δεν διάβασα από την κούνια μου , βεβαίως, και προφανώς ήταν άσχετο _τώρα κατάλαβα γιατί η Νερίνα μού έγραψε ότι τα πάντα κραυγάζουν ότι χρειάζομαι διακοπές!
:)
Καλό βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου