Τρίτη, Νοεμβρίου 14, 2006

In the mood for Poetry



The Day grew small, surrounded tight
By early, stooping Night–

The Afternoon in Evening deep
Its Yellow shortness dropt–

The Winds went out their martial ways
The Leaves obtained excuse–

November hung his Granite Hat
Upon a nail of Plush

......................................

Η Μέρα όλο μίκραινε, στριμωγμένη
Από μια Νύχτα πρόωρα κυρτωμένη–

Τ’ Απόγευμα έριχνε στο βαθύ το Δειλινό
Το κοντό του μπόι το Κίτρινο–

Οι Άνεμοι βγήκαν με πολεμικά τραγούδια
Τα Φύλλα ζήτησαν και πήραν άδεια–

Ο Νοέμβρης κρέμασε σε καρφί Βελουδένιο
Το Καπέλο του το Γρανιτένιο


(Emily Dickinson
Η Ποιήτρια των επομένων εποχών

Μετάφραση ΚΩΣΤΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ)

13 σχόλια:

Αίσθησις είπε...

...στριμωγμένη από μια νύχτα πρόωρα κυρτωμένη...
Πολύ όμορφο.
Η ποίηση μαγεύει.

Ανώνυμος είπε...

Τα σέβη μου!!!

ΥΓ
Για να καταλάβεις τον ενθουσιασμό μου, δες κάτι σχετικό και ένα πρόσφατο σχόλιο μου εδώ

just me είπε...

Αίσθησις, να σου εξομολογηθώ κάτι που εκ των υστέρων μπορεί να φανεί fake: όταν "ανέβαζα" το ποίημα, είχα μια ισχυρή παρόρμηση να σου το αφιερώσω, γιατί διαισθάνομαι την ποίηση (με τη γενική έννοια) γύρω σου, αλλά ντράπηκα λίγο. Το κάνω τώρα.

Κασσιανέ Βήτα ;)
Τα σέβη από εσένα όσον αφορά τις ποιητικές επιλογές (και όχι μόνο)είναι ιδιαιτέρως σημαντικά. Επίσης, χάρη στο σχόλιό σου έμαθα την ύπαρξη του Χαρτοπόντικα του οποίου πρόφτασα να διαβάσω το σχετικό ποστ και την "Περί ου ο λόγος" διακήρυξή του που μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα, ειδικά τον τελευταίο μπλογκο-ταραγμένο καιρό.
Σε παρακαλώ, γράψε μου δυο λόγια για τη Rosetti, ούτε κι εγώ την ξέρω, το στραβάδι!

Καλημέρα και στους δύο.

Ανώνυμος είπε...

Δεν θα σου γράψω για τη Rosetti. Θα γράψω για την Browning όμως!

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Ταιριάζει με τη φωτογραφία σου στο προηγούμενο post.
Καλό σου βράδυ.

Αίσθησις είπε...

Τα λόγια σου με ζεσταίνουν και με ξαφνιάζουν!
Σε φιλώ.

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

How do I love thee?
Let me count the ways.
I love thee to the depth and breadth and height
My soul can reach, when feeling out of sight
For the ends of Being and ideal Grace.
I love thee to the level of everyday's
Most quiet need,
by sun and candle-light.
I love thee freely,
as men strive for Right;
I love thee
with the passion put to use
In my old griefs,
and with my childhood's faith.
I love thee
with a love I seemed to lose
With my lost saints,
I love thee with the breath,
Smiles, tears, of all my life!
and, if God choose,
I shall but love thee better after death.
Ένα ποίημα της Browning που βρήκα αντί για καλημέρα.
Καλημέρα
Υ.Γ. Τη μετάφραση θα την κάνεις εσύ όμως, για καλημέρα είπα μόνο.

just me είπε...

Νερίνα, σε ευχαριστώ τόσο πολύ! Η μόνη καλύτερη καλημέρα από αυτή, για σήμερα, θα ήταν να ερχόσουν να με πάρεις από το γραφείο και να με πήγαινες εκδρομή μαζί με τις μικρές σου και τον γατούλη σου (αχ, κάντο!).
:)

Αίσθησις, θα σε επισκεφτώ λίγο αργότερα, γιατί χθες δεν σε πρόλαβα.

Καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

Νερίιιιιιναααααα
Μου χάλασες το επόμενο ποστ!!!
Αφού υποσχέθηκα στη just me να της γράψω εγώ για τα sonnets from the portuguese! Και θα το ξεκινούσα με τον εναρκτήριο στίχο από το συγκεκριμένο ποίημα!!!
Δεν πειράζει, χαλάλι :)

(επέτρεψε μου και μια τεχνική παρατήρηση. Έσπασες τους στίχους με τρόπο που αλλοιώνει τη φόρμα του αριστουργήματος της Browning. Πρόκειται για σονέτο, με συγκεκριμένους και αυστηρούς κανόνες γραφής.)

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για Κασσιανό: Συγνώμη δεν υπήρξε πρόθεση. Έχω μεταφρασμένα ποιήματα της αλλά δεν ήμουν σίγουρη για την ποιότητα της μετάφρασης, έτσι αναζήτησα ένα ποίημα της στο ιντερνετ έτσι για καλημέρα. Εγώ είχα επιλέξει Κίτς.
Τεχνικά δεν το πείραξα εγώ αλλά ο κειμενογράφος του blogger (όχι πως εγώ ξέρω το τρόπο γραφής των σονέτων). Μπορούμε όμως να λειτουργήσουμε και οι τρείς μας σαν γνήσιοι βικτωριανοί και να προσποιηθούμε ότι αυτό το ποίημα δεν στάλθηκε ποτέ. Πως σας φαίνεται κύριε μου;
"....κι ούτε ένα φύλλο να θυμίζει χλωρό πως βγήκε απο το ποτάμι..."

just me είπε...

Κασσιανέ, γιατί το μαλλώνεις το κορίτσι, καλέ; Δεν μου χαρίζουν κάθε μέρα ποιήματα για καλημέρα (των παρόντων εξαιρουμένων, thanks so much).

Όχι, Νερίνα, είμαι βικτοριανή στα ποιητικά γούστα, αλλά απολύτως μεσογειακή στην ιδιοσυγκρασία και το ποίημα δεν το δίνω πίσω. Είναι δικό μου, τώρα, και το διαβάζω όπως θέλω, εντάξει;

Ωραία παρέα δεν είμαστε όλοι εδώ;
:))

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Εαν μου επιτρέπεται μια ερώτηση(τελείως βικτωριανή με βρίσκω σήμερα), "κακός μπελάς" όνομα και πράγμα ή ένα μοναχοπαίδι σαν εμένα;

kerasia είπε...

Κι εγώ μοναχοπαίδι είμαι!

Αρχίζω να τρομάζω...γιατί ΝΑΙ ΘΑ ΤΟ ΠΡΟΛΑΒΩ και η Just me μοναχοπαίδι είναι!