Italian Mask by Elena Glazunova
Μια θεατρική παράσταση που θα μπορούσε να αφορά (και) τους bloggers: «Η λάμψη των Άλπεων», του Πέτερ Τουρίνι, στη Β’ σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας.
Οι επιθυμίες ως ρόλοι. Οι ρόλοι ως ζωές. Οι ζωές ως ρόλοι.
Κλασικό το θέμα της αναζήτησης ταυτότητας μέσα από τον θεατρικό ρόλο και της χρήσης του ως συνθήκης βίωσης της πραγματικότητας. Ωστόσο, εδώ, η βιολογική τυφλότητα, ως παράγοντας αποκλεισμού της αναγνώρισης και αποκλειστικής εξάρτησης από την παρεχόμενη πληροφορία, γίνεται (ερήμην του συγγραφέα, που έγραψε το έργο το 1993) ένας ευθύς συμβολισμός για την ηλεκτρονική «θεατρική» σκηνή, όπου συνήθως «στήνουμε» την προσωπική μας παράσταση προσθαφαιρώντας πινελιές στο σκηνικό της πραγματικής μας ζωής –χωρίς αυτό να σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι εξαπατάμε συνειδητά (και χωρίς, σε κάποιες περιπτώσεις, να το αποκλείει) τους εξ ορισμού «τυφλούς» θεατές μας.
Δεν ξετρελάθηκα με την παράσταση, αλλά τη μνημονεύω γιατί με εντυπωσίασε το γεγονός ότι μου προκάλεσε αυτόν τον συνειρμό, ίσως γιατί δεν έχω πάψει να «ψάχνομαι» για το ποιες ασυνείδητες ανάγκες μού καλύπτει η ενασχόλησή μου με το «άθλημα».
9 σχόλια:
Αναρωτιέμαι συχνά κι εγώ. Ομως τι άλλο απ' την απύθμενη ανάγκη για προσοχή, αποδοχή, φροντίδα, επικοινωνία...ανθρώπινη αγκαλιά, έστω κι αν η αφή δεν ικανοποιείται.
Σου στέλνω λοιπόν τα γλυκά συναισθήματα που νιώθω για σένα και με ζεσταίνουν όταν κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή.
To theatro (eite sto sanidi eite sto blog) einai o monos tropos, kata tin apopsh mu, na syllavei kapios tin prosopikh tu alitheia ke meta na tin dosei os antidoro sto akroatirio tu. Giati simvenei auto; Den ksero, isos epidi endedimenos o anthropos ena "allo" rolo (pera apo ton kathimerno tu) eksorkizei tis anastoles tu, tis anasfalies tu, ta prosximata tu, gia ligo fisika, ke etsi vlepei... ke auto pu vlepei einai esoteriko, ke polles fores protognoro :)
(se efxaristo gia tin episkepsh su sto blog mu, oso gia ta atima ta greek-english su exo apantisei ekei)
Τελικά υπάρχει μια κρυφή ενδοεπικοινωνία ανάμεσα μας!
Εδώ και μέρες σκέφτομαι να γράψω κάτι για το ρόλο - την περσόνα - που επιλέγει ο καθένας μας στην ανώνυμη μπλογκόσφαιρα, και για τη σχέση που μπορεί να έχει με την πραγματική του υπόσταση στο "αληθινό" σανίδι της ζωής.
Ίδωμεν.
"Με αφορμή μια παράσταση"...
Καλησπέρα στην παρέα!
Αίσθησις, αν η ηλεκτρονική αγκαλιά μετράει καθόλου σαν τέτοια, η δική μου είναι ανοιχτή για σένα. Σκέφτομαι ότι αυτές τις ανάγκες που παραθέτεις, μέσω "ρόλων" αναγκαζόμαστε συχνά να τις καλύψουμε και στην πραγματική ζωή. Μήπως, απλά, στα ηλεκτρονικά μας καταφύγια είναι πιο εύκολο να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι το καταφέρνουμε;
Mhxeirotera, ektos apo to aforistiko "o monos tropos", sta alla simfono mazi sou (kai sto leo sti... glossa sou!)
:)
Κασσιανέ, spare me, please! Το έχω ήδη πει ότι αυτές οι συμπτώσεις και οι «ενδο-υπερ-δι-επικοινωνίες» με αποσταθεροποιούν. Άσε με να κρύβομαι πίσω από τον ορθολογισμό μου, ο οποίος λέει ότι υπάρχουν αντικειμενικές αιτίες για όλα: στην περίπτωσή μας, εγώ παρακινήθηκα από την παράσταση που είδα κι εσύ, πιθανώς, από τη γεύση (ή την «επίγευση», που λένε και οι εκλεπτυσμένοι γαστρονόμοι) που σου άφησαν κάποια σχόλια, κάποια κείμενα, κάπου κάτι τελοσπάντων.
[Είδες, μια χαρά το τακτοποίησα αυτό το μικρό προβληματάκι στο κουτάκι του! :))]
Για το θέμα να γράψεις, όμως! Εμένα προσωπικά θα μ’ ενδιέφερε πολύ αν ανοιγόταν μια συζήτηση, αρκεί να τα καταφέρναμε να συμμετάσχουμε με τον λιγότερο «θεατρικό» από τους ρόλους του ο καθένας.
Στέλιο, πολύ καλό το φωτογραφικό σχόλιο, αλλά ειλικρινά θα ήθελα να σχολιάσεις και με λόγια.
...άν καί ή "εθνικότητα" στήν οποία βέβαια καί ανήκω(freelance phorotographers) είναι δηλωμένη "Αttention Whores...",σάν "βιοπαλαιστής" προσπαθώ νά διατηρώ "low profile"...
Η εκδοχή του παιχνιδιού απο ότι καταλαβαίνω δεν παίζει για κανέναν.
Πάντως συνεχίζω να πιστεύω ότι ανεξάρτητα απο τους λόγους τα πράγματα συνήθως είναι πολύ πιο απλά απο ότι φαίνοντας καλύπτοντας επί της ουσίας τις παλιές καλές αρχέγονες ανάγκες μας.
Καλό σου βράδυ
Τα παιχνίδια κι αν έχουν ρόλους, Νεράιδα! Ρώτα τις νεραϊδούλες σου να σου πουν.
See you later.
Δημοσίευση σχολίου