Τετάρτη, Ιουλίου 23, 2008

all that jazz


John Coltrane, After the rain

ένα ιντερλούδιο αυθεντικής σιωπής στις θορυβωδώς μασκαρεμένες τακτικές σιωπές μου μπορεί μικρό όσο η απατηλή αχρονία του μεσοκαλόκαιρου μπορεί μεγάλο όσο το για πάντα μετα-φράζω και με παιδεύει ένας στίχος an hourglass tipped on its side is forever σιγοτραγουδώ παρα-φράζοντας τον βάρδο dance me to the words which are asking to be born μα είμαι πιο γριά απ' αυτόν αφού δεν έχω τα κουράγια να σκαρφαλώσω στη Μαλακάσα για να υποκλιθώ ψέματα δεν τραγουδώ αυτό ούτε το famous blue raincoat ούτε το there is no cure for love πολυφορεμένα σαν ρούχα της Ζάρα τι φταίνε κι αυτά αν ουδείς τελικά αντιστέκεται στην παραμυθία του μελό μόνο υποκλίνομαι που παρα-φράζει με ανίερο σεβασμό και ηρωική ειρωνία τον Αλεξανδρινό say goodbye to Alexandra lost έτσι κι αλλιώς για το υπόλοιπο του καλοκαιριού θ’ ακούω μόνο τζαζ την ελεύθερη μουσική του αυτοσχεδιασμού που φτιάχνεται κάθε ξεχωριστή στιγμή και ποτέ δεν ξανακούγεται ίδια δηλαδή δεν έχει παρελθόν να μετράει τον χρόνο που ξορκίζεις άρα ούτε μέλλον να προσδοκάς ή να φοβάσαι είναι ατόφιο παρόν τυχαίο και απρόβλεπτο γεγονός σε πραγματικό χρόνο έστω και απολιθωμένο στο μέσο αναπαραγωγής του άρα πραγματικότητα χωρίς ψιμύθια και φαντασιακές διορθώσεις άρα αλήθεια κι εγώ πεθαίνω για την αλήθεια κι έχει κι άλλο ένα σπουδαίο προσόν η τζαζ δεν δέχεται στίχους λόγια λέξεις δεν μπορεί να βάλει ψυχές σε κίνδυνο πάλι ψέματα λέω κι ας πεθαίνω για την αλήθεια αφού είμαι στην εξοχή και δεν ακούω απολύτως καμιά ανθρώπινη μουσική παρά μόνο και αποκλειστικά την all time classic μπάντα της φύσης στην άρπα ο απογευματινός άνεμος στα πιατίνια το ακροθαλάσσιο κυματάκι στις μαράκες τα τζιτζίκια φωνητικά οι δεκαοχτούρες κι ο γκιόνης εναλλάξ μέρα και νύχτα και στο τέλος αυτού του θέρους που με αποκα-θέρει ίσως πάψω πια να φοβίζω τις λέξεις μου και φτερουγίσουν εξημερωμένες πάνω στο πληκτρολόγιο τσιμπολογώντας άνω τελείες και παρενθέσεις ίσως πάψω να φοβίζω με τις λέξεις μου και μια πράσινη κρυστάλλινη α-παθής ειρήνη ξεπλύνει με ιαματικό νερό τη σκοτεινή οθόνη μου καλό υπόλοιπο καλοκαίρι

7 σχόλια:

ioeu είπε...

για κάποιους το καλοκαίρι θα τραβήξει για...πολύ...

;)

ritsmas είπε...

kalo kalokairi euxomai nasai panta kala kai krata o,ti esy nomizeis ap tin paraxeni zvi mas \
rits

Νάρκισσος είπε...

Φοβούμαι πως οι λέξεις πάντα τρομοκρατούνται και τρομοκρατούν -ακόμη και υπό το πρόσχημα της παραμυθίας.

Γράφετε πολύ όμορφα.

just me είπε...

Γιάννη,
ε... όλο τον χρόνο, λένε οι καθ' ύλην αρμόδιοι!
;)
----------------------------------

Ρίτσα,
κρατάω τους φίλους που δεν μου κρατάνε κακία για την ασυνέπειά μου...
:)
---------------------------------
Νάρκισσε,
καλωσήλθες κι ευχαριστώ πολύ για τα γενναιόδωρα λόγια σου. Εσύ γράφεις σπουδαία, από τη σύντομη επίσκεψη που πρόλαβα να σου κάνω. Τα ξαναλέμε, με το τέλος του καλοκαιριού (αν δεν είσαι από τους προαναφερθέντες τυχερούς που το καλοκαίρι τους κρατάει όλο τον χρόνο!)
:) :) :)

ritsmas είπε...

Καλά, ακομη εκτός είσαι ; Με τέτοια ζέστη !!!!A, pa, pa....

just me είπε...

Ρίτσα,
το σίγουρο είναι ότι είμαι ακόμη "εντός"!
:) :) :)

(στο μεταξύ "καλό χειμώνα", έτσι για να σε δροσίσω...)
:)

adaeus είπε...

Οι λέξεις δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν από σένα :)
Καλημέρα!