Not even...

"ούτε καν τα φύλλα"

ούτε καν τα φύλλα
γίνεται να πέσουν με τόση απαλότητα
ή να τ’ αγγίξει κανείς τόσο ελαφρά όσο το άγγιγμά σου

στο οποίο, πολύ απλά, ξετυλίγομαι
όπως ξετυλίγεται ένα φύλλο στις αρχές της άνοιξης, ή
διπλωμένο, ξεδιπλώνεται μες στη μισάνοιχτη παλάμη σου

αν όμως δεν το θες, αντί γι’ αυτό θα τυλιχτώ
όπως τυλίγεται ένα φύλλο έτοιμο να πέσει
που διπλώνεται μόνο του ξανά και ξανά

κι εσύ θα περάσεις
κι ο χειμώνας θ’ αντηχήσει
εκκωφαντικά

Matthew Hollis, Ground Water, Bloodaxe Books, 2004.

Get this widget Track details eSnips Social DNA

Ludwig Van Beethoven, Spring Sonata

Σε πρώτη ανάγνωση μοιάζει ίσως ανεπίκαιρο εποχικά· ωστόσο επειδή ο ποιητής αφήνει, νομίζω, ανοιχτή την προοπτική (Aprilis < aperire =" ανοίγω)", επειδή στον Ναυτίλο άρεσε επίσης πολύ το προηγούμενο ποίημα και, τέλος, επειδή ο φετινός Απρίλης είναι serial killer... για όλους αυτούς τους λόγους _και για τον επιπρόσθετο ότι εξακολουθεί το blogger's block_ συνεχίζω με Matthew Hollis.


"not even the leaves"

not even the leaves
can lay down with such gentleness
or be touched so lightly as by your touch

in which I am, very simply, uncurling
as a leaf uncurls in first spring, or
folded, unfolds in your opening palm

which should you not want, I will curl
instead as a leaf curls towards fall
folding over and over itself

and you will go by
and the winter will echo
enormously