Τρίτη, Οκτωβρίου 30, 2007

Τρικυμίες!

Get this widget Track details eSnips Social DNA


Θα σου γράψω ακόμη πως απόψε έφτιαξα ένα ποίημα. Ποτέ πριν δεν είχα φτιάξει ποιήματα, κι έτσι τούτο εδώ δεν είναι όπως θα ‘πρεπε να είναι. Όμως θα το διαβάσεις και θα το ‘χεις στη σκέψή σου όταν θα με θυμάσαι. Γιατί λέει:

Σ’ έχω φτωχύνει αθώα μου καρδιά.
Είμαι μακριά σου όταν βρίσκομαι κοντά.
Σ’ έκανα πλούσια, αγάπη μου ακριβή.
Είμαι κοντά σου όταν δεν είμαστε μαζί.

Και τώρα πήρα κουράγιο και θα σου γράψω το μυστικό για το οποίο δεν ξέρεις τίποτε.

Πρέπει να ξέρεις, λοιπόν, Αρντ, πως όταν βρισκόμουν καταμεσής στην καταιγίδα του Κβάζεφιορδ, πάνω στο Σόφι Χόζεβίνεκλ, δεν φοβήθηκα ούτε στο ελάχιστο.

Ο κόσμος στην Κρίστιανσαντ με λέει ηρωίδα. Αλλά ηρωίδα είναι εκείνη η κοπέλα που βλέπει τον κίνδυνο και τον φοβάται μα τον αψηφά. Εγώ όμως δεν τον είδα και δεν κατάλαβα πως υπήρχε κίνδυνος.

Αλίμονο, Αρντ, την ίδια εκείνη ώρα ο καλός σου πατέρας τριγυρνούσε κυριευμένος από φόβο για το Σόφι Χόζεβίνκελ και η μητέρα του Φερντινάντ ήταν βυθισμένη στο φόβο και την αγωνία για τον γιο της. Και καταλαβαίνω τώρα, και το βλέπω καλά, ότι είναι ωραίο για έναν άνθρωπο να φοβάται, κι ακόμη βλέπω ξεκάθαρα ότι εκείνος που δεν φοβάται είναι ολομόναχος κι αποδιωγμένος, ένας απόκληρος μεταξύ των ανθρώπων. Εγώ, όμως, εγώ δεν φοβήθηκα ούτε στο ελάχιστο.

Διότι νόμισα ή πίστεψα κάτι που εσύ από μόνος σου ποτέ δεν μπορείς να φανταστείς, αλλά που τώρα εγώ θα στο εξηγήσω. Νόμισα ότι η καταιγίδα ήταν η καταιγίδα στο έργο Η τρικυμία, στο οποίο επρόκειτο σύντομα να παίξω ένα ρόλο, και που το είχα διαβάσει πάνω από εκατό φορές. Εγώ σ’ αυτήν είμαι ο Άριελ, πνεύμα του αέρα, κι ένας τρανός μάγος, ο Πρόσπερος, είναι ο αφέντης μου. Κι εκείνη τη νύχτα νόμισα πως αν το Σόφι Χόζεβίνκελ βυθιζόταν, εγώ θα μπορούσα να απογειωθώ και να φτερουγίσω μακριά του. Όταν άκουσα τους ναύτες να φωνάζουν «Όλα χαμένα» τότε αναγνώρισα τα λόγια και νόμισα πως το ναυάγιο του πλοίου μας ήταν το ναυάγιο στην πρώτη σκηνή. Κι όταν φώναξαν απεγνωσμένα «Ελέησέ μας!» αναγνώρισα κι αυτά τα λόγια. Κι ο Θεός να μ’ ελεήσει τώρα εμένα, γιατί γέλασα πολύ εις βάρος τους μέσα στην καταιγίδα.

Μου λένε ότι εκείνη τη νύχτα φώναξα πολλές φορές τον καημένο τον Φερντινάντ. Αλλά κι αυτό έγινε για τον ίδιο λόγο, κι επειδή ο ήρωας στο έργο ονομάζεται Πρίγκιπας Φερντινάντ. Κι έτσι, πάνω στο Σόφι Χόζεβίνκελ, ήταν ο Άριελ που μέσα στο βουητό της ανεμοθύελλας φώναζε με δυνατή φωνή κοντά του τον Πρίγκιπα Φερντινάντ.

Στο έργο αυτό υπάρχει επίσης κι ένα όμορφο νησί γεμάτο ήχους, τόνους και γλυκιά μουσική κι εκεί στο τέλος βγαίνουν σώοι όλοι οι ναυαγοί. Κι εγώ νόμισα, μέσα στη χιονοθύελλα, πως το νησί δεν ήταν μακριά.

Ναι, τώρα τα ξέρεις όλα. Κι αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορείς να με κρατήσεις, γιατί ανήκω αλλού κι εκεί πρέπει τώρα να πάω. Γιατί ξέρω πως μπορεί να ξεχάσεις ό,τι συνέβη κάποτε. Αλλά το ίδιο θα γινόταν πάντα, ό,τι κι αν συνέβαινε ανάμεσά μας. Ναι, «ως οι εν τω ύπνω πίνοντες και έσθοντες, και εξαναστάντων μάταιον αυτών το ενύπνιον, και ον τρόπον ενυπνιάζεται ο διψών ως πίνων και εξαναστάς έτι διψά, η δε ψυχή αυτού εις κενόν ήλπισεν».

(Κάρεν Μπλίξεν, Ανέκδοτα του πεπρωμένου, «Τρικυμίες», εκδ. Αλεξάνδρεια)


ΥΓ1.Στο γραφείο μου πάνω μισοτελειωμένα το Σουέλ της Ιωάννας Καρυστιάνη, το Χιόνι του Ορχάν Παμούκ και άλλα τινά που τα είχα αγοράσει με αληθινό ενδιαφέρον, όμως ξαφνικά ένιωσα την ισχυρή παρόρμηση να καταφύγω στις γοητευτικές ιστορίες της σοφής παραμυθούς της νιότης μου, της Κάρεν Μπλίξεν. Και, βέβαια, άνοιξα τα Ανέκδοτα του πεπρωμένου τυχαία μεν, αλλά άσφαλτα, στην ιστορία και στη σελίδα που ακριβώς ταίριαζε σε όσα είχα στον νου μου _με συνέπεια να παραβώ την αρχή μου και να ανεβάζω τώρα κείμενο μεγαλύτερο από μία «οθονιά». Αν κάποιοι μπήκαν στον κόπο να το διαβάσουν μέχρι τέλους, δεδομένου ότι είναι αποσπασματικό και προσωπικού ενδιαφέροντος, ζητώ ειλικρινά συγγνώμη _αλλά ένας από τους λόγους ύπαρξης αυτού του μπλογκ (καλώς ή κακώς) είναι για την,επώδυνη πλην εκτονωτική, άσκηση στη (μερική) διατύπωση προσωπικών φόβων (και άλλων τινών συναισθημάτων) σε δημόσιους χώρους.
ΥΓ2. Το Clarinet Concerto In A major, K. 622 (Adagio) ήταν από τα αγαπημένα της Μπλίξεν.

23 σχόλια:

palestine είπε...

It's an odd feeling..

ioeu είπε...

το adagio από το κοντσέρτο για κλαρινέτο σε λα μείζονα το έχεις, άραγε, "δει" πουθενά αλλού?

(μια τέτοια, μάλλον, μουσική θ' ακούγεται...)

;)

adaeus είπε...

Ακούγοντας το adagio αυτό, θα σιωπήσω... γιατί περιμένω αυτό το κείμενο να σηκωθεί, να πετάξει και να σε πάρει μαζί του, για να αποδιώξεις του προσωπικούς φόβους σου... Καληνύχτα!

Mh Xeirotera είπε...

Kalhmera...

Thelo na po kati gia to tixeo ke th nomotelia tu alla eipa na mhn arxiso tis ampelofilosofies proi proi.

Na mu epitrepseis omos na diatiposo ena erotima pu me vasanizei entona.

Me thn adeia su lipon, evgenestath despina:

Ti einai "othonia"?

Sorry, alla glossologikos exo ena diaforetiko background ke prepei na arxiso na efthigrammizome siga siga.

Ksana kalhmera sas :)

MenieK είπε...

Καλή σου, περικαλή σου μέρα...μόλις με έστειλες να ψάξω το κάπου στριμωγμένο βιβλιαράκι και της δικής μου μεταεφηβίας για να διαβάσω όλο το διήγημα. Και αχ, βρε just, μόλις με έστειλες σε ένα νοσταλγικό ταξίδι... Άντε να δω πώς θα βγάλω τη μέρα με τους ηλίθιους γύρω να με σκοτίζουν :)

just me είπε...

Ομιλητά μου,
λαλίστατο σας βρίσκω!
:)))
----------------------------------
Γιάννη,
λες να μην το θυμάμαι;;; Λες να ήθελα να το "κλέψω" από το μαγικό τοπίο όπου ακούγεται καλύτερα από οπουδήποτε αλλού; Τι φταίω όμως που, όπως έχω διαβάσει, ήταν το αγαπημένο της Μπλίξεν;

Σου λέει κάτι ότι ο τίτλος του βιβλίου στο οποίο αναφέρθηκα είναι Ανέκδοτα του πεπρωμένου;
:)
----------------------------------
Adaeus,
μια (γενικότερη) ποιητική διάθεση συλλαμβάνουν οι κεραίες μου αυτόν τον καιρό. Πάντα τέτοια!
Καλημέρα.
-----------------------------------
Κonstantine,
(afto to "despina" me trelainei) "οθονιά" einai argo ths, as to po etsi, "hlektronikhs piatsas" kai shmainei oso keimeno mporeis na deis sthn epifaneia ths othonhs sou, xoris na kaneis scrolling. Mhn agxonesai, den tha prosthesoun tipote sto glossologiko background sou tetoies lekseis!

Kai afou sou elysa thn aporia, perimeno to sxolio sou gia to tyxaio kai th nomoteleia. Oui pro quo (e, gi' afto rota ton Giannh!)
:))))
Kalhmera sou
-----------------------------------
Meniek,
χα! Έτσι κι έχεις δουλειά ή θέλεις να σκεφτείς για πρακτικά πράγματα, την πάτησες (το ξέρεις)!
Τι, μόνο εγώ;
:)))
Καλημέρα και σε σένα
----------------------------------


Νομίζω ότι χρωστάω "καλημέρες" στον Speaker και στον κ. ioeu _ ξεχάστηκα!
(Καλημέρα σας!)
:)))
----------------------------------

ioeu είπε...

η καλημέρες, όταν είναι ξέχωρες, είναι γλυκύτερες!
:)

qui pro quo

;)

just me είπε...

κ. ioeu,
υπέροχη εκτέλεση! (ευχαριστώ τόσο, το qui ξεπερνά απείρως το quo)

Δεν το μεταφέρω στο ποστ, για να μην οικειοποιηθώ το γούστο σας και τον κόπο σας που το ψάξατε, αλλά

ας το ακούσουν όλοι!

Jason είπε...

Τι μαθαίνει κανείς εδώ μαζί σας... :)

ritsmas είπε...

Ανεκδοτα του πεπρωμένου, λοιπόν. Ωραία ιδεα,αγαπητή μου φίλη. οσο για τους προσωπικούς τους φόβους, νάξερες ποσοι από μας παριστάνουμε τους θαρραλεους, ενώ στην πραγματικότητα καίει εκεινο το φυλοκάρδι μας. Καιει σου λεω.
Ομορφη και η μουσική υπόκρουση του ποστ.
σε φιλω
ριτς

Mh Xeirotera είπε...

Evgenestath Despina,

Ti na po gia th nomotelia tu tixeu? Gia to rolo ths sthn ekseliksh den xriazete na epixirimatologiso, poly de perissotero se ena atomo me to diko sas akadimaiko ypovathro. H fisikh epilogh as pume, den einai mia tixea diadikasia, to iliko ths omos einai. Diladi... as miliso gia ton eauto mu (vastate Turkoi t’ armata)... to oti h epilogh me exei aporripsei htan nomoteliako (tha mporusa na to eixa provlepsei ke pro 15 eton), to oti exo ta sigkekrimena gnorismata omos ("xarakthres" pu leme ke sth biologia) htan tixeo (ke atixes epitrepsate mu na po).

Se filosofiko tora epipedo, exo kapies apopseis alla einai poly asafeis, gia thn ora. Pistevo oti mia mera, ena apogeuma gia tin akrivia, perasmenes epta, sthn "klinikh", tha to ksedialino to thema.

Kalhmera ke kalo mhna!

Μετεωρίτης είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

Πάρα πολύ καλό το post, μου πήρε ώρα είναι η αλήθεια να το διαβάσω και να το "χορτάσω".

Εδώ και λίγα χρόνια διαβάζω σχεδόν αποκλειστικά ΠΟΙΗΣΗ και μελέτες πάνω σε αυτή ή θεατρικά έργα.

Καλημέρα και ΠΑΝΤΑ τέτοια.

just me είπε...

Jason,
ελπίζω, ανάμεσα σε αυτά που, όπως διατείνεστε, έχετε μάθει εδώ μαζί μας να περιλαμβάνεται και το ότι σας συμπαθούμε πολύ (μα πολύ)!
:)
----------------------------------
Ρίτσα,
Αχ!Ξέρω, σου λέω!
Σε φιλώ κι εγώ
----------------------------------
Konstantine dear,
An kai didaskomai synexos apo sena thn texnh (kai thn klinikh methodo)tou autosarkasmou, eimai mallon kakh mathitria kai merika pragmata me berdevoun.
Anarotiemai, tha htheles na eisai o synodos mou se mia ekseraitkh ekdhlosh pou den thelo na xaso me tipote, to apogefma ths epomenhs Defteras kai, me thn efkairia na sou ypevalla merikes diefkrinistikes erothseis epi tou... mathimatos?
:))))
----------------------------------
Μετεωρίτη μου,
επίσης, επίσης! Τι χαρά, άλλη μια φαν της Μπλίξεν στις μέρες μας!

genna είπε...

όλα υπέροχα, έγραφα τόση ώρα, έκλεισα το παράθυρο, καλό μήνα έλεγα και φιλί... και να διαβάζεις όπου σε πάει η καρδιά γλυκέ μου μπελά...

MenieK είπε...

καλό σου μήνα :)

Caesar είπε...

Το φιλί που αποθέτω στο χέρι σας δεν είναι από τα χείλια,
μά από την καρδιά μου..
Καλησπέρα σας :)

Μετεωρίτης είπε...

καλημέρες ξανά!
(διάβασα ξανά αποσπάσματα από το post, με έκανες να αρχίσω να ψάχνω...)

ritsmas είπε...

Καλησπέρα και από μενα. Ελπίζω όλα να είναι καλα.
ριτς

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Ψιλοβρέχει

just me είπε...

Πέρυσι τέτοιον καιρό ακόμη δεν θα πειθόμουν ποτέ ότι θα φτάσει η στιγμή να νιώθω τόσο καλά και, κυρίως, ζωντανά με αυτό το μυστήριο πράγμα που λέγεται μπλογκ!
Ακόμη δεν πιστεύω ότι χαίρομαι τόσο όταν τα ποστ που αφήνω συνήθως να σκονίζονται (τη διαολεμένη η σκόνη, οι κυρίες της παρέας το ξέρουν καλύτερα, δεν τη προφταίνεις ποτέ όσο κι αν περιφέρεις φιλότιμα _πόσο μάλλον αν δεν_ τα ξεσκονόπανά σου) όλο και κάποιος θα βρεθεί να τα ξεσκονίσει αντί για μένα.
Δεν θα το πίστευα ότι μπορεί και να μου γίνουν απαραίτητες οι καλημέρες και οι καληνύχτες και τα ηλεκτρονικά φιλιά και τα εύγλωττα όσο και αμφίσημα δελτία καιρού...

Γερνάω πολύ γρήγορα και χάνω τον πραγματισμό μου; Παλιμπαιδίζω γραφικά και μπερδεύω το παραμύθι με την πραγματική ζωή (δηλαδή, στην ουσία, και πάλι γερνάω);

Δεν ξέρω. Δεν θέλω όμως να μάθω. Το εγχείρημα αυτό υπήρξε ήδη, πέρα από περιέργεια και αναψυχή και εκτόνωση, ένα ακόμη τοσοδά βηματάκι αυτογνωσίας και τώρα πλέον σκοπεύω μόνο να το χαίρομαι, όσο κρατήσει, και να προσπαθώ να εκπέμπω πίσω ό,τι όμορφο και θετικό και ζωντανό εισπράττω από αυτή την επικοινωνία.

Καλό σαββατοκύριακο!

ritsmas είπε...

χαιρετώ και απο εδω και καλή Κυριακή, μιας και το Σαββατο το ροκανίσαμε λίγο λίγο. Κατι λιγα μένουν ακόμη.
ριτς

Μετεωρίτης είπε...

KI ΕΓΩ
έτσι νιώθω!!

Και ειδικά αυτό το σαββατοκύριακο που με γονάτισε η υγρασία, η κούραση και η αδράνεια... μου έλειψαν και τα blogs και οι καλημέρες και όλο αυτό το υπέροχο "γεμιστερό" συναίσθημα που σου προκαλεί η ανταλλαγή απόψεων (και όλα τα άλλα..!)

Σςς!!
Η μπλογκόσφαιρα κοιμάται αυτό το σαββατοκύριακο!
ΠΟΥ πήγαν όλοι;!

ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ!!

Sigmataf είπε...

KALHSPERA!