Περιμένοντας την πολυσυζητημένη έκθεση, περιμένοντας την ώρα να περάσει για να τελειώσει μια, δυστυχώς και δυσοίωνα, άεργη μέρα (και περιμένοντας, πάντα, τη βροχή που δεν λέει να πέσει εκεί όπου βρίσκομαι εγώ _και να με ξεπλύνει).
.jpg)
.jpg)
Egon Schiele, Autumn Sun
Egon Schiele, Autumn Trees
22 σχόλια:
destroy Athens και βλακείες:< Ευτυχώς που το ανέβασες να ξαναθυμηθώ τι είναι τέχνη, τους εναλλακτικούς μου μέσα :)
καλημέρα, βλέποντας όμορφους πίνακες, πάντα θα ήθελα να τους είχα σε μια μεγάλη κατοικία ή να έμπαινα μέσα τους όπως η ...Μ.Πόπινς ;))
Εγω εχω θυμώσει με το Destroy Athens . Δεν ξερω πια τί ειναι και τί δεν ειναι τέχνη. Αν το ακραίο ειναι τέχνη να το δεχτώ, αλλά να μπορώ να ερμηνεύσω την ακρότητα του. Ο,τι δεν το καταλαβαίνει ο άλλος δεν ειναι αυτομάτως τέχνη.... Καλα μη σας ζαλίσω τώρα με όλα αυτα τα μικρά τα δικά μου. Ευτυχώς μας εβαλες μουσική και γαληνεύει η ψυχή μας.
Καλησπε΄ρα και καληνυχτα
Ούτε την μουσική μπορώ να ακούσω (δυστυχώς), ούτε την επικαιρότητα παρακολουθώ το τελευταίο (μεγάλο!) διάστημα...
Όμως τα λόγια σου (και οι πίνακες που διψούν) με οδηγούν από άλλο δρόμο στην υπέροχη "Προσευχή" σου:
Δέξου με. Ξέπλυνε από πάνω μου τ’ αποκαΐδια της μεγάλης φωτιάς (κι όλων των εμπρησμών) και την ενοχή της συν-ενοχής (κι όλες τις ενοχές), βρέξε την ψυχή μου, θόλωσε το βλέμμα μου με τη διαύγειά σου. Αγκάλιασέ με, μπες μέσα μου, πότισέ με με τα αρχέγονα νετρίνα της αιωνιότητάς σου _ ύστατο αντίδοτο στον τρόμο του χρόνου.
Διώξε μου τα όνειρα, στείλε μου όνειρα. Νανούρισέ με.
Στον αφρό σου, στον βυθό σου, δέξου με.
!
Πολύ δυνατοί αυτοί οι "αδύνατοι" χρωματικά πίνακες.
Εσύ τελικά μόνο κακός μπελάς δεν είσαι.
Ευχαριστώ.
Συχνά νοιώθω άβολα, μειονεκτικά, επειδή ονόματα όπως "Εγκον Σίγκολε" και πολλά άλλα δεν χτυπούν κάποιο καμπανάκι. 'Εχω αδυναμία στο να θυμάμαι ονόματα συγγραφέων, ζωγράφων, συνθετών (εκτός από τους πολύ γνωστούς) που τα έργα τους με άγγιξαν, Μπερδεύομαι με τα άπειρα ονόματα, ακόμη κι ελληνικά. Μα χαίρομαι τις δημιουργίες τους όταν τις νοιώσω στις αισθήσεις μου. Απολογία ή εξομολόγηση. 'Ισωςκαι τα δυό...
Ζητώ συγνώμη από τον Egon Schiele (αν με διαβάσει...) και από σένα (που σίγουρα θα με διαβάσεις) για την κακοποίηση του ονόματός του. (με μπέρδεψε η Ρουαγιάλ Σιγκολέ, βλέπεις...)
Meniek,
Ρίτσα,
Κι εγώ μαζί σας, θυμωμένη αλλά και χαρούμενη, καθότι, ως μη εντρυφούσα επιμελώς στα σύγχρονα καλλιτεχνικά ρεύματα, αισθάνομαι μερικές φορές ανασφαλής και μπερδεμένη και νομίζω ότι φταίει η ελλιπής καλλιτεχνική παιδεία μου. Ωστόσο, τελικά πιστεύω ότι αν αγαπάς έστω και λίγο, αλλά ειλικρινά, την τέχνη, γεννιέται μέσα σου ένα αλάνθαστο κριτήριο για την αλήθεια του έργου και για την αυθεντική αγωνία του καλλιτέχνη _νομίζω τουλάχιστον. Όσο για το Destroy Athens, τι να πω… Κρατώ τα λόγια σου, Ρίτσα, «αν το ακραίο είναι τέχνη να το δεχτώ, αρκεί να μπορώ να ερμηνεύσω την ακρότητά του». Κατά τα άλλα, η κουβέντα είναι πολύ μεγάλη για να γίνει από εδώ, όχι γιατί εγώ έχω πρόβλημα, καλοδεχούμενη θα ήταν σε αυτό το μπλογκ, απλώς, προσωπικά, δεν διαθέτω τα θεωρητικά εφόδια. Πάντως, όποιος θέλει… :))
-----------------------------------
Caesar,
εγώ, πάντως, θα θυσίαζα με χαρά μια μεγάλη κατοικία (και περισσότερες μη σου πω), αν μπορούσα μπαινοβγαίνω μέσα σε ζωγραφικούς πίνακες σαν τη Μαίρη Πόπινις!
:))
-----------------------------------
Emilly!
Με εκπλήσσεις με τη διαίσθησή σου! Αν και ήθελα να μοιραστώ τους πίνακες και την υπέροχη μουσική των Rachel’s, ο κωδικός ήταν «να με ξεπλύνει» _και συ με αποκωδικοποίησες!
(Μέσα στη μέρα, με την άδειά σου, θα σου στείλω δυο-τρία αρχειάκια mp3 με αυτά τα κομμάτια, είναι από τη μουσική που είχαν γράψει οι Rachel’s για μια παράσταση για τη ζωή του Egon Schiele, μιας και δεν μπορείς να τ’ ακούσεις).
-----------------------------------
Αίθρα,
γιατί μ’ ευχαριστείς; (Εγώ θα έπρεπε, για τη φιλοφρόνησή σου).
:)
-----------------------------------
Heliotypon,
ευχαριστώ για την επίσκεψή σου. Κανείς δεν τα ξέρει όλα, κάποιες φορές επιλεκτικά κάποιες φορές τυχαία πραγματοποιούνται απλώς κάποιες «συναντήσεις» _και προσπερνάμε ή μένουμε.
Aυτοί δεν είναι φθινοπωρινοί πίνακες, είναι η άνοιξη (της τέχνης) στην μπλογκόσφαιρα :). Καλό μας απόγευμα.
ΥΓ. Για βροχές περίμενε το Σαβ/κο στις στέλνω αφειδώς.
Εγώ έκανα κάτι άλλο: άκουσα και τις τρεις μουσικές σου μαζί. Δε θα το πιστέψεις αλλά στο μπλογκ σου σήμερα ήταν σα να έπεφτε βροχή:))))))
Καλό σου βράδυ
Καλησπέρα.
Δεν μου φτάνει η βροχή της μουσικής ουτε των ζωγραφικών έργων.
Εχω ανάγκη λεπτή βροχούλα αληθινή, ή μπόρα με ουράνιο τόξο μετά ή δυνατή ποτιστική βροχή, ή έστω αέρινο ψιλόβροχο.
Δεν μου φτάνουν οι νότες και τα χρώματα να ξεπλυθεί από το μυαλο μου η σκόνη.
Νερό θέλω!
Νερό από τον ουρανό...
Adaeus, αν είναι αλήθεια αυτό που μου απαντάς στο μπλογκ σου... please, save the last dance for me!
;)
-----------------------------------
Νεράιδα,
είσαι θεά (γνωστόν, εκ του περισσού η επανάληψη)! Πού το σκέφτηκες! Το έκανα κι εγώ και το αποτέλεσμα ήταν όντως θεϊκό!!
Καλή σου μέρα.
-----------------------------------
Ραλούκα,
κι εγώ! Αλλά κανείς δεν με παίρνει στα σοβαρά. Ο ουρανός δεν λέει να βρέξει αληθινό νερό και οι φίλοι εδώ με "δουλεύουν".¨
:)
Σε φιλώ.
καλημέρα μόνο υπέροχα φθινοπωρινά χρώματα, γήινα δέντρα και φύλλα βλέπω, δεν ακούω, αλλά δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία... καλημέρα και πάλι γλυκιέ μπελά!
Kalhmera... :) eteroxronismenh...
Prepei kathos perpato na mhn eime toso dektiktos se eikones dioti:
Kindinevei h somatikh mu akereotita, h psixikh mu ygeia (kala auth paei.. th xasame), vlepo filus ke den tus anagnorizo (nai exei tyxei ke auto mallon). Omos xthes vradi kathos perpatusa sthn plaka (epestrefa apo autopsixagogia), hmun sxetika normal ospu vlepo mia glastra me kapelo (etsi akrivos!)... tote afethika. Mesa s' auth thn polh den prokite na agiaso pote.
Se filo... "epikindinh" mu filh :)
Kalhmera (auth einai bonus!)
Nice photos, congratulations.
Bonitas fotos, parabéns.
Congratulations you the Greek Soccer. Final The phase of the champioship of Europe 2008 already is reached. Now in front will be the European.
πολύ χάρηκα διαπιστώνοντας τις αναρτήσεις έργων του Εγκον Σίλε στο ιστολόγιό σας. Τον αγαπώ ιδιαίτερα και ομολογώ ότι περιμένω την έκθεση πώς και πώς... Υποθέτω ότι έχετε υπόψη σας την καταπληκτική μουσική των Rachel's, τον δίσκο τον αφιερωμένο στον ζωγράφο, "Music for Egon Schiel". Με χαιρετισμούς και χαμόγελα, Βασ.Ρου.
ωπς, αμέσως μετά διαπίστωσα την προσφορά της μουσικής τους... Ζητώ συγγνώμη για την ενθουσιασμένη βιασύνη μου!
Αγαπητέ Silio d' Aprile,
kαλωσήλθατε στο φτωχικό μου. Και βέβαια δεν χρειάζεται συγγνώμη για την "ενθουσιασμένη βιασύνη"· ο ενθουσιασμός στην εποχή μας είναι, μου φαίνεται, πολυτέλεια που ελάχιστοι την επιτρέπουν στον εαυτό τους, οπότε όταν προσφέρεται πρέπει να εκλαμβάνεται ως δώρο. Ευχαριστώ εγώ για την επίσκεψη και την πληροφορία για τη μουσική των Rachel's που θα ήταν πολύτιμη αν δεν είχα ήδη την τύχη να την έχω γνωρίσει.
...θα κάνω ανάλογη ανάρτηση στο δικό μου ιστολόγιο. Ελπίζω να έχει επισκεψιμότητα η έκθεση. Οντως, ο ενθουσιασμός είναι τόσο πολύτιμος διότι είναι ακόμη πιο σπάνιος στην καθημερινότητα. Κι όταν πρωτοάκουσα τον δίσκο των Rachel's ένιωσα μια συναίσθηση που δεν έχει χαθεί ακόμη και τώρα, τουλάχιστον δέκα χρόνια αργότερα. (Είδα και τη σχετική ανάρτηση που έχετε κάνει για το poema - ευχαριστώ κι ανταποδίδω με στίχους...)
Υπέροχο post!
Αγαπητή Roadartist,
καλωσήλθες και σ' ευχαριστώ (χαίρομαι που το εγκρίνεις, με βάση όσα πρόλαβα να... κρυφοκοιτάξω στο προφίλ σου!)
:)
Δημοσίευση σχολίου