--------------------------------- Ανώνυμε-η, ...και για το λόγο αυτό πρέπει να στερηθούν ΚΑΙ την Τέχνη, με ό,τι αυτή φέρνει στην ψυχή και στο πνεύμα των ανθρώπων; Eίναι μήπως πολιτικά μη σωστό να χαίρεται ο άνθρωπος πριν λυθούν τα κοινωνικά, άρα και τα προσωπικά του προβλήματα; Παρεμπιπτόντως, το "ψωμί και τριαντάφυλλα" σού λέει κάτι (εννοώ, κεντρίζει την ιστορική σου μνήμη);
Και _τελευταία μου απορία_ τη σιγουριά αυτού του "υπάρχει:" με το οποίο αρχίζει το σχόλιό σου την αντλείς από κάποια επισήμως και ομαδικά διακηρυγμένη κατάφαση των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων και των οικογενειών τους στον ψυχικό ζόφο και στην πνευματική ερημία _κάτι σαν αυτοτιμωρία για το ότι δεν ανήκουν στην προνομιούχα κάστα των εχόντων και κατεχόντων και άρα "διακαιούχων" της ευλογίας της Τέχνης _ ή από την πεποίθηση ότι υπάρχει συλλογική έκφραση συναισθημάτων και εσύ είσαι εντεταλμένος να τη διερμηνεύσεις;
Δεν ήθελα να επέμβω και να αλλοιώσω το κλίμα και το πνεύμα της αφιέρωσης, αλλά επιστρέψτε μου να ακουμπήσω ένα τόσο δα τουβλάκι, δίκην υποσημείωσης στην απάντηση της just me στον φίλο Ανώνυμο, απάντηση την οποία με χαρά προσυπογράφω. Επειδή το ρόδο έχει βέβαια αγκάθι αλλά δεν είναι απαραίτητο να κεντρίζει την ιστορική μας μνήμη, αναλαμβάνω να θυμίσω ότι το Ψωμί και Τριαντάφυλλα ήταν ένα επαναστατικό τραγούδι (ποίημα που έγινε τραγούδι). «Και οι καρδιές πεινούν όπως και τα σώματα» λένε οι στίχοι του τραγουδιού «Bread and Roses» που τραγουδούν οι γυναίκες (εργάτριες) της Μασαχουσέτη όταν κατεβαίνουν στην απεργία το 1912 !!! Από τότε ήξεραν να αντιστέκονται και στην πείνα και στον πνευματικό και ψυχικό ζόφο «Φυσικά και πολεμούμε για το ψωμί αλλά και για τα τριαντάφυλλα πολεμούμε» έλεγαν τότε, πριν από 100 ολόκληρα χρόνια! Οι στίχοι του τραγουδιού είναι στη wikipedia bread and Roses και σας βάζω και μια ερμηνεία που βρήκα από μια χορωδία που ερμηνεύει για το ‘Ίδρυμα Ρόζεμπεργκ (ναι του Τζούλιους και της Έθελ) bread and Roses
Τα τριαντάφυλλα είναι συσκευές αντίστοιχες των κινητών τηλεφώνων: αποτελούν μέσα επικοινωνίας με τον κόσμο της αντιύλης. Τη χρήση τους γνωρίζουν, μόνο, πρόσωπα που διαθέτουν ανυμένεη καρδιά (π.χ. Πολιτκόφσκαγια, Εστεμίροβα, Κ.Κ.). Για τη συμβατική χρήση που επιθυμούν όλοι οι υπόλοιποι, υπάρχουν τα γαρύφαλλα. Άλλωστε, ένας μεγάλος αρχαίος φιλόσοφος (μου διαφεύγει το όνομά του) είχε πει την περίφημη ρήση: «αφού δεν το μπορείς, τι το θες;».
Πόλυ, κανένα κλίμα δεν αλλιώνεις, ίσα ίσα που το ενισχύεις και το πλουτίζεις με το "τουβλάκι" της έρευνας και της γνώσης που προσθέτεις (απλώς, εγώ δεν ανέλυσα τίποτα, γιατί για κάποιο λόγο είμαι βέβαιη ότι ο φίλος Ανώνυμος ξέρει πολύ κάλα τα περί ψωμιού και τριαντάφυλλων, απλώς θεωρεί ότι ως πολιτική στάση είναι για τα μπάζα ή μάλλον για τα ΤΟΥΒΛΑ _πώς αλλιώς να εξηγήσω τα κεφαλαία;)
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συμβολή σου _και επειδή κάτι συνέβη μάλλον κατά τη μεταφορά του λινκ του τραγουδιού, το ξαναβάζω εδώ, για να μην πάει χαμένος ο κόπος σου: bread and roses -------------------------------- Ανώνυμε, αφού από τη μια σου διαφεύγει το όνομα του μεγάλου αρχαίου φιλοσόφου τον οποίο επικαλείσαι και από την άλλη διαφεύγεις της στοιχειώδους δημοκρατικής υποχρέωσης να μιλήσεις επώνυμα (ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τη διαδικτυακή επικοινωνία), είναι μάλλον δύσκολο να συνδιαλεχθούμε. Kρίμα... (όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί όλα ξεκίνησαν από την αφιέρωση σε ένα νέο κορίτσι που θέλησε να δηλώσει την αισιοδοξία της και την πίστη της στην άνοιξη/μέλλον όπου όλα γίνονται καλύτερα, όπως είχε γράψει στο σχόλιό της στην προηγούμενη ανάρτηση). ΥΓ. Άλλωστε και να 'θελα να συνεχίσω τη συζήτηση δεν μπορώ, γιατί ομολογώ στάθηκε αδύνατον να καταλάβω τι θέλει να πει το δεύτερο σχόλιο
. κάποιος φιλόσοφος πρέπει να 'χει πεί, ή νά 'χει σκεφθεί οτι " άν είναι μιά φορά δύσκολο να ζήσουμε χωρίς τούβλα, είναι δέκα φορές πιό δύσκολο να ζήσουμε χωρίς "την Τέχνη, με ό,τι αυτή φέρνει στην ψυχή και στο πνεύμα των ανθρώπων".
. το ήξεραν στην Κατοχή, το ήξεραν στα ξερονήσια, ( χωρίς "τούβλο" και μέσα σε σκηνές· χειμώνα μέσα στις λάσπες και καλοκαίρι στον πυρωμένο ήλιο τού Αιγαίου ) όταν κάναν θεατρικές ομάδες και γράφαν τραγούδια !
. Αυτοί πού δεν μπορούν να το ξέρουν είναι οι ανέξοδα αυτοαποκαλούμενοι ..αριστεροί ( τού γλυκού νερού ), μονίμως αμφισβητούντες και γκριναρολογούντες !
. Η Μουσική είναι ψυχαγωγός και το συγκεκριμένο είναι θεϊκό !
Η φαντασία του κάθε ανθρώπου και τα όνειρά του είναι τελείως άσχετα με την κατάσταση επιβίωσης του.Εννοείται βέβαια πως δεν έχει το χρόνο να το κάνει τόσο συχνά αλλά με μία αφορμή όπως αυτή του Μέντελσον δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη.. Φιλάκια zVyk!
Aγαπητέ Γκιώνη, για... γκιώνης, μια χαρά μελωδικά τα λέτε! :) :) :) Επαυξάνω σε όλα, πλην της γενίκευσης περί "αυτοαποκαλούμενων αριστερών", όχι γιατί δεν υπάρχουν -και παραϋπάρχουν_τέτοιοι, αλλά γιατί οι ταμπέλες και οι γενικεύσεις δεν βοήθησαν ποτέ σε τίποτα _αυτό προσπάθησα να εξηγήσω και στον μυστηριώδη Ανώνυμο! -------------------------------- Στελίνα, να 'σαι καλά που φέρνεις τη δροσιά και την ευαισθησία σου και εδώ. Δυστυχώς, στην ηλικία σου (που ωστόσο ήταν λίγο διαφορετικά τα πράγματα) αφέθηκα να σκέφτομαι σαν τον Ανώνυμο (που δεν ξέρω την ηλικία του), και τώρα αναζητώ τον χαμένο _ψυχολογικά- χρόνο! :)
ίσως και να μας χρειάζεται ένας Μέντελσον όπως ο Μέντελσον χρειάστηκε τη μουσική αν είναι αλήθεια πως ακούστηκαν ποτέ μουσικές δίχως υπογραφή κι άνθρωποι δίχως όνομα για δυστυχία
το υφιστάμενο κι εκείνο το άλλο του που το κάνει αγνώριστο το υφιστάμενο και τούτο το άλλο που το κάνει ανήκουστο αφού η αιτία της μουσικής ως εμμενής προκύπτει στο αποτέλεσμά της Καληνύχτα του Μάρτη έρχεται η σειρά Βαγγέλης Ι.
Βαγγέλη! (επαν)ήρθες σαν την Άνοιξη _καταπώς έλεγε το τραγουδάκι των γονιών μας :)
Moυ επιτρέπεις ελπίζω το κάπως... εξπρεσιονιστικό σχόλιο, αλλά μου ήρθε αυθόρμητα μόλις είδα το σχόλιό σου, και το εννοώ. Ελπίζω να είναι όλα καλά, ή σχετικά καλά (η σχετικότητα είναι, πιστεύω, ό,τι πιο κοντινό έχουμε προς αυτό που στην καθημερινή γλώσσα αποκαλούμε συνεκδοχικά "ευτυχία" με την έννοια της ευ-τυχίας) και να έχουμε πάλι τη χαρά να σε διαβάζουμε πολλαπλώ τω τρόπω στις ιστοσελίδες σου.
11 σχόλια:
Υπάρχει άνθρωπος που να ακούει αυτή τη μουσική και να μη γεμίζει ευτυχία;
Υπάρχει: μερικές εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες ανέργων που κινδυνεύουν να στερηθούν ακόμα και τα ΤΟΥΒΛΑ των σπιτιών τους
ZVyk,
υπάρχει! Ο/Η Ανώνυμος κάτω από σένα :)
---------------------------------
Ανώνυμε-η,
...και για το λόγο αυτό πρέπει να στερηθούν ΚΑΙ την Τέχνη, με ό,τι αυτή φέρνει στην ψυχή και στο πνεύμα των ανθρώπων; Eίναι μήπως πολιτικά μη σωστό να χαίρεται ο άνθρωπος πριν λυθούν τα κοινωνικά, άρα και τα προσωπικά του προβλήματα; Παρεμπιπτόντως, το "ψωμί και τριαντάφυλλα" σού λέει κάτι (εννοώ, κεντρίζει την ιστορική σου μνήμη);
Και _τελευταία μου απορία_ τη σιγουριά αυτού του "υπάρχει:" με το οποίο αρχίζει το σχόλιό σου την αντλείς από κάποια επισήμως και ομαδικά διακηρυγμένη κατάφαση των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων και των οικογενειών τους στον ψυχικό ζόφο και στην πνευματική ερημία _κάτι σαν αυτοτιμωρία για το ότι δεν ανήκουν στην προνομιούχα κάστα των εχόντων και κατεχόντων και άρα "διακαιούχων" της ευλογίας της Τέχνης _ ή από την πεποίθηση ότι υπάρχει συλλογική έκφραση συναισθημάτων και εσύ είσαι εντεταλμένος να τη διερμηνεύσεις;
(φιλικά)
Δεν ήθελα να επέμβω και να αλλοιώσω το κλίμα και το πνεύμα της αφιέρωσης, αλλά επιστρέψτε μου να ακουμπήσω ένα τόσο δα τουβλάκι, δίκην υποσημείωσης στην απάντηση της just me στον φίλο Ανώνυμο, απάντηση την οποία με χαρά προσυπογράφω.
Επειδή το ρόδο έχει βέβαια αγκάθι αλλά δεν είναι απαραίτητο να κεντρίζει την ιστορική μας μνήμη, αναλαμβάνω να θυμίσω ότι το Ψωμί και Τριαντάφυλλα ήταν ένα επαναστατικό τραγούδι (ποίημα που έγινε τραγούδι).
«Και οι καρδιές πεινούν όπως και τα σώματα» λένε οι στίχοι του τραγουδιού «Bread and Roses» που τραγουδούν οι γυναίκες (εργάτριες) της Μασαχουσέτη όταν κατεβαίνουν στην απεργία το 1912 !!! Από τότε ήξεραν να αντιστέκονται και στην πείνα και στον πνευματικό και ψυχικό ζόφο «Φυσικά και πολεμούμε για το ψωμί αλλά και για τα τριαντάφυλλα πολεμούμε» έλεγαν τότε, πριν από 100 ολόκληρα χρόνια!
Οι στίχοι του τραγουδιού είναι στη wikipedia bread and Roses και σας βάζω και μια ερμηνεία που βρήκα από μια χορωδία που ερμηνεύει για το ‘Ίδρυμα Ρόζεμπεργκ (ναι του Τζούλιους και της Έθελ) bread and Roses
Τα τριαντάφυλλα είναι συσκευές αντίστοιχες των κινητών τηλεφώνων: αποτελούν μέσα επικοινωνίας με τον κόσμο της αντιύλης. Τη χρήση τους γνωρίζουν, μόνο, πρόσωπα που διαθέτουν ανυμένεη καρδιά (π.χ. Πολιτκόφσκαγια, Εστεμίροβα, Κ.Κ.). Για τη συμβατική χρήση που επιθυμούν όλοι οι υπόλοιποι, υπάρχουν τα γαρύφαλλα. Άλλωστε, ένας μεγάλος αρχαίος φιλόσοφος (μου διαφεύγει το όνομά του) είχε πει την περίφημη ρήση: «αφού δεν το μπορείς, τι το θες;».
Πόλυ,
κανένα κλίμα δεν αλλιώνεις, ίσα ίσα που το ενισχύεις και το πλουτίζεις με το "τουβλάκι" της έρευνας και της γνώσης που προσθέτεις (απλώς, εγώ δεν ανέλυσα τίποτα, γιατί για κάποιο λόγο είμαι βέβαιη ότι ο φίλος Ανώνυμος ξέρει πολύ κάλα τα περί ψωμιού και τριαντάφυλλων, απλώς θεωρεί ότι ως πολιτική στάση είναι για τα μπάζα ή μάλλον για τα ΤΟΥΒΛΑ _πώς αλλιώς να εξηγήσω τα κεφαλαία;)
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συμβολή σου _και επειδή κάτι συνέβη μάλλον κατά τη μεταφορά του λινκ του τραγουδιού, το ξαναβάζω εδώ, για να μην πάει χαμένος ο κόπος σου: bread and roses
--------------------------------
Ανώνυμε,
αφού από τη μια σου διαφεύγει το όνομα του μεγάλου αρχαίου φιλοσόφου τον οποίο επικαλείσαι και από την άλλη διαφεύγεις της στοιχειώδους δημοκρατικής υποχρέωσης να μιλήσεις επώνυμα (ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τη διαδικτυακή επικοινωνία), είναι μάλλον δύσκολο να συνδιαλεχθούμε. Kρίμα... (όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί όλα ξεκίνησαν από την αφιέρωση σε ένα νέο κορίτσι που θέλησε να δηλώσει την αισιοδοξία της και την πίστη της στην άνοιξη/μέλλον όπου όλα γίνονται καλύτερα, όπως είχε γράψει στο σχόλιό της στην προηγούμενη ανάρτηση).
ΥΓ. Άλλωστε και να 'θελα να συνεχίσω τη συζήτηση δεν μπορώ, γιατί ομολογώ στάθηκε αδύνατον να καταλάβω τι θέλει να πει το δεύτερο σχόλιο
. καλημέρα κι από μένα, και μιά μικρή συμβολή :
. κάποιος φιλόσοφος πρέπει να 'χει πεί, ή νά 'χει σκεφθεί οτι " άν είναι μιά φορά δύσκολο να ζήσουμε χωρίς τούβλα, είναι δέκα φορές πιό δύσκολο να ζήσουμε χωρίς "την Τέχνη, με ό,τι αυτή φέρνει στην ψυχή και στο πνεύμα των ανθρώπων".
. το ήξεραν στην Κατοχή, το ήξεραν στα ξερονήσια, ( χωρίς "τούβλο" και μέσα σε σκηνές· χειμώνα μέσα στις λάσπες και καλοκαίρι στον πυρωμένο ήλιο τού Αιγαίου ) όταν κάναν θεατρικές ομάδες και γράφαν τραγούδια !
. Αυτοί πού δεν μπορούν να το ξέρουν είναι οι ανέξοδα αυτοαποκαλούμενοι ..αριστεροί ( τού γλυκού νερού ), μονίμως αμφισβητούντες και γκριναρολογούντες !
. Η Μουσική είναι ψυχαγωγός και το συγκεκριμένο είναι θεϊκό !
Η φαντασία του κάθε ανθρώπου και τα όνειρά του είναι τελείως άσχετα με την κατάσταση επιβίωσης του.Εννοείται βέβαια πως δεν έχει το χρόνο να το κάνει τόσο συχνά αλλά με μία αφορμή όπως αυτή του Μέντελσον δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη..
Φιλάκια zVyk!
Aγαπητέ Γκιώνη,
για... γκιώνης, μια χαρά μελωδικά τα λέτε! :) :) :)
Επαυξάνω σε όλα, πλην της γενίκευσης περί "αυτοαποκαλούμενων αριστερών", όχι γιατί δεν υπάρχουν -και παραϋπάρχουν_τέτοιοι, αλλά γιατί οι ταμπέλες και οι γενικεύσεις δεν βοήθησαν ποτέ σε τίποτα _αυτό προσπάθησα να εξηγήσω και στον μυστηριώδη Ανώνυμο!
--------------------------------
Στελίνα,
να 'σαι καλά που φέρνεις τη δροσιά και την ευαισθησία σου και εδώ. Δυστυχώς, στην ηλικία σου (που ωστόσο ήταν λίγο διαφορετικά τα πράγματα) αφέθηκα να σκέφτομαι σαν τον Ανώνυμο (που δεν ξέρω την ηλικία του), και τώρα αναζητώ τον χαμένο _ψυχολογικά- χρόνο! :)
ίσως και να μας χρειάζεται ένας Μέντελσον
όπως ο Μέντελσον χρειάστηκε τη μουσική
αν είναι αλήθεια πως ακούστηκαν ποτέ μουσικές δίχως υπογραφή
κι άνθρωποι δίχως όνομα για δυστυχία
το υφιστάμενο κι εκείνο το άλλο του που το κάνει αγνώριστο
το υφιστάμενο και τούτο το άλλο
που το κάνει ανήκουστο
αφού η αιτία της μουσικής ως εμμενής προκύπτει στο αποτέλεσμά της
Καληνύχτα
του Μάρτη έρχεται η σειρά
Βαγγέλης Ι.
Βαγγέλη!
(επαν)ήρθες σαν την Άνοιξη _καταπώς έλεγε το τραγουδάκι των γονιών μας :)
Moυ επιτρέπεις ελπίζω το κάπως... εξπρεσιονιστικό σχόλιο, αλλά μου ήρθε αυθόρμητα μόλις είδα το σχόλιό σου, και το εννοώ. Ελπίζω να είναι όλα καλά, ή σχετικά καλά (η σχετικότητα είναι, πιστεύω, ό,τι πιο κοντινό έχουμε προς αυτό που στην καθημερινή γλώσσα αποκαλούμε συνεκδοχικά "ευτυχία" με την έννοια της ευ-τυχίας) και να έχουμε πάλι τη χαρά να σε διαβάζουμε πολλαπλώ τω τρόπω στις ιστοσελίδες σου.
Ευχαριστώ που με θυμήθηκες!
Δημοσίευση σχολίου