Παρασκευή, Ιουνίου 26, 2009

INTERIORS

Vilhelm Hammershoi, Interior, Strangade 30, (1909)
(από
εδώ)


ΔΥΟ ΣΙΩΠΕΣ

Ι
Απαλά, πουπουλένια σκιρτήματα στον περιστερώνα∙
ένα στρίψιμο του λαιμού, ένα ανάδεμα των φτερών,
στις φωτεινές γρίλιες που αφήνουν οι σανιδένιοι τοίχοι_
όσο περίτεχνοι, όσο καλά μονταρισμένοι κι αν είναι–
σαν υπόνοια κάγκελων φυλακής∙
σκοποί ζεσταμένοι κι εκτοπισμένοι σαν νερό
που ξεχείλισε απ' το μπάνιο αναζητώντας ένα καλούπι:
μια μικρή παράσταση, με τη ζωηράδα τους συγκαλυμμένη,
με τη λευκότητά τους αντιληπτή παρά το σκοτάδι.

ΙΙ
Τα παιδιά σωπαίνουν με το αζημίωτο
Στα σεμνότυφα στόματα, στα ασκητικά βλέμματα,
υπάρχει κάποια μομφή. Ή μήπως εγώ είμαι που,
όταν ένα ένα παρεκτρέπονται
και επιστρέφουν στη φυσική κατάσταση
του θορύβου, θα ‘θελα να αφουγκράζονταν
πιο πολύ τον κόσμο, και να τον αμφισβητούσαν λιγότερο∙ θα ‘θελα
για τον εαυτό μου ένα πρόσχημα για να σωπαίνω,
ή αν μιλώ, να μιλώ καταναγκαστικά;

Φράνσις Λέβιστον


σιωπή (αντιστίξεις ατάκτως ερριμμένες):
χώρος ή κατάσταση;
φυλακή ή ελευθερία;
μομφή ή έπαθλο;
σκοπός ή μέσον;
πλούτος ή ένδεια;
αρετή (“κρείττον το σιγάν”) ή ιδιοτέλεια (“κρύβε λόγια”);
γυαλί που σπάει (διαφάνεια;) ή υγρό που ρέει (αίμα;);
φως ή σκοτάδι;
(και πάντως, και κυρίως) επιλογή ή καταναγκασμός;

εντέλει, “όσα δε φτάν’ η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια” ή “…πηδάει και τα φτάνει”;


TWO SILENCES

Ι
Soft, feathered stirrings in the dovecote;

a quirk of napes, a distinction of quills,/

in the slats of light the clapboard walls-/

no matter how well-made, how dove-tailed_/

admit, their suggestion of prison bars;/

airs warmed and displaced as water/

poured off the bath to discover a form:/

a number given, their quickness covered,/

their whiteness understoοd despite the dark./

II

The kids are doing sponsored silences./i

n the prim mouths, the ascetic looks,/

there is some reproach. Or is it in me,/

when one by one the forget themselves/

and return to the natural condition/

of noise, that I wish they had listened/

more to the world, and questioned less; I wish/

for myself an excuse to be silent,/

or if I speak, to speak from some duress?/

Frances Leviston


13 σχόλια:

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

«θα ‘θελα να αφουγκράζονταν
πιο πολύ τον κόσμο, και να τον αμφισβητούσαν λιγότερο»

Η παρατήρηση του κόσμου ως «απουσία» , ως «οραματική θέαση», ως «εκμηδένιση» του θεατή…

Και τα δίπολα των αντιστίξεων που ορίζουν – πώς αλλιώς; - την «ταυτότητα της σιωπής μέσα σε ένα διάστημα διάτρητων ήχων» επαναφέρουν την συζήτηση για την Αισθητική της Σιωπής της Σούζαν Σόνταγκ…

Καλή βδομάδα!

dodo είπε...

"θα ‘θελα
για τον εαυτό μου ένα πρόσχημα για να σωπαίνω,..."
: Ναι, συχνά ;-)

Διάβασα τις αντιστίξεις σου σαν ένα άλλο, χωριστό ποίημα- νομίζω ότι θα χρειασθεί να επανέλθω...

just me είπε...

Πόλυ,
είναι απίστευτο, αλλά η επιλογή των "Δύο σιωπών" της Λέβιστον, οι πίνακες του Χάμερσόι, η ανάγνωση της ανάρτησης του Nαυτίλου γιατ την Αισθητική της σιωπής και μιας ανάρτησης στον εξαιρετικό ιστότοπο του Κώστα Κουτσουρέλη με ένα αφιέρωμα στον πατριώτη μου Γιώργο Μανουσάκη (τον οποίο είχα ξαναθυμηθεί πρόσφατα εξ αφορμής και πάλι του Ναυτίλου), όπου μεταξύ των άλλων, παρέθετε και τους εξής στίχους του:

Φτερούγες ανοιχτές δίχως πέταγμα
ανήσυχες κινήσεις δίχως σάλεμα.
Αγκυλωμένα τα μέλη, ξεραμένα
τα βλέμματα. Απ' τα μισάνοιχτα
ράμφη στάζει βαριά η σιωπή.

Πίσω απ' τη γυάλινη πόρτα
έχει παγώσει ο χρόνος.


όλα αυτά, λοιπόν, συνέβησαν περίπου ταυτόχρονα και απολύτως ανεξάρτητα...

...και αποτέλεσαν το πρόσχημά μου για να "σπάσω" τη σιωπή μου.

Καλή βδομάδα και σε σένα!
--------------------------------
Dodo,
τι ανάγκη έχεις εσύ να μιλάς, αφού με κάθε ζωγραφιά σου λες χίλιες λέξεις!
:)

(χαρά μου να επανέλθεις, αλλά μόνο αν έχει επανέλθει -αισίως- η καθημερινότητά σου)

Καλή εβδομάδα!
-------------------------------

Ναπoλέων είπε...

Την «σιωπή των αμνών» δεν την συμπεριέλαβες, καλή μου.
Και την κινηματογραφικώς γνωστή και την άλλη της στρούγκας, του αρμέγματος.

Κάνε την μεταφορά σου. Μπορείς...

Πόσο σιωπηλοί/-ές/-ά καθόμαστε και μάς "αρμέγουν" το μόνο μας αναντικατάστατο αγαθό, τον χρόνο...

Καλό καλοκαίρι.
αγάπη – αφοπλισμός –ειρήνη
Ναπολέων

adaeus είπε...

... τα μάτια σου: όψεις, όμορφες και ατάκτως ερριμένες, αντιστίξεις, ασκήσεις ζωής, αισθητικής, άποψης... just ένα γεια να πω :)

Εξερευνητής είπε...

Εκείνο το

«τα παιδιά σιωπούν έναντι αμοιβής»

κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει».


Κ.κ.Κ.

substratum είπε...

Kαμμια φορά σωπαίνουμε επειδή έχει χαθεί το νόημα - αυτή η ματαίωση της ζωής όταν δε δημιουργεί ιστορία
αλλά σιώπησα αρκετά μακριά απο τα τόσο όμορφα που κάνεις φίλη και σου αφήνω εδώ ΠΟΛΛΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟ
Βαγγέλης Ι,

just me είπε...

Ναπολέων, Adaeus, Εξερευνητή, Βαγγέλη,
"κάλλιο αργά παρά ποτέ" λέει η παροιμία, λέω κι εγώ που φαινομενικά αγενής και αδιάφορη, αλλά επί της ουσίας πάντοτε "συνδεδεμένη" (και δεν εννοώ το τεχνολογικό μέρος), απαντώ με τόση καθυστέρηση. Κάτι το κοινότοπον της "θερινής ραστώνης", κάτι η αντίστιξή της _προβλήματα του πρακτικού βίου που επιμένουν να ορίζουν τη ζωή μου ως "διακοπές στην πραγματικότητα" (θα ζητήσω δικαιώματα από τον Χάρη Βλαβιανό για τον τίτλο της τελευταίας συλλογής του, τόσο που μου ταιριάζει :) ), κάτι -και κυρίως- αυτό το νόημα που μνημονεύει ο Βαγγέλης Ιντζίδης, το οποίο χάνεται και βρίσκεται και ξαναχάνεται αενάως...
...τίποτα πρωτότυπο, νομίζω κάπως έτσι είμαστε όλοι, νομίζω πως, τελικά, αυτό ακριβώς είναι το νόημα, αυτή και η ιστορία...

ευχαριστώ για τα σχόλια, καλό υπόλοιπο καλοκαίρι και θα τα λέμε... ελπίζω...
:)

ioeu είπε...

άντε, φτάνει, ανοίξτε και κάνα παράθυρο, αγαπητή, να μπει λίγο αυγουστιάτικο αεράκι...

just me είπε...

ioeu,
αφήστε καλύτερα, αγαπητέ, μέρες που είναι: το αυγουστιάτικο αεράκι γίνεται άνεμος σε ανύποπτο χρόνο, και άντε να πιστέψουν μετά ότι δεν ήσουν εσύ ο εμπρηστής...
:D

just me είπε...

Υπό το ("σκοτισμένο") φως της σημερινής μέρας, το προηγούμενο επιπόλαιο πλην αθώο αστείο μου έχει τη δηλητηριώδη γεύση της Ύβρης. Επειδή δε συνηθίζω να απαρνιέμαι τα λόγια μου, δε σβήνω το σχόλιο αλλά απολογούμαι μόνο, όχι στον άμοιρο ευθυνών αποδέκτη του, αλλά στα ογκούμενα αποκαΐδια της ανθρωπιάς μας...

Anna είπε...

psaxno ton kosta mannouri pou ixe to blog mhxeirotera pio palia ke xathikame logo apousias mou stin Ameriki

an exete email i tilefono parakalo stilteto sto
fanacatav@yahoo.com

thanks
AV

dodo είπε...

Αφού πέρασες από τα seconds, συμπεραίνω ότι είσαι εδώ και σπεύδω να δώσω τους χαιρετισμούς μου- κρητικούς, αυτή την φορά ;-)