λεξ(ικ)ο-δρομώ
(...και επειδή ποτέ μου δεν κατάφερα ν’ αποκαταστήσω τις σχέσεις μου με τον νόμο, την τάξη και την πειθαρχία...)
λοξοδρομώ
(… και ταξιδεύω κοντραμπάντο, κύμα το κύμα, σε άγνωστο πέλαγος, εξαιτίας _χάριν;_ ενός λεξικού που με πήγε σε ένα άλλο λεξικό κ.ο.κ.)
(...και επειδή ποτέ μου δεν κατάφερα ν’ αποκαταστήσω τις σχέσεις μου με τον νόμο, την τάξη και την πειθαρχία...)
λοξοδρομώ
(… και ταξιδεύω κοντραμπάντο, κύμα το κύμα, σε άγνωστο πέλαγος, εξαιτίας _χάριν;_ ενός λεξικού που με πήγε σε ένα άλλο λεξικό κ.ο.κ.)
πελαγοδρομώ...
ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΠΑΛΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ
Εδώ και πολλές νύχτες ακούγεται πάλι η θάλασσα,
ανάλαφρη, μπρος πίσω, πάνω στο αμμουδερό ακρογιάλι,
ηχώ μιας φωνής έγκλειστης μες στο μυαλό
που πισωγυρνά στο χρόνο∙ κι επίσης αυτό
το επίμονο κλάμα των γλάρων: ίσως
από τα πουλιά των πύργων, που ο Απρίλης
τα σπρώχνει προς την πεδιάδα. Ήδη κοντά μου
ήσουν εσύ μ’ εκείνη τη φωνή∙
και θα ‘θελα το ίδιο σε σένα να ‘φτανε,
τώρα, από μένα η ηχώ μιας θύμησης,
σαν εκείνο το σκοτεινό μουρμουρητό της θάλασσας.
Σαλβατόρε Κουαζίμοντο", Μέρα τη Μέρα, 1946
ΥΓ. Εννοείται, δεν ξέρω καθόλου ιταλικά _μπορεί ήδη να το 'χω βουλιάξει το πλοίο...
Λίγοι στίχοι την ημέρα
"S'ode ancora il mare
Μουσικές
Yann Tiersen, Les retruvailles, "La plage"
18 σχόλια:
Τι εξαίσια παραπλάνηση!
La plage
La page...
Μια και λοξοδρόμησες και πελαγοδρόμησες λεξικο – δρομώντας, σου αντιγράφω μερικές αράδες από τη Μαυρομαντηλού του Παπαδιαμάντη:
Τα κύματα της θάλασσας ως λέξεις:
«Δεν έπαυαν να συγχέουσιν τας ατόμους των, να είναι ποικιλόμορφα, αναλλοίωτα και ρευστά, να ορθώσιν την χαίτην, να στηλώνωσι τα στέρνα, να φρίσσωσι, να κροαίνωσι, να βρέμωσι, να ηχώσι, να πλαταγώσι, να κτυπώσι παν αντίκτυπον σώμα».
Για τα ταξίδια σου στις ακτές και στις σελίδες.
καμιά φορά τα καλύτερα ταξίδια μας τα κάνουμε λοξοδρομώντας, προσπαθώντας να αποφύγουμε έναν προορισμό...
(τι έξοχη μετάφραση!)
;)
"Είναι πάντα τα λόγια μας - από τη μεριά του φωτός"
Κι ο μύθος μας έσταζε λέξεις
Ποτέ μου δε φαντάστηκα
το βουητό του συριγμού και
από στροφές αμουδερές τον άνεμο
Κι έσταζε ο μύθος μας λέξεις -
φλοίσβος,
όψη κλειστή,
μια αντανάκλαση στο αλάτι-
Και αντιστρέφεις τότε
από ήλιο τη θάλασσα
κι από νύχτες
τον ήχο σου
πώς πατάς ξυπόλητη την υγρασία στις γωνιές
και πώς
πώς
φαγωμένη από την αρμύρα
χαράσσεις τις αναμονές
στο περβάζι
φουσκώνοντας μες στην ανάσα σου λαχτάρα -
κάτι πεντόβολα της μνήμης
που αιωρείται το βότσαλο
και λέω σε αρπάζω -
Είναι τα βλέμματα από λέξεις
που στάζουν στις κόχες σου
είναι ο Απρίλης που άνοιξε πάλι το ρουθούνι, κιτρινισμένα σεντόνια - ανάσαινε -
και πρασινίζει ο κήπος μας
Είναι που απόσωσαν τα λόγια μας μια πεδιάδα
ίσαμε κάτω στη θάλασσα
και έρχονται τα πουλιά
καθώς φεύγεις κυματίζοντας ενάντια στην έλλειψη
Είναι πάντα Απρίλης
κι είναι πάντα τα λόγια μας
Βαγγέλης Ιντζίδης
Το πλοίο ταξιδεύει μια χαρά!
Πόλυ,
παραπλάνηση-περιπλάνηση: την πιο όμορφη θάλασσα δεν την έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τι ωραία και τι ταιριαστή η "μουσική" του Παπαδιαμάντη!
Τι ωραίες (επίκαιρες και όμορφες) οι εμπνεύσεις σου πάντα!
---------------------------------
Γιάννη,
...σχεδόν πάντα! Κι ακόμα πιο ωραία, εκείνα που κάνουμε ως "ερήμην" προορισμοί οι ίδιοι, εκτεθειμένοι στη μικρούλα πιθανότητα να μας συναντήσει ό,τι και όποιος μας ψάχνει _ερήμην του, επίσης...
:)
ΥΓ. Κουίζ για πολύ δυνατούς λύτες: φοτό;;;
;)
----------------------------------
Βαγγέλη,
εκτός λεξικών τα λόγια που θα μπορούσαν να υποδεχτούν το σχόλιό σου -παρεκτός κι αν τις γυρέψω στο λεξικό του φωτός.
Ευχαριστώ!
(ευτυχώς που δεν ομοφωνούν όλοι οι ποιητές για τη σκληρότητα του Απρίλη!)
----------------------------------
Habilis,
γραψ'το μου στα ιταλικά για να το πιστέψω!
:) :) :)
Σ' ευχαριστώ πολύ!
-----------------------------------
κλέβω εκκλησία...
(αν πάντως την έχεις τραβήξει εσύ...υποκλίνομαι!)
ΥΓ. εγώ πάντως...σύντομα θα το δω...λάιβ...
κ. ioeu μου,
λυπάμαι, χάσατε!
(δεν ρωτάτε και κανένα καθηγητή να σας πει πώς μπορεί να την πατήσει κανείς όταν κοιτάζει το γραπτό του μπροστινού του...)
:) :) :)
ΥΓ. Τίποτα δεν κλέβετε, με τα χεράκια μου την τράβηξα και σας τη χαρίζω ως τρόπαιον... ήττας!
:)
-------------------------------------
"...You"
Είμαι βαθιά υποχρεωμένος στους ποιητές που εκφράζουν τις εσώτερες σκέψεις μου. Έχω σκεφθεί τις έννοιες του ποιήματος και νόμιζα πως μόνο εγώ τις σκέφθηκα! Ευχαριστώ επίσης για λογαριασμό της θάλασσας, των γλάρων και των μοναχικών ανθρώπων -κοσμοκαλόγερων- που επιμένουν να κατοικούν στο κέντρο της Αθήνας.
Το "just" τι είναι; μια αναγκαστική ταπεινοφροσύνη στην οποία υποβάλλεις τον εαυτό σου;Γιατί;
Αν το "just" είναι αναγνώριση της μοναδικότητάς σου, το δέχομαι!
κ. ioeu μου, ξανά,
τώρα που το καλοσκέφτομαι νομίζω ότι σας οφείλω δημόσια αποκατάσταση: εσείς δεν θα μπορούσατε ποτέ να σφάλλετε _επί του συγκεκριμένου τουλάχιστον_ούτε καν ποιητική αδεία!
Είναι που η ελλειπτική γραφή σας αποδείχτηκε για μένα πλέον δυσερμήνευτη από τα άγνωστά μου ιταλικά!
Άρα το τρόπαιον το κερδίσατε ορθώς και δικαίως!
:) :) :)
---------------------------------
Γιώργο Χ,
όλοι είμαστε βαθιά υποχρεωμένοι και μάλλον σε όλους τους ποιητές, ανεξαρτήτως εκλεκτικών συγγενειών: μόνο που υπάρχουν και, μες στην άφατη ομορφιά της Ποίησης, κάνουν τη "βρόμικη δουλεια" για μας _να βγάζουν στο φως τα σκοτάδια μας!
Το justme είναι ο τρόπος μου να υπάρχω εγώ και ο τρόπος μου να αντιλαμβάνομαι τη μοναδικότητα του Άλλου.
Για τους κοσμοκαλόγερους και το κέντρο της Αθήνας (και την αρετή της επιμονής) θα επανέλθω κάποια στιγμή.
:)
--------------------------------
έεεεεεεεεετσι!
(τις ώρες της απόλυτης ελευθερίας, πες τής περισυλλογής, μ' αρέσει να παρατηρώ το σχήμα, τη φόρμα, πώς κατεβαίνει μια γραμμή, πώς σκάβεται ο βράχος...
τι φταίτε κι εσείς που πέσατε στην περίπτωση διεστραμμένου οφθαλμολάγνου που αγαπάει τόσο αυτόν τον τόπο;...)
ΥΓ. ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα, σχεδόν ανεπαίσθητα. κι όταν έγραφα "σύντομα" ήταν κιόλας...χτες!...
σας συγχωρώ όμως γιατί:
1. αγαπώ τον τόπο
2. εντυπωσιάστηκα (και) από τις φωτογραφικές σας ικανότητες
3. είστε παρορμητική και "φιλοπειράγμων"...
;)
Παλινδρόμησα αρκετά ανάμεσα σε ένα εκτενές σχόλιο (γιά την κάποτε σωσίβια και άλλοτε, φευ, προδοτική συμπεριφορά τών λέξεων) και σέ ένα άλλο, συντομότερο (γιά το θαμπό γαλάζιο τής λεξικογράφου και το άλλο, το ευφρόσυνο, τής φωτογράφου), τελικά όμως καλύτερα να ευχηθώ απλώς χαρούμενες τις αναστάσιμες ημέρες που έρχονται, με αγαπημένα πρόσωπα και ασχολίες!
Aνάσταση
πριν φύγουμε από εδώ
ας γίνει η θλίψη ιστορία
Β.Ι.
Ασυνήθιστη αίσθηση! Όσο εσύ λοξοδρομείς και πελαγοδρομείς τόσο με βοηθάς να βάζω τις σκέψεις μου σε τάξη. Όμως θα σε παρακαλούσα να μη σκορπιέσαι γύρω. Η ποσότητα της ζωϊκής ενέργειας που περικλείουμε ως άνθρωποι, δεν είναι ανεξάντλητη. Αν πάλι επιμένεις να μοιράζεσαι στους άλλους όπως το αντίδωρο στην εκκλησία, τότε θα πρότεινα να γίνεις λιγότερο "θρήσκα" γιατί φαίνεται πως οι "πιστοί" δεν επιδιώκουν τη σωτηρία αλλά μάλλον θέλουν να απολαύσουν τη χαρά της "μετάληψης".
Καλή Ανάσταση σε όλους τους αποπροσανατολισμένους!
έως ότου βρει ο καθείς το ξημέρωμά του και ησυχάσουν οι κήποι από το φιλί του κρεμασμένου
και την αφή που αρνείται η ανάσταση στις μυροφόρες
Βαγγέλης Ιντζίδης
Dodo,
καθυστερημένες αλλά ολόψυχες ευχαριστίες! Οι λιτές,"απλές" και ειλικρινείς ευχές των φίλων είναι πάντα το καλύτερο σχόλιο για οτιδήποτε!
--------------------------------
Βαγγέλη, ποτέ δεν θα ησυχάσουν οι κήποι από το φιλί του κρεμασμένου, γιατί, ως φαίνεται, η προδοσία είναι που λιπαίνει τον τροχό της Ιστορίας (και των ιστοριών μας). Τα δάκρυα της θλίψης της είναι, φευ, αναποτελεσματικά...
--------------------------
ΓιώργοΧ,
δεν είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοείς και ποια ανάγκη σε έκανε να πεις κάτι τέτοιο, πάντως ευχαριστώ ειλικρινά για την έννοια και για τα καλά σου λόγια.
...ξύπνησα πρωί σήμερα, έβρεχε, βράχηκα... τσαλαβούτησα, λαχάνιασα, έφτασα στο γραφείο...
κι ήρθε μετά ένας ήλιος ψεύτης και χώθηκε μέσα να αντανακλάται στους τοίχους και τα βιβλία μου, να με καλεί για έξω...
Δεν ξέρω αν θα τον προλάβω, χωμένος στου καθήκοντος τη δέσμευση...
Διάλειμμα, το ποστ σου, το ωραιότερο διάλειμμα :)
Adaeus,
πόσο χαίρομαι που το δικό μου "χώσιμο" γίνεται το δικό σου "ωραιότερο" διάλειμμα!
:) :) :)
(βρε δεν παρατάμε όλοι τη μπλογκόσφαιρα και να πάμε για ένα ταξιδάκι _έστω και επιτόπου_ στην υδρόγειο σφαίρα; Προσωπικά, κοντεύω να ξεχάσω πως είναι η αστική άνοιξη!)
Δημοσίευση σχολίου