Είναι αστείο που, παλιά πολύ, νόμιζα (ελλιπούς κλασικής παιδείας γαρ) ότι ειδούς του Μαρτίου ονόμαζαν τις μαρτιάτικες βροχές. Και πώς να φοβηθείς κάτι που μυρίζει μουσκεμένο νερατζανθό και ξεπλυμένη σκόνη (αφού, κατά τους σύγχρονους γλωσσολόγους, το σημαίνον δένεται με αυθαίρετο πλην άρρηκτο δεσμό με το σημαινόμενο στη βάση μιας συγκεκριμένης «ακουστικής εικόνας», η οποία, άπαξ εγγραφείσα στα δυσερεύνητα αρχεία της ψυχής, δύσκολα αντικαθίσταται _λέω εγώ);
Κάτι παρόμοιο πρέπει να συνέβη και στον Andrew Wyeth, γιατί πώς εξηγείται ότι ονομάζει αυτόν τον εν πρώτοις μάλλον καθησυχαστικό και εύκολα αναγνωρίσιμο πίνακα The ides of March;
[Το ταυτοχρόνως πρωθύστερον (της ημερομηνίας) και μεθύστερον (της βροχής) της ανάρτησης οφείλεται, ακριβώς, στο ότι δεν μπορείς να πάρεις στα σοβαρά κάτι που δεν φοβάσαι...]
Ένας στίχος την ημέρα:
...και πάντως η έγκλειστη των κήπων του Άμχερστ, για άλλη μια φορά, τα ήξερε όλα!
Μουσικές:
Ιγκόρ Στραβίνσκι, Η ιεροτελεστία της Άνοιξης
30 σχόλια:
O φωτισμός είναι χειμερινός φωτισμός; Αρχικά είναι εμφανές πως δεν μπορεί να είναι τεχνητός (λευκό φως που οι φωτοσκιάσεις το αναδεικνύουν σε φως ημέρας). αλλά τέτοιο φως δεν είναι χειμερινό φως μέχρις εδώ κάπως καλά
ΑΛΛΑ εκεί που βλέπεις το σκύλο να είναι ήσυχος από την άλλη στο άλλο ακρο βλέπεις τα σύνεργα ενός μαρτυρικού τρόπου (ανάκρισης; εκτέλεσης; - πάντως όχι σύνεργα αθώα - τσιγκέλια κλπ)
έτσι από η εικόνα στα δύο μέρη της επιμερίζεται στην κάτω δεξιά ησυχία δίχως σημάδια προειδοποίησης (που ωστόσο δεν ξέρεις τι θα κάνει ο σκύλος αν σε δει)
και από το άλλο το μέρος το πάνω-κάτω αριστερα σύνεργα από σφαγείο ή και σιδερικά περίεργα που παραπέμπουν σε ιεροεξεταστικές διαδικασίες βασανισμού
Να πλησιάσουμε δίχως να λάβουμε υπόψη τα σημάδια;
Βαγγέλης Ι.
από τη μια ο σκύλος
και από την άλλη κάτι που περιμένει το χρήστη του αλλά αυτός απουσιάζει.
Χμ Ας φυλαγόμαστε καλύτερα
γίνεται οικεία βλέπω η σήμανση "έγκλειστη των κήπων" Και τι κήπων; Κήπων μιας Ιεροτελεστίας της ΄Ανοιξης ή Κήπων του Πουλιού της Φωτιάς To humingbird της Ντίκινσον χμ? (μήπως δεν το γράφω σωστά;)
Καλό σβραδο
Βαγγέλης Ι.
... δε φοβόμαστε τίποτε, βρεγμένοι γαρ :)))
Χρόνια πολλά just me... να είσαι γερή και να διαχέεις ποιότητα στον ευρύτερο χώρο όπου υπηρετείς.
Κνεχτ.
Εγώ που δεν έχω κλασσική παιδεία, ούτε καν ελλιπή, στηρίζομαι στα κλειδιά της ανάρτησης, που ομολογουμένως η αναφορά στην προδοσία στο ποίημα της ΄Εμιλυ «που τα ήξερε όλα» παρείχε επαρκώς.
Η προδοσία λοιπόν και οι ειδοί του Μαρτίου μας οδηγούν στον Ιούλιο Καίσαρα.
«Beware of the ides of March» του Σαίξπηρ. Πώς να συνδέονται άραγε με το σκύλο;
Οι ειδοί σημαίνει το μισό του μήνα και σήμαινε 15 ή 13 του μήνα. Τίποτα το δυσοίωνο απλά μια ημερολογιακή διαίρεση που συνέπιπτε με την πανσέληνο, το γεμάτο φεγγάρι. Επομένως το «Beware of the ides of March» και το ότι είναι απειλητικό έχει σχέση μόνο με την επικείμενη προδοσία εναντίον του Ιουλίου Καίσαρα και όχι με το Μάρτη.
Ο σκύλος τώρα, κατά τη γνώμη μου είναι κι αυτός κλειδί.
Στον Ιούλιο Καίσαρα πάλι, υπάρχει η φράση που λέει ο Βρούτος.
«I had rather be a dog and bay the moon, than such a man"
Επομένως ο σκύλος που γαυγίζει στο φεγγάρι, συνήθως όταν έχει πανσέληνο, αναφέρεται στους ειδούς και ιδού η σχέση που ψάχνουμε.
άρα το φως του πίνακα είναι φεγγαρόφωτο? πανσέληνος?
δεν ξέρω... εμένα εκείνα εκεί τα σιδερικά στην άλλη άκρη του πίνακα και μάλιστα στον κάθετο άξονα και με τον σκύλο στον οριζόντιο στην άλλη άκρη για πιο πολύ βασαναστήριο μου κάνουν.
Καλό το εύρημα με το στίχο του σκύλου από τον Σαίξπηρ αλλά ο σκύλος με το αγόρι της έγκλειστης των κήπων πως να μπορούσε άραγε να συνδυαστεί; Χμ...αυτά είναι τα ωραία της αναδημιουργίς η τέχνη έχει αυτή την εξαίσια αυθαιρεσία για αυτό και ο Μπαντιέ έλεγε (από τον Πλάτωνα κι αυτός) πως οι αλήθειες ενδημούν μόνον σε αυτή και αφορούν μόνον την τέχνη. Αλλά κι έτσι για μένα είναι υπέροχη η καλλιτεχνική αναδημιουργική αυθαιρεσία-ευαισθησία. Πάντως εμένα εκείνο το κάθετο με το οριζόντιο δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Η just me φαντάζομαι θα μας λύσει το γρίφο
του Μαρτίου
και τι Μαρτίου ε; Από την Ντίκινσον την έγκλειστη των κήπων κατευθείαν στο γυναικείο κίνημα για τα όσα μας προσέφερε για τον τρόπο που στήνει το φαλλικό τον ανταγωνισμό και τις εξυπνάδες και για το πως οι γυναίκες πρέπει να βρουν έναν άλλο τρόπο να προτείνουν πέρα από την φαλλική ανταγωνιστικότητα καλή ώρα ένας άντρας ζωγράφος και μια γυναίκα ποιήτρια ανάμεσα κι εγώ που δεν ξέρω αλλά εκείνος ο κάθετος άξονας λες και κάποιος/α ξεκρεμάστηκε ή πρόκειται να κρεμαστεί...
Καληνύχτα
Β.
ΥΓ και ο Στραβινσκυ στη μεση γνωστός για τη χειροδικία του στη συμβία Χμ....
Βαγγέλη,
1. Αι (sic) ειδοί του Μαρτίου μού ασκούν ανέκαθεν τέτοια παράξενη έλξη, που θέλησα να γράψω κάτι μόνο και μόνο για να χρησιμοποιήσω τις λέξεις _ σου συμβαίνει κάποτε;
2. Έχεις όλα τα δίκια για τον πίνακα, που σίγουρα δεν ονομάστηκε τυχαία έτσι. Απλώς, εγώ έκανα μια εσκεμμένα καθησυχαστική παρανάγνωση _αγνοώντας τα σημάδια∙ έτσι είδα μόνο το γαλήνιο φως (τη διάκριση χειμερινό ή όχι δεν τη σκέφτηκα, αλλά ούτε την κατάλαβα), τον σκύλο ως αξιοχάιδευτο οικιακό φίλο (τις προθέσεις του, με το ξύπνημα, ούτε που τις σκέφτηκα) και τον χώρο με τα εμφανέστατα «σιδερικά» των βασανιστηρίων ως αθώα "εστία". Άλλα αντ’ άλλων, δηλαδή!
:)
3. Tη «φάση» με τη χειροδικία του Στραβίνσκι δεν την ήξερα, οπότε τίποτε το σημειολογικό εκεί, εκτός από την ευκολία της «ιεροτελεστίας» και της άνοιξης.
:)
4. Τέλος, θα μου συγχωρήσεις, πιστεύω, την άνευ αναφοράς στο πρωτότυπο οικειοποίηση της σήμανσης «έγκλειστη των κήπων του Άμχερστ»∙ συνέβη από κεκτημένη (αναπότρεπτα κεκτημένη) ταχύτητα και από την πλήρη και φανατική αφομοίωση των γραφτών σου. Honestly!
:)
…οπότε, από πλευράς μου, όσο απομυθοποιητικό και αν είναι αυτό, δεν υπήρξε, από πρόθεση τουλάχιστον, γρίφος για να λυθεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να θέσει κάποιος τον δικό του τον γρίφο, είδες η Πόλυ;
:) :) :)
Καλή εβδομάδα και καλά ξεμπερδέματα με την Ανια (δεν μπορώ να υποσχεθώ βοήθεια, με έχει αποστομώσει…)
-----------------------------------
Αdaeus,
πολύ καλό!!!
:) :) :)
-----------------------------------
Κνεχτ,
αν και δεν ξέρω τι γιορτάζουμε, αντεύχομαι και ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
(Τώρα που το σκέφτομαι, ο Ντάρμα τι θα μπορούσε να μας πει για τον σκύλο του πίνακα και για τον σκύλο του Ιουλίου Καίσαρα; Έτσι για να έχουμε, πέρα από τα θεωρητικά, και γνώμη από πρώτη... πατούσα;)
:)
----------------------------------
Πόλυ μου,
ευχαριστώ πολύ τη φιλέρευνη πένα σου για τη συμβολή της (μαζί με την ευεργετικά πληθωρική πένα του Βαγγέλη Ιντζίδη) στην αναβάθμιση της απελπιστικά παιγνιώδους ανάρτησής μου σε προς λύση γρίφο.
Ωσονούπω στα μέρη σου, για τα περαιτέρω...
:)
--------------------------------
Καλή εβδομάδα σε όλους!
Aγαπητή Just me που στους σχολιασμούς της επιστολής της Ανίας έχεις γίνει Justime de Chateau de Cacobelange (!!!):) είναι πάντα ευχάριστο να περνάμε από εδώ και εξαιρετικά ευεργετικό και για μένα επίσης. Δική σου και η έγκλειστη των κήπων όπως όλων μας
:)
Καλή εβδομάδα
υγ αν δεν υπήρχε η εβδομάδα και ο βιοπορισμός θα ήθελα να διαβάζω να γράφω να σχολιάζω και να φτιάχνω blogs Τι ΜΑΝΙΑ κι αυτή αλλά για να δούμε πού θα με βγάλει
Να μου ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ
ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
ΠΑΝΤΟΥ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΜΑΣ ΘΥΜΑΤΑ ΠΡΩΤΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ
:)
Bαγγέλης Ιντζίδης
Οι ευχές ήταν για την ημέρα της γυναίκας (νομίζω ήταν στις 8 Μαρτίου).
Η φωτογραφία με το σκυλί είναι υπέροχη και άκρως χαλαρωτική!
Όπως γνωρίζεις, εμείς οι απλοί και συνηθισμένοι άνθρωποι συνήθως προβάλουμε τις σκέψεις μας και τα συναισθήματά μας σε εκείνο που παρατηρούμε.
Η εικόνα του ήσυχου σκυλιού μου γεννά την επιθυμία να του χαϊδέψω τις αυτούκλες του.
Κνεχτ
Όντως τα ήξερε όλα η έγκλειστη των κήπων.
Εκτός από την προδοσία, την επικείμενη που λέγαμε, το ποίημα αναφέρεται και στην π ρ ό β λ ε ψ ή της – την προειδοποίηση ευθέως - με το “The Persons of prognostication”.
Γιατί προειδοποίηση δεν ήταν το “Beware of the ides of March”;
Και δεν υπήρχε γρίφος;;;; Ρεζίλι των σκυλιών λοιπόν!
«Τα διπλά νοήματα τα αινίγματα, και τους άγριους γρίφους δεν θα συναντήσεις, αν δεν τα κουβανείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τα στήνει εμπρός σου.»
:):):)
Οι παπαρούνες πάντως, ήδη γεμίζουν τις χαμηλές πλαγιές προς τις θάλασσες τής Αττικής- δίχως να φοβούνται και δίχως να μετρούν ημέρες, υποψιάζομαι... ;-)
Πόλυ,
Σου απευθύνω την εκτίμηση και τη συμπόνια μου... επειδή τολμάς να εξετάζεις τον τρόπο που 'βλέπεις' τα πράγματα!
Συμπόνια γιατί θέτεις μια σοβαρή υποψηφιότητα να θεωρηθείς από τους πολλούς ως 'ελεφαντίνα' και εκτίμηση γιατί έχεις τα αναγκαία κότσια να ρισκάρεις.
Κνεχτ
Κνεχτ,
Σε ευχαριστώ για το ευθύ σου σχόλιο.
Δέχομαι με συντριβή – και επίγνωση – τα περί «ελεφαντίνας» και θα αποφύγω να εκφράσω τους συνειρμούς που μου προκαλεί – εκεί είναι οι Λαιστρυγόνες που λέγαμε – να που τα κατάφερα.
Νάσαι καλά εσύ και ο σκύλος σου.
Δεν καταλαβαίνω πολλά αλλά μ'αρέσει που γράφεις ποστ για να χρησιμοποιήσεις αγαπημένες λέξεις!
:)
φίλες και φίλοι
της συζήτησης της ειρωνείας του χιούμορ και ό,τι άλλο ποθείτε
Εκεί πάντως ενώ εμείς λέμε τα περί απλότητας κλπ κλπ κλπ
εκεί - λέω - στον πίνακα
υπάρχει η είσοδος στην ησυχία προ και μετά ενός βασανισμού
Αυτό δεν είναι ο γρίφος
Ο γρίφος είναι γιατί νομίζουμε πως σκεπτόμαστε απλά ενώ και η πιο απλή σκέψη (για μένα καμία σκέψη δεν είναι απλή=απλοϊκή)είναι πολιτισμικά και αποκαλυπτική και πολύπλοκη και κατανοητή και ενδιαφέρουσα.
Να είστε καλά
Αλλά εγώ κοντά σε αυτόν το σκύλο δεν πάω
Και εδώ αγαπητή Πολυ δεν ισχύει ο αμυντικός ψυχολογικός μηχανισμός της προβολής (αν δεν τα κουβανείς μες στη ψυχή σου)
Δεν είναι ελέφαντας εκεί αριστερά στον πίνακα Είναι σίγουρα αιωρούμενα σιδερικά που...
Κάτσε να κλειδώσω τις πόρτες καλού κακού
Βαγγέλης Ι.
Όντως καθησυχαστικός σε πρώτο πλάνο ο πίνακας. Ο σκύλος ήσυχος και γαλήνιος εμπνέει εμπιστοσύνη ως άλλος Βρούτος. Στο βάθος όμως, αχνά, φαίνονται τα όργανα σφαγής αλλά παρ' όλα αυτά ο πίνακας καθησυχάζει... Εξάλλου και ο Ιούλιος Καίσαρας μέχρι την τελευταία στιγμή δεν τα έβλεπε κι έλεγε:"Αι μεν δη Μάρτιαι ειδοί πάρεισιν" για να λάβει την απάντηση: "Ναι, πάρεισιν αλλ' ου παρεληλύθασι".
Να θυμίσω και το ποίημα "Μάρτιαι ειδοί" του Καβάφη...
Τι ωραία (υπαινικτική-ελλειπτική) ανάρτηση!!! (ευτυχώς τα σχόλιά μας μένουν στο περιθώριο ή μάλλον εν κρυπτώ και δεν την επηρεάζουν).
Aγαπητέ Βαγγέλη,
Εν πρώτοις σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τη γενναιόδωρη απονομή τίτλου ευγενείας στην ταπεινότητά μου∙ ωστόσο, από τη στιγμή που, φευ, υπάρχει «η εβδομάδα και ο βιοπορισμός» και, σε ό,τι με αφορά, η δυστοκία του ερασιτέχνη στην παραγωγή ιδεών και λόγου, μάλλον «μαντάμ Σουσού» θα έπρεπε να με ονομάσεις, και να με βάλεις στη θέση μου!
:) :) :)
Όσο για τον σκύλο, που τόσο πολύ σε τρομάζει, υπάρχει μια αλάνθαστη τακτική, ο φίλος Κνεχτ μάλλον την ξέρει: δεν πλησιάζεις ποτέ πρώτος έναν άγνωστο σκύλο∙ περιμένεις ήσυχος, και χωρίς περιττές κινήσεις, να σε πλησιάσει και να σε μυρίσει εκείνος. (Και βέβαια, θα απαντήσει σε αυτό που θα μυρίσει: με εμπιστοσύνη στην εμπιστοσύνη, με αγάπη στην αγάπη, με φόβο _που γι’ αυτόν σημαίνει άμυνα=επίθεση_ στον φόβο).
Πάλι, θα μου πεις, αυτά έλεγε περίπου και ο Ιούλιος Καίσαρας και…Τι να πω! Μια θαλασσινή του γλυκού νερού είμαι, ούτε πυξίδες, ούτε μπούσουλες πια ούτε τίποτα…
-----------------------------------
Dodo,
Aπ’ ό,τι φαίνεται, πάντως (αν ενστερνιστώ τους φόβους του Βαγγέλη Ιντζίδη και τον σεβασμό του στα σημάδια), η προδοσία ελλοχεύει παντού, για το καλό ή για το κακό:
οι πρώιμες παπαρούνες που απολαμβάνουμε πρόδωσαν την υποτιθέμενα απαρασάλευτη τάξη της Φύσης, την οποία Φύση έχουμε ήδη προδώσει _ανεξιλέωτα, φοβάμαι_ εμείς οι ίδιοι.
-----------------------------------
Σβουκ,
κατάλαβες το σημαντικότερο! Και το εννοώ!
:)
----------------------------------
Πόλυ και Κνεχτ, χάρηκα που γνωριστήκατε! Μια «ωραία ατμόσφαιρα» έχουμε αρχίσει να γινόμαστε εδώ μέσα, και αυτό μου συμβαίνει γμτ κάθε φορά που λέω πως θα τη σταματήσω αυτή τη χρονοβόρα και ενεργοβόρα ενασχόληση, το μπλόγκινγκ!
:) :) :)
----------------------------------
Ναυτίλε,
σ’ ευχαριστώ για την επίσκεψή σου και για τη συνεισφορά σου στη θεματική της ανάρτησης. Περνώ κι εγώ από τα μέρη σου, αλλά αν έχω κάνει το λάθος να περάσω πρώτα από τους κοινούς μας φιλέρευνους και πολυγραφότατους φίλους Βαγγέλη και Πόλυ, ο χρόνος μου (ο φυσικός, ο μετρήσιμος με τις συμβατικές μονάδες, όχι ο άλλος, ο υπερβατικός, που τα χωράει Όλα όσο πιο πολύ χάνεται) είναι ήδη τελειωμένος… Σε παρακολουθώ, πάντως, και πλουτίζω την άτιμη και αχόρταγη ατζέντα μου!
:)
Και η σπαστικιά: Βρε μπας και θέλει να τονίσει το ζωγράφο, ότι ο Ιούλιάκος πήε σαν το σκλί στ' αμπέλ???
σχετικοάσχετο: Και τον Γκοντό, ακόμα τον ψάχνουν, σωστά? ;-)
Καλή μου just me, λες παραπάνω:
'υπάρχει μια αλάνθαστη τακτική, ο φίλος Κνεχτ μάλλον την ξέρει: δεν πλησιάζεις ποτέ πρώτος έναν άγνωστο σκύλο κλπ'.
Όταν οι τακτικές χρησιμοποιούνται για την ικανοποίηση, απλώς, επιθυμιών (π.χ. να πλησιάσω ένα σκυλί που φοβάμαι) χωρίς αναφορά σε νόημα και χωρίς εξειδίκευση των κατηγορημάτων (π.χ. τί είδους σκυλί, τί θα κάνω όταν το πλησιάσω, τί είναι το σημαντικό, ποιός είναι ο απώτατος σκοπός κ.λ.π.), σπανίως βγαίνουμε συνολικά (όλοι) κερδισμένοι. Τα λέω αυτά για δύο λόγους: πρώτο γιατί πιστεύω ότι η χρήση τακτικών (και στρατηγικών) ενέχει σημαντικούς (και υπαρκτικούς) κινδύνους και δεύτερο γιατί η φιλική ατμόσφαιρα της ανάρτησής σου κέντρισε τη διάθεσή μου για ampelophilosohpy.
Τηλεγραφικά, οι τακτικές μπορούν να χρησιμοποιούνται μόνο όταν κανείς δεν βλάπτεται, ενώ παράλληλα υπηρετείται, τελικά, η νοητική (και βιωματική) αναγνώριση της οικουμενικής ενότητας που αγκαλιάζει όλες τις γεννημένες μορφές.
Κνεχτ
Meniek,
(αχ, το καημένο, έχει πυρετό ακόμη και παραμιλάει!)
το αντιβιωτικό σου και στο κρεβάτι σου, μην ψάχνουμε εσένα αντί για τον Γκοντό, εντάξει;
:) :) :)
Κνεχτ,
...give me a break! Tρομάζω να βρω ώρα να γράψω δυο απαντήσεις στοιχειωδώς στο ύψος των εμπνευσμένων σχολίων σας (no kidding at all!), πρέπει να ανατρέχω και στα κοινωνιολογικά λεξικά για να διαλέγω με ακρίβεια τις λέξεις και τις χρήσεις τους; Έναν "τρόπο", εννοούσα, λαβαίνοντας υπόψη την περιγραφή της πρώτης επαφής σου με τον Ντάρμα _καμία ηθικοπλαστική ή ηθικοαποδομητική χροιά στη λέξη "τακτική"!
:) :) :)
Αν επιτρέπεται, o Ντάρμα είναι ένα σκυλάκι που είναι και πιστό;
(Η ερώτηση έχει να κάνει με την από μέρους μου προσπάθεια νοητικής και βιωματικής αναγνώρισης της οικουμενικής ενότητας που αγκαλιάζει όλες τις γεννημένες μορφές και με τη μνημοτεχνική _και αυτό μας φέρνει, επίσης, στην επικράτεια της Πόλυς.)
:)
just me,
Γεια να καταλάβεις (ώστε να μη ξανανιώσεις την ανάγκη απολογίας) τη διάθεση με την οποία συζητώ, φαντάσου ότι όλη η εκλεκτή ομήγυρη είναι καθισμένη σε καρέκλες πάνω σε ένα γεφυράκι και τριγύρω κολυμπάνε πάπιες και κελαηδούν πουλάκια. Ανοιξιάτικη δροσιά, μυρωδιές της φύσης και κάτω από το γεφυράκι, κυλάει γάργαρο νερό. Τα πόδια όλων ψηλά, πάνω στα κάγκελα του γεφυρακίου, φραπές στο χέρι και… αμπελοφιλοσοφία. Μπορείς να το φανταστείς; Όπως τα τετράποδα αλληλομυρίζονται για να γνωριστούν και να εμπιστευτούν έτσι και οι άνθρωποι κάνουν κουβεντολόι. Πού να βρεθεί χώρος για παρεξηγήσεις;
Ο Ντάρμα είναι ένα σκυλί που με έχει εκπλήξει με την ευπροσαρμοστικότητά του, την αγάπη και τη φροντίδα που μου δείχνει. Πολλές φορές ταλαιπωρήθηκε από μετακομίσεις, αλλά ποτέ, μα ποτέ δεν δυστρόπησε. Μια φορά που του έκανα τον ήχο του όνου (σαν παιχνίδι του κάνω διάφορους καινούργιους ήχους και ξεκαρδίζομαι με το εξερευνητικό βλέμμα του) και νόμισε ότι ήταν ήχος κλάματος. Τότε όρμισε καταπάνω μου με πρωτοφανή τρόπο και άρχισε με γλειψίματα να με ‘παρηγορεί’. Αν δεις πώς με κοιτάει, ίσια στα μάτια, για πολύ ώρα θα καταλάβαινες. Ναι, ο Ντάρμα είναι ένα πιστό σκυλί.
Κνεχτ.
Παρ ότι ούτε κι εγώ γνωρίζω πολλά πράγματα, μπορώ να πω ότι ο πίνακας Οι Ειδοί του Μαρτίου μου μεταδίδουν την αίσθηση της γαλήνης και ενδεχομένως την αισθηση του τέλους του χειμώνα. Εξου και ο αραχτός ο σκύλος... Λέμε τώρα, γιατί νομίζω ότι στους πίνακες,ο καθένας μπορεί να δει ο,τι έχει αποτυπώσει ο εγκέφαλός του σε άλλες στιγμές σε αλλες εποχές υπό διαφορετικές, κάθε φορά συνθήκες..Κι αυτή είναι η ομορφιά ενός πίνακα...
φιλια πολλά
«ειδούς του Μαρτίου», έτσι κι η μέρα διαγράφεται σήμερα...
όμορφος ο πίνακας κι αγαπημένη η μουσική!
φιλί μπελά μου!!!!!!!
*απούσα, ταλαιπωρείται το χεράκι απ' τη πολύ χρήση
Πριν από λίγο ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ για να εκφράσει την ανησυχία του για το φιλοαμερικανισμό Μπακογιάννη και Παπανδρέου μας κατέπληξε με την κλασική του παιδεία.
"Να φοβόμαστε τους ειδούς του Μαρτίου", δήλωσε πριν από λίγο σε τηλεοπτική συνέντευξη.
Μέσα στις άλλες αρετές του μπλογκ σου, justme, να προσθέσεις και την προβλεπτικότητα. Ή οι ειδοί του Μαρτίου "παίζουν" τόσο πολύ ως καθημερινή έκφραση και δεν το έχουμε πάρι είδηση;
Καλή νύχτα σας.
Κυρίες μου ο Υποκόμης σας απάντησε στις Επιστολές της Ανίας από το Βασίλειο των Ηλιθίων
β.ι.
Κνεχτ,
πιες λίγο καφέ και για μένα και χάιδεψε τον λαιμουδάκο του Ντάρμα. Εγώ προς το παρόν, διατελώ έγκλειστη (φευ, στον χώρο εργασίας μου και όχι στους κήπους του Άμχερστ). Επίσης, απαντώντας στα σχόλιά σας, προσπαθώ να ασκώ (με τον άναρχο και ερασιτεχνικό τρόπο μου) την τέχνη της ρητορικής _καμιά παρεξήγηση και καμια απολογία.
Cheers!
;)
---------------------------------
Ρίτσα μου,
έτσι ακριβώς: τη γαλήνη, αν δεν την "παράξουμε" εικονικά, δε θα τη βρούμε ποτέ και πουθενά στις αλλοπρόσαλλες μέρες μας.
Καλά είσαι;
----------------------------------
Genna,
καλώς ξαναβρισκόμαστε! Περαστικά πολλά (κι ευχαριστώ που μπήκες τον κόπο). Κι εγώ στα πρόθυρα του συνδρόμου καρπιαίου σωλήνα είμαι. Πρόσεχε!
:)
-----------------------------------
Πόλυ,
δεν ξέρω για μέχρι τώρα, αλλά από τούδε και στο εξής το σλογκανάκι "φοβού τας ειδούς του Μαρτίου" θα "παίξει" πολύ, μιας και το χρησιμοποίησε και ο κλασικά πεπαιδευμένος Πρόεδρος και η αφεντιά μου (που η κακοχωνεμένη κλασική παιδεία της, με τον απεχθή τρόπο που την έλαβε τότε που την έλαβε, την προφύλαξε δραστικά από μια τέτοια λαμπρή καριέρα
_κι ας τρέχει ακόμη να προλάβει να διαβάσει ανάποδα όλη την Ιστορία)!
:):) :)
----------------------------------
Yποκόμη Ευάγγελε,
διατελώ υπόχρεη, Κύριε! Επειδή, ωστόσο, σας έχω καταστήσει σαφές ότι καταχρώμαι (καθότι μια σκληρά βιοποριζόμενη πληβεία) τον τίτλο ευγενείας που μου παρεχώρησε η Ευγένειά σας, θα μελετησω την επιστολή σας το ερχόμενο ΣΚ _με την προσήκουσα προσοχή.
Με τον δέοντα σεβασμό
Justime de Chateau de Cacobelange,
κατά κόσμον Just Me!(μόνο Σταύρο με λένε...Μόνο Σταύρο...)
:)
..."de Cacobelange": LOL!
"Έχει κάμποσες λέξεις που τις προφέρεις στην τύχη και όμως είναι αυτές που σου τα αποκαλύπτουν όλα." Από τον Μικρό Πρίγκιπα... :)
Δημοσίευση σχολίου