Καλή Χρονιά!

Χρόνος παρών και περασμένος χρόνος
Είναι ίσως κι οι δυο παρόντες στον μελλοντικό καιρό
Και το μέλλον περιέχεται στο παρελθόν.
Αν όλος ο χρόνος είναι αιώνια παρών
Όλος ο χρόνος είναι ανεξαγόραστος.
Αυτό που θα μπορούσε να έχει γίνει είναι μια αφαίρεση
Που παραμένει μια αιώνια δυνατότητα
Μόνο σ’ έναν κόσμο διαλογισμού.
Ό,τι θα μπορούσε να έχει γίνει και ό,τι έγινε
Κατευθύνουν σ’ έναν σκοπό, που είναι πάντοτε παρών.
Βήματα αντηχούν στη μνήμη
Κάτω στο μονοπάτι που δεν πήραμε
Προς τη θύρα του ροδόκηπου
Που δεν ανοίξαμε ποτέ. Τα λόγια μου αντηχούν
Έτσι, μέσα στο νου σου.
Αλλά για ποιο σκοπό
Ταράζουν τη σκόνη σ’ ένα βάζο με ροδοπέταλα
Δεν ξέρω.
.....................
T. S. Eliot, Four Quartets, "Burnt Norton"
(από την ελληνική έκδοση Θ. Σ. ΕΛΙΟΤ, ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΑ/Ένα μήνυμα για το μέλλον της ανθρωπότητας, μετάφραση Έφης Αθανασίου, Ίκαρος Εκδοτική Εταιρεία, 2002)


Λέγεται ότι ο Τόμας Στερνς Έλιοτ εμπνεύστηκε τα Τέσσερα Κουαρτέτα από το Κουαρτέτο για έγχορδα Νο 15, έργο 132 του Μπετόβεν. Εγώ, πάλι, «εμπνεύστηκα» την αποχαιρετιστήρια-ενός-ακόμη-χρόνου τούτη ανάρτηση από τον ήχο της λέξης unredeemable (η Έφη Αθανασίου μεταφράζει «ανεξαγόραστος», πιο άχαρο αλλά πιο ακριβές κι αληθινό από το σεφερικό «αλύτρωτος», πιστεύω), που σφυροκοπάει ρυθμικά μέσα μου κάθε φορά που θα εμπλακώ (τόσο κοινότοπα, τόσο αναπόδραστα...)σε σκέψεις ή κουβέντες για τον Χρόνο.

πολλών λεπτών σιγή...

Πίνακας του Antoni Tàpies

όχι, δεν είναι "κρείττον το σιγάν", αυτή την ακραία ώρα, και συγχώρεσέ με που σωπαίνω∙ μα είναι ο τρόπος μου για ν' αφουγκραστώ ολοκάθαρη, με όλη την ένταση και τα ηχοχρώματά της, την εξοστρακισμένη φωνή σου να έρχεται από το μέλλον...

Α(;)πειθαρχία

Antoni Tàpies, Paroles Peintes, 1975


λευκή σελίδα
γνωρίζει τον έρωτα∙
σταγόνες αίμα

Wim Mertens, Struggle for Pleasure

(άλλα έπρεπε να κάνω, άλλα έκανα... αλλά πάλι, υπάρχει καλύτερη άσκηση πειθαρχίας από το να αποπειραθείς _έστω και ατελέσφορα_ ένα χαϊκού;)