Ο ουρανός είναι γεμάτος ροζ αχηβάδες. Αν ο ουρανός είναι η ακτή, τι θα ‘ναι άραγε η θάλασσα; Είναι η ώρα η πιο μυριστική. Κοιμήσου ειρηνικά. Τα πρώτα βήματα στον δρόμο. Ένας εργάτης περνάει. Και τα πουλιά.
Έγραψε τόσα σπουδαία ποιήματα κι εγώ τη ζηλεύω για κάτι τόσο απλό∙ ίσως γιατί απόψε το σούρουπο ο ουρανός πίσω από τον Υμηττό είχε το χρώμα μιας ροζ αχηβάδας…
4 σχόλια:
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ' ουρανού με τ' άστρα
(οι απάντηση έχει δοθεί...)
;)
κι ο Σκριάμπιν να συνοδεύει τον ουρανό σου... τέλειο
καλούς φθινοπωρινούς ροζ ουρανούς :-)
... τι καλά να νιώθεις ότι υπάρχουν άνθρωποι με το δικό σου ή παρόμοιο βλέμμα :)
(Με συγκινείς!)
Γιάννη,
(οι απάντηση έχει δοθεί...)
Οι(sic)... απάντηση είναι ο θάνατος της ερώτησης _το οποίο μας πάει, δια της πλαγίας, στο επόμενο ποστ..
:) :) :)
----------------------------------
Meniek,
καλώστη μου, κι ευχαριστώ πολύ για τις όμορφες ευχές και για την... ανεξικακία (έτσι λέω, και το εννοώ, σε όλους που δεν ξεσυνερίζονται την παρατεταμένη καλοκαιρινή σχολιογραφική αποχή μου).
Καλό "κακό" σχολείο!
;)
--------------------------------
Αdaeus,
όχι πολλές πολλές συγκινήσεις στην ηλικία μας, εντάξει;
(τώρα, αν σε κάνω έξαλλο με τη μνεία της ηλικίας μας θα 'ναι καλύτερο από το να σ' αφήσω... συγκινημένο;)
:) :) :)
Δημοσίευση σχολίου