Ο Παράδεισος πληρώνεται.'Εστω και συμβολικά. Έστω και μόνο με την πολυτέλεια της συλλογικής ενοχής.
Κι αν ετοιμάζομαι για δεύτερη (μικρή) απόδραση από την καθημερινή μας κόλαση, είναι γιατί δεν χαλάω χατίρια και δεν είμαι party-spoiler. Αλλά φεύγω με μισή καρδιά. Η άλλη μισή... εκεί πέρα βρίσκεται. Και δεν είναι μεγαλοστομία. Μονάχα που νιώθω ότι μόνο γι' αυτό είμαι ικανή πια: να λυπάμαι. Να λυπάμαι απέραντα για ένα σωρό πράγματα και να ντρέπομαι απέραντα που αυτό είναι όλο κι όλο ό,τι μπορώ πια να μοιραστώ με άλλους ανθρώπους, αφού κατέληξα να θεωρώ πως, στις μέρες μας, η λύπη μπορεί να εξανθρωπίζει περισσότερο από τη μαζική δράση από κεκτημένη ταχύτητα και πως η ανθρωπιστική συνείδηση είναι πιο πολύτιμη (και εν δυνάμει πιο αποτελεσματική) από την πολιτική _τουλάχιστον από αυτή που διακηρύσσεται εν χορδαίς και οργάνοις και που χρειάζεται κομματικό ή άλλο ονοματεπώνυμο.
Ελλείψει ιδεών και προετοιμασίας, ας είναι αυτό και η πρώτη μου συνεισφορά, από εδώ σε πρώτη φάση, στο πολύ ενδιαφέρον μπλογκ που με προσκάλεσε (μαζί με πολλούς άλλους συν-ιστολόγους, φαντάζομαι) να συμμετέχω στην καλή δουλειά που φαίνεται ότι κάνει.
6 σχόλια:
Gia kati velones pou eginan paranaloma tu pyros ke gia ena perasma apo proin dasodh perioxh...via dolorosa.
Einai auto kalokeri gia mnhmh?
h einai ayto kalokairi gia lhthh?
Φταίμε όλοι μας, θυσιάσαμε την υπέροχη Αττική στο βωμό της απόκτησης ενός τριαριού σε καλό προάστιο και ενός εξοχικού... Χωρίς να θέλω να αφαιρέσω τις ευθύνες από τους εκάστοτε ιθύνοντες (ιθύνοντες???? χαχαχα).
Έτσι είναι. Έχει δίκιο ο adaeus. Συμφωνώ.
Την καλησπέρα μου.
καλημέρα!
εδώ κόλαση!
over!
(ο παράδεισος...μπορεί να περιμένει...)
Δεν έχω να πω πολλά. Διευκρίνιση μόνο ότι όταν λέω "συλλογική ευθύνη" εννοώ την ευθύνη καθενός ξεχωριστά ως μέλους οποιουδήποτε συνόλου· μόνο που, όπως και να 'χει, το μέγεθός της επιμερίζεται.
Από κει και πέρα, μένει το διαχρονικό ερώτημα (και βοήθειά μας, στον καθένα χωριστά, αν μπορεί, και πώς, να το απαντήσει):
Απέναντι στο Κακό, μνήμη ή λήθη;
Δημοσίευση σχολίου