Η ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕΤΡΙΕΤΑΙ ΑΠΟ…
Η καλοσύνη ενός ανθρώπου μετριέται
από τα λόγια που λέει σ’ ένα σκυλί
όταν αναγκάζεται να σηκωθεί απ’ το κρεβάτι
καταμεσής μιας χειμωνιάτικης νύχτας
γιατί κάποιο βρομόσκυλο γαβγίζει συνεχώς∙
και πάει ν’ ανοίξει την πόρτα
με τη φανέλα και το σώβρακο
κι εκεί στη χιλιοσκαμμένη αλάνα
που την αποκαλούν μπροστινό γήπεδο
βρίσκει τον κόπρο με την πατούσα
σηκωμένη όλο προσδοκία
και με μια έκφραση που λέει Δόξα τω Θεώ
για μια στιγμή νόμισα
πως μόνο εγώ ήμουν ξύπνιος
σ’ αυτή τη γαμημένη πόλη
Πατ Μπόραν
Η καλοσύνη ενός ανθρώπου μετριέται
από τα λόγια που λέει σ’ ένα σκυλί
όταν αναγκάζεται να σηκωθεί απ’ το κρεβάτι
καταμεσής μιας χειμωνιάτικης νύχτας
γιατί κάποιο βρομόσκυλο γαβγίζει συνεχώς∙
και πάει ν’ ανοίξει την πόρτα
με τη φανέλα και το σώβρακο
κι εκεί στη χιλιοσκαμμένη αλάνα
που την αποκαλούν μπροστινό γήπεδο
βρίσκει τον κόπρο με την πατούσα
σηκωμένη όλο προσδοκία
και με μια έκφραση που λέει Δόξα τω Θεώ
για μια στιγμή νόμισα
πως μόνο εγώ ήμουν ξύπνιος
σ’ αυτή τη γαμημένη πόλη
Πατ Μπόραν
από εδώ
A MAN IS ONLY AS GOOD... (2007, το πρωτότυπο και απαγγελία από τον Pat Boran)
(έφτασε στο μέιλ μου ως poem of the week από τo poetry international web και κάτι μου 'καναν αυτοί οι απλοί στίχοι που (για μένα) λένε πολλά χωρίς να εκβιάζουν συγκίνηση∙ στην απόδοση του τίτλου και του πρώτου στίχου ίσως αυθαιρετώ προς το ηθικο-μελό, αλλά έτσι μου βγήκε φραστικά...)
19 σχόλια:
Ωραίο!
Κρύβει την ευαισθησία του
και δεν καταλήγει μελό.
Την καλησπέρα μου.
καλή σου μέρα, Τάσο, και καλό σου ΣΚ!
(το πέρασμά σου από τη "γωνιά" μου, όπου σπανίως περνάω κι εγώ η ίδια πια, μου δίνει χαρά και μια αίσθηση γαλήνης) :)
Aγαπητή φίλη
σε καλησπερίζω - καληνυχτίζω
Ναι καμιά φορά μένεις μόνον εσύ ξύπνιος στην πόλη αυτή
γιατί περιμένεις να σε ειδοποιήσουν πως εκείνος που είδες στον ύπνο σου να σηκώνεται από το κρεβάτι δεν είναι ο πατέρας σου που κίνησε να φύγει
Και περιμένεις όπως ένα κοπρόσκυλο
κάποιος να σου ανοίξει την πόρτα
Επιστρέφω πάλι
μην μπορώντας παρά να κοιτάζω πίσω
και να θυμάμαι
Να είσαι καλά
Βαγγέλης Ι.
Καλέ μου Βαγγέλη,
είναι ανοίκειο να πω "πόσο χαίρομαι" που ξαναβρισκόμαστε, όταν ο λόγος που χαθήκαμε, για να ξαναβρεθούμε μετά, είναι μια τέτοια απώλεια...
Δεν έχω λόγια, γιατί με τι λόγια να περιγράψεις καλύτερα από σένα αυτή την αναμονή μέσα στη νύχτα (την έχω ζήσει εις διπλούν και σε καταλαβαίνω βαθιά _όσο μπορεί καθένας από μας να καταλάβει τον Άλλο)!
Πάντως _κι αυτό είναι το πιο παρήγορο μέσα στον τρόμο που περικλείει_ τελικά επιστρέφουμε στην αναπόδραστη κανονικότητά μας, στην οποία, αν είμαστε είτε κάπως δυνατοί είτε κάπως τυχεροί, ενσωματώνουμε την Απώλεια με τη βοήθεια της μνήμης.
Καλώς μας ξαναήλθες!
Πολύ ωραίο ποίημα. Από τα απλά και ανθρώπινα και άμεσα. Από εκείνα που μου αρέσουν, επειδή τα χρειαζόμαστε.
Δεν χρειάστηκε να αναρρωτηθώ γιατί σου μίλησαν οι στίχοι. Καλημέρα
@Mαίρη
...ακριβώς! τα χρειαζόμαστε, έστω και ερήμην μας.
Χαίρομαι που σου άρεσε.
:)
-------------------------------
@speira
αυτό σημαίνει ότι αν και (ψιλο)χαθήκαμε, διόλου δεν ξεχαστήκαμε!
:) :) :)
Από τα πιο δύσκολα πράγματα είναι να λες κάτι μεγάλο με λόγια απλά.
Πολύ καλό, αλλά...
νομίζω πως μεταφραστικά εκείνο το «μπροστινό γήπεδο» μάλλον ως «μπροστινή αυλή» πρέπει να αποδοθεί.
Κατά τα άλλα περί καλωσύνης εγώ θα μεταφέρω το ..."κλασσικό":
«Η κακία στον κόσμο δεν είναι αποτέλεσμα της κακίας των κακών αλλά της αδράνειας των καλών».
Καλές γιορτές, καλή χρονιά καλή μου.
Καλησπέρα φιλενάδα μου με τις πανέμορφες παρεμβάσεις σου. Χαθήκαμε, όπως ακριβώς χάνονται όλοι.Λέω εντελώς αθώα κρίμα, αλλά από την άλλη καταλαβαίνω.
φιλια, ριτς
Jason,
έχεις απόλυτο δίκιο∙ το απλό και το αυθεντικό του "είναι" είναι πάντα απείρως δυσκολότερο από το περίπλοκο και κοσμημένο του "φαίνεσθαι", και ποιος αντέχει τα δύσκολα στις μέρες μας...
Πολλές ευχές και από εδώ, με _διαδικτυακή έστω :)αλλά αυθεντική_ αγάπη για τις γιορτές και για τον καινούργιο χρόνο!
-----------------------------------
Αίθρα,
ευχαριστώ πολύ για την παρέμβαση και που δεν με ξεχνάς (ούτε εγώ ξεχνώ κανέναν κι ας μην το δείχνω έμπρακτα) :)
Πολλές, θερμές ευχές και από μένα!
-----------------------------------
Ρίτσα,
χαθήκαμε αλλά δεν ξεχαστήκαμε, έλεγε η μαμά μου _αν έχει κάποια αξία να λέγεται αυτό. Ίσως όμως δεν είναι καν ακριβές, γιατί "διαβαζόμαστε" και σκεφτόμαστε, ως αποδεικνύεται, η μία την άλλη. Και "μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο Καιρός/ πώς αλλιώς...", όπως λέει, άσφαλτα θέλω να πιστεύω, ο ποιητής... :)
Τα υπόλοιπα και τις ευχές θα στα στείλω με το περιστέρι του διαδικτύου. :) :) :)
Καταλαβαίνω γιατί "κάτι σού' καναν αυτοί οι απλοί στίχοι"- το συμμερίζομαι!
Χαρούμενες γιορτές με εκείνους που αγαπάς!
Υπέροχη μουσική, πολύ ανθρώπινο το ποίημα...
Καλή χρονιά, να είσαι πάντα καλά, ΥΓΕΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ!
Σ' ευχαριστώ τόσο πολύ, αδελφούλα-ψυχή! Με συγκινείς που δε με ξεχνάς, τώρα που ασχολούμαι τόσο λίγο με το μπλογκινγκ. Ωστόσο πού θα πάει, θα καταλαγιάσει και αυτή η... ξεμυαλιστική μόδα του φέισμπούκινγκ, και θα επανέλθω στις αγαπημένες μου "μουσικές δωματίου". Και τότε θα ξανασυναντηθούμε [εκτός αν θες να τα λέμε και στο φμπ :) :) :)].
Σου αντιγυρίζω τις ευχές στο πολλαπλάσιο, γιατί εσύ έχεις και... πολλές ψυχές να θρέψεις με αυτές. Να τα χαίρεσαι και να είναι πάντα καλά τα διδυμάκια σου! Καλή χρονιά!
Καλημέρα υπέροχε μπελά.
Πριν από το τέλος του παλιού χρόνου καταθέτω λίγους παλιούς στίχους από ένα μικρό ποίημά μου με τίτλο: "Αν δεν έχεις..."
Όταν θ’ αρχίσεις να μισείς
πάτησε με το πόδι σου ένα μικρό ζώο,
χωρίς να το λιώσεις '
παρακολούθησέ το την ώρα που προσπαθεί να ξεφύγει,
να ζήσει.
Απότομα θα νιώσεις πως κι εσύ αυτό επιδιώκεις
όταν νομίζεις πως δεν σε πατάνε.
Ο Τσέχωφ έχει γράψει ένα πολύ όμορφο σύντομο διήγημα: "Διάλογος με ένα σκύλο"
Αν δεν ήμουν άνθρωπος θα ήθελα να είμαι δελφίνι, πρόβατο, ή σκύλος.
Πολύ φοβάμαι, ότι πρόβατο είμαι και τώρα που σου γράφω!
Καλή χρονιά.
Υστερόγραφο (για να σκάσει λίγο το χειλάκι μας): Υπάρχει μια σκηνή από την παλιά κωμωδία: "Ο πρίγκηπας της Τζαμούντα" όπου ο Έντυ Μέρφυ βγαίνει στο μπαλκόνι του πανάθλιου δωματίου του ξενοδοχείου του, ξημερώματα, να δηλώσει πως είναι ερωτευμένος. Ακούγονται γαυγίσματα από τα σκυλιά που έχουν ξυπνήσει και βρισιές από τους γείτονες, όπου κυριαρχεί η γνωστή βρισιά: "Fack you!" στην οποία απαντά, χωρίς να συνειδητοποιεί το νόημά της, όλο χαρά: "Fack you too!"
Ευχαριστώ για την θαυμάσια μουσική.
Ένας άνθρωπος δωματίου, όπως εγώ, αναγνωρίζει αμέσως τη μουσική του.
Μια μικρή διόρθωση, όσο ακόμα προλαβαίνω τον παλιό χρόνο' το "f..ck" γράφεται με u. Όχι πως έχει σημασία, αλλά η παρηγοριά του μοναχικού είναι να ακριβολογεί στις περιγραφές του γιατί έτσι θεωρεί πως ελέγχει τη μοναχικότητά του και επομένως όποτε το θελήσει μπορεί να την αλλάξει.
Γιώργο Χ.,
σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια, τις ευχές και την προσωπική σου κατάθεση-εξομολόγηση.
Εύχομαι ολόψυχα καλή χρονιά, εντός και εκτός δωματίων, αλλά πάντα εντός μουσικής, ποίησης, στοχασμού και της συντροφικότητας που υφαίνουν αυτά σαν ιστό ανάμεσα στις ψυχές και στα πνεύματα!
Καλή χρονιά- εύχομαι να την περάσεις δημιουργικά, μαζί με εκείνους και εκείνα που περισσότερο αγαπάς!
Dodo,
κι εγώ σου εύχομαι όχι απλώς καλή, αλλά παραμυθένια χρονιά! ;)
Υγεία και ό,τι άλλο επιθυμείς!
Δημοσίευση σχολίου