Ο Γενάρης του 1904
A οι νύχτες του Γενάρη αυτουνού,
που κάθομαι και ξαναπλάττω με τον νου
εκείνες τες στιγμές και σ’ ανταμώνω,
κι ακούω τα λόγια μας τα τελευταία κι ακούω τα πρώτα.
Aπελπισμένες νύχτες του Γενάρη αυτουνού,
σαν φεύγ’ η οπτασία και μ’ αφήνει μόνο.
Πώς φεύγει και διαλύεται βιαστική —
πάνε τα δένδρα, πάνε οι δρόμοι, πάν’ τα σπίτια, πάν’ τα φώτα·
σβήνει και χάνετ’ η μορφή σου η ερωτική.
Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993)
A οι νύχτες του Γενάρη αυτουνού,
που κάθομαι και ξαναπλάττω με τον νου
εκείνες τες στιγμές και σ’ ανταμώνω,
κι ακούω τα λόγια μας τα τελευταία κι ακούω τα πρώτα.
Aπελπισμένες νύχτες του Γενάρη αυτουνού,
σαν φεύγ’ η οπτασία και μ’ αφήνει μόνο.
Πώς φεύγει και διαλύεται βιαστική —
πάνε τα δένδρα, πάνε οι δρόμοι, πάν’ τα σπίτια, πάν’ τα φώτα·
σβήνει και χάνετ’ η μορφή σου η ερωτική.
Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993)
από τον επίσημο διαδικτυακό τόπο του αρχείου Καβάφη,http://www.kavafis.gr/poems/content.asp?id=251&cat=4
http://www.youtube.com/watch?v=q_ZTKX4owbo
καιρό έψαχνα μιαν αφορμή να "παίξω" το αγαπημένο τραγούδι, πέρα από την απλή ημερολογιακή σύμπτωση με έναν μήνα που λίγο μοιάζει με Γενάρη κι ακόμη λιγότερο με απελπισμένο, μέσα στην απάθειά του...
...τελικά δε βρήκα τέτοια αφορμή, αλλά φαίνεται ότι δημιούργησα μια άλλη _ για να 'ρθουν πιο κοντά κάποια νησιά μέσα στον ωκεανό του Χρόνου...