ΓΔΥΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΜΙΛΥ ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ
Πρώτα, η τούλινη πελερίνα της,
που βγήκε εύκολα απ’ τους ώμους της κι αφέθηκε
στην πλάτη της ξύλινης καρέκλας.
Και το μπονέ της,
που ο φιόγκος του λύθηκε μ’ ένα ελαφρό τράβηγμα.
Ύστερα, το μακρύ λευκό φόρεμα, πιο
περίπλοκη υπόθεση με τα φιλντισένια
κουμπιά κατά μήκος της πλάτης,
τόσο μικροσκοπικά και πολυάριθμα που περνάει μια ζωή
μέχρι να καταφέρουν τα χέρια μου να το ανοίξουν,
σαν τον κολυμβητή που σχίζει το νερό,
και να γλιστρήσουν μέσα.
Θα θέλετε να ξέρετε
ότι εκείνη στεκόταν
δίπλα στο ανοιχτό παράθυρο της επάνω κρεβατοκάμαρας,
ακίνητη, με κάπως γουρλωμένα μάτια,
κοιτώντας κάτω προς τον κήπο,
με το λευκό φόρεμα στα πόδια της σα λιμνούλα
στο δρύινο πάτωμα με τις φαρδιές σανίδες.
Την πολυπλοκότητα των γυναικείων εσωρούχων
στην Αμερική του δέκατου ένατου αιώνα
δεν πρέπει να την προσπερνάς∙
κι εγώ προχωρούσα σαν εξερευνητής των πόλων
ανάμεσα σε καρφίτσες, αγκράφες και πόρπες,
δεσίματα, τιράντες και κορσέδες με μπανέλες,
αρμενίζοντας προς το παγόβουνο της γύμνιας της.
This is my letter to the World by Emily Dickinson
Αργότερα, έγραψα σ’ ένα τετράδιο
πως ήταν σαν να ίππευα έναν κύκνο μες στη νύχτα,
αλλά, βεβαίως, δεν μπορώ να σας τα πω όλα_
με ποιον τρόπο πήρε τα μάτια απ’ τον κήπο,
πώς ξεχύθηκαν τα μαλλιά της ελεύθερα απ’ τα τσιμπιδάκια,
ότι υπήρχαν ξαφνικές παύλες
όσες φορές μιλούσαμε.
Αυτό που μπορώ να σας πω είναι
πως είχε φοβερή ησυχία στο Άμχερστ
εκείνο το απόγεμα του Σαββάτου,
μονάχα μια άμαξα περνούσε έξω απ’ το σπίτι
και μια μύγα βούιζε στο τζάμι.
Έτσι την άκουσα ολοκάθαρα ν’ ανασαίνει
όταν ξεκούμπωσα και την τελευταία
κόπιτσα του κορσέ της,
την άκουσα και ν’ αναστενάζει όταν τελικά τον ξέσφιξα,
όπως αναστενάζουν κάποιοι αναγνώστες όταν αντιλαμβάνονται
ότι η Ελπίδα έχει φτερά,
η Λογική είναι μια σανίδα,
η Ζωή είναι ένα γεμάτο όπλο
που σε κοιτάζει κατάφατσα μ' ένα κίτρινο μάτι.
Μπίλυ Κόλινς
Taking off Emily Dickinson's clothes by Billy Collins
Hope is the thing with feathers by Emily Dickinson
I felt a Funeral, in my Brain by Emily Dickinson
My Life had stood--a Loaded Gun-- by Emily Dickinson
Glowing is her Bonnet by Emily Dickinson